ေျပာကာ ထြက္သြားတဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူရဲ့ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ကာ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ~ထိုအခ်ိန္ ပုခုံးေပၚက်ေရာက္လာေသာ ႏူးညံတဲ့ အထိအေတြ႕~
"အဆင္ေျပမွာပါ"
"အင္း အဆင္ေျပမွာပါ"
ဟယ္ရီ့အေဖကေတာ့ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေက်းလက္ကေလးတစ္ခုမွာပဲ ဇာတ္ျမဳပ္ေနထိုင္ေနတယ္။သူတို႔နဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္ မျပတ္ပါဘူး။ဟယ္ရီ့ကေတာ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္ၿပီးသြားကတည္းက ဒေရဂို႔မိဘေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ျဖစ္ေသးဘူး။
"ငယ္ေလး ဒေရဂို က ဘယ္ခ်ိန္လာေခၚမွာလဲ"
ရြန္တစ္ေယာက္ မနက္ကတည္းက သူ႔အိမ္မွာ လာေသာင္တင္ေနတဲ့ ညီေလးကို ေမးလိုက္တယ္။ၿငိဳျငင္တယ္ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္လည္းေပါ့။
"Daddy က ေနာက္က်မယ္ေျပာတယ္ နည္းနည္း ဘာလို႔လဲ ကိုကိုက ကၽြန္ေတာ္ေနတာ မႀကိဳက္လို႔လား"
"မဟုတ္ရပါဘူးကြာ ခါတိုင္းဆို ခြါခ်မရတဲ့ မင္းေယာကၤ်ားက ဒီေန႔မွ အေပ်ာက္ေကာင္းေနလို႔ ေမးၾကည့္တာပါ"
"ဟြန္းေနာ္ ကိုကို မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး"
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းစြာ ႏွာမွုတ္ရင္း ေျပာသည့္ ညီငယ္ေလးကို ရြန္ အသည္းယားစြာ ပါးကို ဆြဲညႇစ္လိုက္ေတာ့
"ဟာ ကိုကိုေနာ္ Daddy နဲ႔ တိုင္ေျပာမွာ"
"အမေလးဗ်ာ ေၾကာက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ေၾကာက္ပါတယ္"
"ကိုကို ဒါနဲ႔ ကိုကိုနဲ႔ မမ မီမီ ရဲ့ အေျခအေနေရာ ကၽြန္ေတာ္ မဂၤလာ သတင္းၾကားခ်င္ၿပီဗ်ာ"
"ဟာ ဒီေကာင္ေလးေတာ့ ဘာေတြ ေလၽွာက္ေျပာေနတာလဲ"
"ဟီး လူပ်ိဳႀကီးေတာ့ ရွက္ေနၿပီဗ်ာ"
"ငယ္ေလး မင္း မင္း မေျပးနဲ႔"
ဟယ္ရီလည္း ႐ုတ္တရက္ႀကီး သူ႔ကိုရိုက္ေတာ့မည္ဟန္ လုပ္ေနေသာ ရြန္ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ထေျပးလိုက္သည္။
"မဟုတ္တာလည္း မဟုတ္ပဲဗ်ာ ရွက္မေနပါနဲ႔ ကိုကိုကလည္း"
"ဒီေကာင္စုတ္ေလးေတာ့ ေျပာေလကဲေလပါလား"
ရြန္ကို စရင္း အိမ္တံခါးဖက္ကို ေျပးအထြက္
-အင့္-
YOU ARE READING
~DON'T BLAME ME~
FanfictionUnicode~ "ဘေဘီ့ကိုအပြစ်မတင်နဲ့ Daddy~" Harry James Potter "ဟူး! မင်းလေးကို ကိုယ်လည်းမနိုင်တော့ပါဘူးကွာ~မင်းသိပ်ဆိုးတယ် ဘေဘီ" Draco Lucius Malfoy . . . . . ___________...
Part-17{U/Z}
Start from the beginning
