Part-11{U/Z}

282 29 2
                                        

Unicode~

"ဟယ်လို"

"အင်း ဟယ်ရီပြော"

"Daddy ရုံးက အတွင်းရေးမှူး..."

"ငါ သိပြီ လုပ်လိုက်မယ်"

"Omm"

ဆိုပြီး ဖုန်းချဖို့ လုပ်နေတုန်း~

"ဟယ်ရီ~"

"ပြော"

"မင်းဒီလိုတွေ လုပ်နေတာ မင်းDaddy သိသွားပြီး မင်းကို~"

"ဆစ်ဒရစ်!"

"အင်းပါ သိပါပြီ မပြောတော့ဘူး"

"ဒါပဲ!"

ဆစ်ဒရစ် ဖုန်းကို ချလိုက်ပြီး သူမွေ့ယာပေါ်လှဲလိုက်တယ်~ဆစ်ဒရစ်ပြောသလိုသာ Daddy သိသွားပြီး သူ့ကို စိတ်ပျက်သွားရင်ရော~*မဟုတ်တာတွေ လျှောက်တွေးမနေစမ်းနဲ့ ဟယ်ရီရာ*

ထိုအချိန် ရေချိုးပြီး ထွက်လာတဲ့ ဒရေဂို တစ်ယောက် မွေ့ယာပေါ်က ဟယ်ရီ့ကို မြင်ပြီး~

"ဘေဘီ ရေချိုးတော့လေ"

"ဟင် တော်ပြီ မချိုးတော့ဘူး"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ ညစ်ပတ်အိုးလေးရဲ့"

ဆိုပြီး ဟယ်ရီ့ဘေးကို တစ်စောင်းဝင်လှဲလိုက်တယ်~

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အောက်ခနဆင်းလိုက်အုံးမယ်"

ဆိုကာ မွေ့ယာပေါ်က ထသွားတဲ့ ဟယ်ရီ~

"ဒီကလေး ဘာဖြစ်တာပါလိမ့်"

ဟယ်ရီ့ကို စိတ်ပူတာကြောင့် တွေ့တဲ့ အကျင်္ီအမြန်ကောက်စွပ်ပြီး အောက်ကိုလိုက်ဆင်းလာလိုက်တယ်~ဒီကောင်လေးကို သူစိတ်မချဘူးလေ~အကြောတင်းလေး~အခုလည်း ဘာတွေ ဖြစ်နေပြန်ပြီလဲ မသိဘူး~

ဒရေဂို အောက်ထပ်ကို ရောက်တော့ မီးဖိုချောင် ထဲမှာ ကော်ဖီဖျော်နေတဲ့ ဘေဘီ့ကိုတွေ့တော့ နောက်ကနေဖက်လိုက်ပြီး ပုခုံးပေါ်မေးတင်ကာ~

"ကိုယ်တိုင် ကော်ဖီတွေ ဖျော်လို့ပါလား ဘေဘီက ကိုယ့်ကို တိုက်မလို့လား~"

"Daddy သောက်ချင်လို့လား"

"အင်း သောက်ချင်တယ်~"

"ဒါဆို ရော့!"

ဆိုကာ ကော်ဖီခွက်ကို လှမ်းပေးလာတယ်~သူလည်း တစ်ငုံယူသောက်လိုက်တော့~

~DON'T BLAME ME~Donde viven las historias. Descúbrelo ahora