~DON'T BLAME ME~

Part-15{U/Z}

Unicode~

"ဆစ်ဒရစ် မင်း Daddy ကို ပြောလိုက်တာလား"

ကျောင်းကန်တင်းမှာ ထိုင်နေရင်း ဟယ်ရီမှ စကားစလိုက်တယ်~

"ဟုတ်တယ် မင်းပုံစံကို အားမရလွန်းလို့ ပြောလိုက်တာ~မင်း ဒီလိုနောက်ခံနဲ့ သမ္မတသွားသတ်ရင်တောင် ဘာမှ မဖြစ်တာကို အခြေအမြစ်မရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ စကားကြောင့် ပြိုလဲသွားမှာကို ငါက ထိုင်ကြည့်နေရမှာလား~"

"မောနေအုံးမယ် သား ရေသောက်~"

"ကျေးဇူးပါ အဖေ~"

"ဆိုတော့က မင်းငါ့အပေါ် အကြွေးတင်နေတယ်~တစ်ခု ကူညီ~"

"ဘာလဲ"

"ထောင်ဝင်စာ တွေ့ချင်လို့ ကူအုံး"

"ဟယ်ရီ မင်း—"

"ရှူး ဆက်မပြောနဲ့တော့ ဟုတ်တယ် တွေ့ချင်တယ် ဘာကြောင့် ငါ့ကို စွန့်ပစ်ခဲ့ရလဲဆိုတာတော့ သိချင်မိတယ်~"

"ဟေ့ကောင် မင်း"

"စိတ်မပူနဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဒီတိုင်းသိချင်ရုံတင်~"

ကိုယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ချစ်ပေးမယ့်လူနှစ်ယောက်တောင် ရှိတာကို သူက ဘာဖြစ်ရမှာလဲ~Daddy နဲ့ ကိုကို သာရှိရင် သူ့ဘဝက သာသာယာယာပဲ~အဲ့တာနဲ့များ ဟိုတစ်နေ့က ဘာလို့ အဲ့လောက်ထိ ပြိုလဲသွားပါလိမ့်~အဖြေကတော့~Daddy သာ ~

*ခင်ဗျား မချစ်တော့ရင်ဆိုတဲ့ အတွေးက ကျွန်တော့်ကို တော်တော် ခြောက်လှန့်သွားတာပဲ~တောင်းပန်ပါတယ် အကြွင်းမဲ့ယုံကြည်ရမှာ*

"ဟယ်ရီ ဘာတွေ စဉ်းစား"

ရုတ်တရတ် ငြိမ်သွားတဲ့ ဟယ်ရီကို စိတ်ပူစွာနဲ့ ဆစ်ဒရစ် လှမ်းမေးလိုက်တယ်~

"ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ယောက်ျားအကြောင်းတွေးနေတာ~"

"မေးမိတဲ့ ငါ့အမှားပါ~"

သူ့ သူငယ်ချင်းလေး အရင်ပုံပြန်ဖြစ်သွားတာပဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်~ဘဝမှာ ပထမဆုံးနဲ့ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းလေးမို့ သူ့ဘဝလေးကို ပျော်ပျော် ရွှင်ရွှင်လေး ဖြစ်နေစေချင်တယ်~

"မနက်ဖြန် တွေ့ချင်တယ် စီစဉ်ထားပေးနော်"

"ဟုတ်ပါပြီ သခင်လေးရယ် မင်းတို့ လင်လင်နှစ်ယောက် ခေတ်ပဲ လုပ်ပေါ့~ဒါပေမယ့် မင်း Daddy ခိုင်းထားတာတွေ ရှိသေးတယ် အဲ့တာ အရင်လုပ်ရအုံးမယ်~"