Chasing Boundaries (Parallel Rhythms Series 1)

Chapter 22

Chapter 22



"Brent! Umayos ka nga!" I shouted at Brent.

I was kneading the dough when Brent offered to help. Ngunit imbes na tumulong ay nagpasaway lang siya. Hindi niya inaayos ang pag-knead niya at inikot-ikot pa ito sa daliri niya na akala mo'y isa siyang contestant sa Master Chef.

"What? I am doing it properly." Natatawang depensa nito.

I just rolled my eyes before grabbing the dough from him.

"Ako na nga lang, hindi ka naman tumutulong!"

Natawa lamang siya sa ginawa ko. Matapos ay umalis na siya sa may counter at lumapit sa oven. "Paiinitin ko na lang ang oven." he said.

Hinayaan ko na lang siyang gawin ang gusto niya basta't hind niya ako naiistorbo.

"Harley." Archein's voice caught my attention. Humarap ako sa entrance ng kitchen, kung saan siya galing, at nakita ang mukha niyang naka-busangot.

I gave him a funny look. Ano na naman ba ang problema ng batang ito?

"Wear an apron, you're still in your uniform." saad nito habang naglalakad palapit sa akin.

I eyed my body. Oo nga't naka-uniform pa pala ako.

I looked back at him. Ngayon ay nasa tabi ko na siya. "Okay lang, 'no. Hindi naman ako makalat." sagot ko.

Umiling na lamang siya. Lumayo siya sa akin at kinuha ang apron na nakasabit sa gilid ng cupboard. Muli siyang lumapit sa akin at inilahad ang kulay berdeng apron sa akin.

"Here. Wear this."

I looked at it. "Okay lang, mabilis lang naman 'to."

"Just wear it, Harley. 'Wag nang matigas ang ulo." he insisted. "Messes are inevitable when baking. You might not notice at first, but you'll be doing a lot. Naka-uniform ka pa naman."

I just sighed as I stopped kneading. Humarap ako sa kaniya at kinuha na ang apron. Isinuot ko na iyon at humarap sa kaniya.

"Talikod." he commanded.

My brows furrowed a bit. "H-huh?" untag ko.

"Itatali ko sa likod." he explained with a softer tone.

"A-ah." I stuttered before facing my back against him. Ni hindi sumagi sa isip ko na magprotesta pa. Kaya ko namang itali ngunit ni hindi ko man lang naisip na sabihin iyon sa kaniya.

Tumalikod ako at ramdam ko naman ang presensya niya sa likod ko. I could feel him closely, even though we're still inches apart. My face reddened as I suddenly thought of dirty things. Gosh!

He gently tightened the strap of my apron. Nabigla ako nang maramdamang medyo mahigpit ang pagkakatali niya.

"Too tight?" he gently asked. I could feel the warmth of his breath in my ear.

I just nodded, barely making any sound. I just stared in front as he started to loosen the strap.

"Just right?" muli niyang tanong?

"O-oo." I managed to answer. Hindi ko pa rin magawang lumingon man lang sa kaniya. My face was stiffly facing the front.

I just couldn't explain what I was feeling. It seems like having him too close behind my back was making me flustered. What the hell even is this? He's merely trying my apron.

"There." he said when he finished tying the knot.

Haharap na sana ako sa kaniya ngunit agad akong napatigil nang maramdaman ko ang kaniyang mga kamay sa aking beywang.