The Special Girl (Harry Styles)

Last Chapter.

"Ik houd van je mam. Waar is Louis?" Vraag ik snel terwijl ik haar in een korte knuffel trek.

"Hij komt er zo aan. Hij was Harry aan het gerust stellen." Ik knik dankbaar. Ik ga zitten op een stoel en wacht tot Louis komt. Louis is degene die 'mijn hand gaat weg geven' aan Harry, cliché gezegd. Meestal doet de vader dat, maar omdat mijn echte échte vader er niet is en ik ook niet weet waar hij is en ik hem eigenlijk ook niet wil zien, doet Louis dat. Louis is degene die het dichtst bij mij staat van iedereen. Hij is mijn tweelingbroer en natuurlijk wil ik dat mijn tweelingbroer een belangrijke taak heeft. Ik schrik op uit mijn gedachtes als ik geklop op de deur hoor.

"Ja?" Roep ik voorzichtig. Louis komt binnen lopen, maar stopt als hij me ziet.

"Wat is er? Is er iets mis?" Geschrokken kijk ik naar mijn jurk en zit ik aan mijn haar. Louis schud langzaam zijn hoofd.

"Wauw... Weet je, Harry las net een deel van zijn 'speech' voor en ik vertelde hem hoe veel geluk jij met hem hebt. Maar ik hoef alleen maar naar jou te kijken om te weten dat Harry net zo veel geluk heeft met jou." Ik glimlach en bedank hem verlegen.

"Ben je er klaar voor?" Vraagt hij. Hij haakt zijn arm in die van mij en knikt dan. Ik knik terug als bevestiging. We lopen de kamer uit, op weg naar het altaar. Harry en ik hebben gekozen voor een buitenbruiloft. We hebben het park omgetoverd tot een prachtige plek. Witte en lila decoratie en vooral veel bloemen. We lopen het gebouw uit en staan dan aan het begin van het looppad. Alle mensen zitten op hun stoel, maar ze draaien zich om en gaan staan zo gauw als de muziek begint te spelen. Al die tijd heb ik me gefocust op Louis. Ik durf niemand anders aan te kijken. Dan vestig ik mijn blik op Hope. Ze waggelt voor ons met een mandje met rozenblaadjes erin, die ze uit strooit op het pad. Ik glimlach. Na een diepe zucht kijk ik dan eindelijk naar Harry. Onze ogen vergrendelen zich met elkaar en ik zie dat Harry's ogen een beetje vochtig worden. Stap voor stap lopen Louis en ik door, tot we vooraan staan. Ik geef hem een knuffel en hij drukt een kus op mijn voorhoofd. Dan pakt hij mijn rechterhand en geeft die door aan Harry. Ik kijk hem aan en glimlach. Liam heeft Hope op zijn schoot gezet. Ik focus me weer op Harry, die mij nog steeds aan kijkt. De ambtenaar begint en iedereen is stil. Op een gegeven moment geeft hij Harry het woord. Hij houd mijn hand stevig vast terwijl hij begint met praten.

"Lieve lieve Saar. Eindelijk staan we dan hier. Na moeilijke en onvergetelijke jaren die we samen hebben door gebracht, staan we dan toch eindelijk hier. Ik weet nog dat ik jou voor het eerst bij een concert zag, aan de zijkant van het podium. Sindsdien heb ik elke dag aan je gedacht en ik hoopte dat ik je weer zou zien. Ook al liep alles anders en was het niet de leukste ontmoeting, toch ben ik blij dat het zo is gelopen. Dit is wat ons verhaal zo bijzonder maakt. Lieve Saar, ik ben zo blij met jou en onze prachtige dochter. Ik beloof dat ik voor altijd aan je zijde zal staan en deze tijden met jou zal koesteren." Als Harry zijn zeggetje heeft gedaan, sta ik met tranen in mijn ogen voor hem. Harry zegt vaak van deze lieve dingen tegen me, maar op zo'n speciale dag komt zoiets toch wat meer binnen. De ambtenaar geeft mij het woord en ik slik even.

"Ik wil je bedanken. Je hebt me geleerd om van het leven te genieten zolang het duurt. Je hebt me geleerd om de goede mensen op te zoeken, de mensen die je gelukkig maken. Je hebt me geleerd dat ik naar mezelf moet luisteren zodat ik de goede beslissingen neem. En daarvoor wil ik je bedanken. Er zijn zoveel meer dingen die ik zou willen zeggen, maar niets van dat zou kunnen beschrijven wat ik voor jou voel. Harry, jij hebt me door de afgelopen jaren geholpen. Bedankt voor dat en bedankt voor alles wat je met je mee brengt. Ik houd van je." Ik slik de laatste woorden weg en zucht diep als ik dan eindelijk klaar ben.

"Dan mogen jullie nu de ringen bij elkaar om doen." Hope komt naar voren lopen met een kussentje met daarop de ringen. Ik pak de ring voor Harry eraf en Harry pakt die voor mij. Hij schuift de ring om mijn vinger, waarna ik zijn ring op z'n vinger doe.

"Harry Edward Styles, neem jij  Saar Julia Tomlinson tot uw echtgenoot? Beloof je er voor haar te zijn in voor en tegen spoed, tot de dood u scheid? Wat is jou antwoord?"

"Ja. Ik zou niets liever willen." Ik knijp in zijn hand.

"Saar Julia Tomlinson, neem jij Harry Edward Styles tot uw echtgenoot? Beloof je er voor hem te zijn in voor en tegen spoed, tot de dood u scheid? Wat is jou antwoord?" Even ben ik stil. De beroemde woorden, die nu worden uitgesproken samen met mijn en Harry's naam.

"Ja. Ik beloof het." Glimlach ik naar hem.

"Dan verklaar ik jullie nu tot man en vrouw. Je mag jou bruid kussen." Harry glimlacht breed.

"Mijn vrouw." Fluistert hij voordat zijn lippen op die van mij drukt en zijn handen op mijn onderrug legt. Ik glimlach in de kus.

"Het is officieel." Zeg ik als we wegtrekken. We lachen en kijken naar de mensen die zijn gekomen. Harry's familie komt naar ons toe en feliciteert ons, daarna volgt mijn familie. De stoelen die in rijen stonden, worden weg gehaald en de sta tafels worden neer gezet. Het eten word op lange tafels geserveerd en de muziek word aan gezet. Ik kijk even om me heen. Al deze mensen zijn hier voor ons. Ze zijn gekomen omdat ze om ons geven en de belangrijkste dag van ons leven mee willen maken. Ik glimlach als ik Liam, Niall, Louis en Zayn aan zie komen lopen.

"Gefeliciteerd!" Ze geven ons één voor één een knuffel. Vanuit de verte zie ik Noortje aan komen lopen.

"Saar, zou je even mee willen lopen?" Ik knik en loop achter haar aan.

"Bedankt dat je me hebt uit genodigd, dat betekent veel voor me. Ik wil even sorry zeggen. Ik heb zo veel spijt van alles wat ik heb gedaan en als ik het zou kunnen terug draaien zou ik dag absoluut doen."

"Niet doen. Weet je, alles wat is gebeurt maakt een deel uit van wie we zijn geworden. Dingen gebeuren met een reden en het is jou taakte je ermee om gaat. Het is al goed Noortje. Ik weet hoeveel spijt je hebt. Bedankt dat je bent gekomen vandaag." Ik geef haar een knuffel.

"Hoe is het met jou en Louis?" Vraag ik dan. Ze glimlacht even.

"Het gaat de goede kant op. Louis probeert me weer te vertrouwen."

"Dat is fijn." We lopen met z'n tweeën naar de 5 jongens. Het is langer dan een jaar geleden dat Zayn uit One Direction ging, maar we zijn altijd goede vrienden gebleven.

Wat een geweldige dag was dit. De avond bestond uit dansen, eten en vooral veel geklets. We hebben rond het kampvuur gezeten en veel mensen vertelden iets wat op hun hart lag en wat ze aan Harry en mij wilden vertellen. Harry heeft nog met zijn moeder gedanst, wat er super schattig uit zag!

Een dag om nooit te vergeten...