Snippets of Our Future (Commit and Run Series #2)

Chapter 7

Sa gym ng condo building nalang ako pumunta dahil bukod sa iyon ang pinakamalapit ay mukhang maraming pumupunta sa usual gym place ko. Well, most of the athletes went there.

While doing my reps, I remember the night we talked. Parang bigla nalang nagtapos ang connection. The connection that never started. I just can't believe that we will somehow talk about things like that. Sa isang gabi pa talaga na hindi ko inaasahan. Because obviously, pumunta kami roon para magkwentuhan at magpalamig saglit ng mga tropa ko but it turns out na mag-uusap pala kami.

I finished my gym routine around seven thirty in the morning. I even took a picture through the huge mirror flexing my physique, only wearing my white muscle tee paired with a black short.

I started the day with a productive routine kaya hindi ko hinayaang mawala ako sa mood. I encountered a fighting lover in the lobby, a miscommunication between the delivery and the customer. Maraming nagyayari.

Mabilis akong pumasok sa elevator, doon sa ako lang mag-isa dahil baka nangangamoy pawis na ako lalo't nagpunas lang ako kasi sa unit na ako maliligo.

I cooked my usual meal, syempre, sinusunod ko pa rin ang meal plan ko. I am looking forward to having my days without thinking what to eat without gaining weight pero napagtanto kong kapag nakuha ako sa national team, panibagong challenge 'yon. Wala namang kaso sa akin, hindi lang talaga matutupad ang wish ng evil side ko na kumain ng marami. Good for me, I guess.

Pagkatapos kumain ay naglinis na rin ako ng condo. Mamayang hapon pa ako aalis para sa laro kaya marami pa akong oras. I suddenly remember Vince. We're in the same building at mukhang hindi ko na nakikita 'yon? Buhay pa ba 'yon?

But when I checked my phone, it was bombarded with a lot of messages from our groupchat.

Vince created a layout for the tarpaulin with my name and face on it. Nakasuot ako ng maroon jersey, the last year photo, tapos ang ibang litrato sa ibaba ay mga highschool photo ko.

"Bring home the bacon, dadi Zeus!" pagbabasa ko sa nakalagay sa tarpaulin.

Nag-iingay rin doon sila Bench at Migs na nagpaabot ng good luck nila dahil hindi makakapunta sa laro ko. They will watch online live nalang daw sabi pa ni Migs na nagiging conyo na.

The lovers Samuel and Gideon are excited for the game. Every year, the group will always make time for the game. Ngayong taon lang hindi kumpleto dahil parehong may ginagawang mga school activities.

Zeus: Thanks, guys! I'll see you later at 3PM. I'll do my best to bring the champion title!

Mabilis na nagreply si Vince.

Venz: Sabi ko na ih, sabi ko naaaa! Namujane! Kinikilig aq!

I laughed as soon as I read his reply. The lingo he used is kinda familiar to me. Well, he's the most chronically online among us kahit sabihin pang may active ako sa ibang social media ko.

The last time I checked, marami na ang pending na request songs na gusto nilang i-cover using electric guitars but I told them that I am busy for my competitions. Kapag natapos naman ang finals, kung papalarin man kami ngayong taon ay babalik na ulit ako.

Of course, I miss my electric guitars. Hinahanap na ng utak ko ang mga chords na nagiging libangan ko lalo na't wala akong school works. Namimiss na rin ng kamay ko ang pag-strum.

Hindi ko namalayan na tapos na pala akong maglinis dahil nakikinig lang ako ng kanta. After cleaning up, I decided to cook for my lunch. Kaunti lang 'yon dahil aalis na ako mamaya.

Kumain lang ako para may kaunting laman ang tiyan ko. Around two-thirty in the afternoon when I left the condo.

Mainit ang panahon kaya jersey short lang ang isinuot ko at nagsuot lang ng t-shirt pang-itaas. Fitted pa iyon kaya mukha akong papuntang gym. Buti na lang at hindi traffic kaya mabilis akong nakarating sa venue.