Unicode~
"ဟယ်ရီလေး~~"
အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ဟယ်ရီ့ကို အရင်ပြေးဖက်ပါလေသော ဟာမီဝန်း~
"လွမ်းနေတာ"
"မမ ကျတော်အသက်ရှူကြပ်လာပြီ"
"အော် ဆောရီး ဆောရီး"
ဆိုကာ ဟယ်ရီ့ကို ဖက်ထားရာမှ ခွာလိုက်ပြီး~
"မတွေ့တာတောင် တော်တော်ကြာပြီ ဘယ်လိုလဲ ဒရေကို့ ကို အနိုင်ကျင့်လို့ကောင်းတုန်းလား"
"မမတို့ ကိုကို တို့ကလည်း တွေ့တာနဲ့ ဒါပဲမေးနေကြတာပဲ မသိရင် ကျတော်ကပဲ Daddyကို အချိန်ပြည့်နှိပ်စက်နေသလို~"
မကျေမနပ်နဲ့ ပြန်ပြောပြီး ဒရေကို့ပေါင်ပေါ်မှာ သွားထိုင်လေရဲ့~ဟာမီဝန်း နဲ့ ရွန် လည်း သူတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
"မဟုတ်လို့လား ဟယ်ရီရဲ့ ဒရေဂို မတွေ့တာကြာပြီ"
"အင်း"
အသိအမှတ်ပြုတယ်ဆိုရုံလေးပြန်ဖြေတဲ့ ဒရေဂို့ကို~
"နင်ဟာလေ ကျောင်းတုန်းကအတိုင်းပဲ လူတကာပတ်ချေနေတာ"
"အင်း"
သူ ဒီလောက်အများကြီးပြောနေတာကို အင်းက လွဲပြီး ဘာမှထွက်မလာတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းကို သူလည်းဘာမှ ဆက်မပြောဘဲ မျက်စောင်းတစ်ချက်သာ ပိတ်ထိုးလိုက်တယ်။
"ပြီးတော့ ရွန် ဒီမှာ မေမေတို့ပေးခိုင်းလိုက်တာ နင်တစ်ယောက်တည်း အစားအသောက် အဆင်မပြေမှာဆိုးလို့~"
"အန်တီတို့ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြောင်းပြောလိုက်ပါ ပြီးတော့ ခနခန တကူးတကကြီး မလုပ်ပါနဲ့လို့ အားနားစရာကြီး"
"ဒီလူနဲ့ ဒီလူ အားနာစရာလား နင်ဟာလေ ရော့"
"အေးပါဟာ ငါက အားနာလို့ပါ"
သူတို့ လေးယောက်လုံး ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းစပ်မိရင်း စကားကောင်းနေကြတယ်။လေးယောက်ဆိုပေမယ့် ဟယ်ရီနဲ့ ဟာမီဝန်း အသံကသာ အခန်းထဲမှာ လွှမ်းနေသည်။
"ဘေဘီ ပြန်ရအောင်လေ"
"Daddyသဘော"
"ကိုကို ကျတော်တို့ပြန်တော့မယ်"
YOU ARE READING
~DON'T BLAME ME~
FanfictionUnicode~ "ဘေဘီ့ကိုအပြစ်မတင်နဲ့ Daddy~" Harry James Potter "ဟူး! မင်းလေးကို ကိုယ်လည်းမနိုင်တော့ပါဘူးကွာ~မင်းသိပ်ဆိုးတယ် ဘေဘီ" Draco Lucius Malfoy . . . . . ___________...
