Chasing Boundaries (Parallel Rhythms Series 1)

Chapter 17

I just smiled back at him, ignoring the fact that he's making me feel ecstatic.

"See you tomorrow, Harley." he finally bid his final goodbye before walking away. I just watched as he waved his arm before facing his back against me. Tahimik ko lamang siyang pinagmasdan habang naglalakad palayo hanggang sa hindi ko na siya maaninag pa.

And that's when it hit me. Realization finally hit me hard and soft!

Tangina, nililigawan ako ni Archein?! Fuck, is this fucking for real?! That man, Archein, is fucking courting me?! Ah, I need to lie down and scream! Fuck, this is just like a dream!

At sana, 'wag na 'kong gumising pang muli.

"Ano?!" eksaheradang bulyaw ni Sid. Katabi ko siya ngayon at sabay kaming naglalakad papunta sa building namin.

Nagkataong nagkasalubong kami sa gate ng school at parehong natawa dahil halos ilang minuto na lang ay mali-late na kami.

"Are you for real?! Nanliligaw siya sa 'yo?" napatigil pa ito sa paglalakad at tuluyang humarap sa akin.

"Tone down your voice, Sid!" sita ko kaagad sa kan'ya. Pa'no ba naman ay nasa gitna kami ng hallway! Ang daming tao!

"Pero totoo nga? He's courting you? Kailan pa?" sunod-sunod nitong tanong.

Umiling na lamang ako dahil alam kong hindi ako makakatakas sa kaniya hangga't hindi ko sinasagot ang mga tanong niya.

"We talked things out yesterday." mahinang saad ko. "Sinabi ko yung mga hinanakit ko, nag-sorry siya, hanggang sa sinabi niyang babawi siya at liligawan niya raw ako." I briefly explained.

I heard how she sighed. "Mabuti naman kung gano'n, nagkausap na kayo't nagkaayos. Pero... pumayag ka na ligawan ka niya?" she worriedly asked.

"O-oo." napayuko kong sagot.

Nagulat na lang ako nang mahina niyang pinitik ang noo ko, dahilan upang mapatingin ako sa kaniya.

"Ang rupok mo! Akala ko ba sinaktan ka no'n, kaya ka umiiwas?" singhal kaagad nito.

Napanguso ako at handa na sana siyang sagutin ngunit nakita ko kung paano siya ngumiti at kalauna'y napatawa na lang nang mahina.

"Just don't make it easy for him, huh?" Ang mapangutya niyang ngiti kanina ay naging sinsero na ngayon. Hinuli niya ang aking kamay at seryoso akong tiningnan. "This time, don't let him hurt you again." she added.

I nodded as my smile grew. Sid really is a dear friend of mine.

"Tara na, ten minutes na lang ay magsisimula na ang class hours." saad nito at hinigpitan ang hawak sa kamay ko bago ako hinila at tumakbo papunta sa room namin.

Pagpasok sa room ay agad ko namang tinungo ang aking upuan. Ngunit nagtaka ako nang may makitang kung anong bagay na nakapatong sa aking desk.

"Ah, Harley!" tawag ni Janette. "May naglagay pala niyan sa desk mo kanina, siguraduhin daw naming kakainin mo 'yan." saad nito at mahinang natawa. "Kainin mo ha, pogi pa naman yung naglagay." dagdag pa nito.

My heart suddenly thumped faster as I heard what she said. Muli kong tinignan ang aking desk at dahan-dahang inabot ang nakalagay doon.

There was a sandwich with a tissue paper wrapped in plastic and a strawberry flavored Dutchmill on my desk. Paulit ulit akong napakurap habang hinahawakan iyon. Napansin ko rin ang nakatiklop na papel na nakaipit sa ilalim ng sandwich.

Kinuha ko iyon at binuksan upang mabasa ang nakalagay.

this will do for now, at least may laman man lang ang tiyan mo. but please don't skip breakfast again, huh? it's the most important meal of the day. have a great day ahead :)