នៅពេលនេះ Yujin និងWonyoung កំពុងនៅលើគ្រែ ដែលWonyoung កំពុងអង្គុយពីលើភ្លៅរបស់Yujin។
«អឺស.....Yujin.....Oh.....so....goo—d» សម្លេងថ្ងូររបស់Wonyoung បន្លឺឡើងខ្លាំងៗ ខណៈពេលដែលYujin កំពុងម៉ាស្សាដើមទ្រូងនាង និងថើបពីលើនោះដូចជាកូនក្មេងមិនទាន់ផ្តាច់ទឹកដោះ.....Wonyoung មិនអាចធ្វើអ្វីបាន ក្រៅពីកាន់កាន់ក្បាលYujin ដែលកំពុងតែមមាញឹកប្រតិបត្តិការលើដើមទ្រូងនាងនោះទេ........
មួយរំពេចសម្លេងស្រែកបន្លឺឡើងជាមួយនឹងភាពភ្ញាក់ផ្អើល ដាស់អារម្មណ៍អ្នកទាំងពីរ
«Wonyoungហា....អាយ....ស្អីហ្នឹង...»
Yujin ប្រញាប់ទាញភួយមកគ្របនៅលើខ្លួនពួកគេ ខណៈពេលដែលWonyoung កប់មុខអៀនខ្មាសខ្លួនត្រង់ករបស់Yujin នេះសំណាងហើយដែលWonyoung អង្គុយបែរខ្នងទៅមាត់ទ្វារ ដែលធ្វើអោយអ្នកស្រីអានអាចឃើញត្រឹមតែខ្នងសព្រិលរបស់នាងប៉ុណ្ណោះ ចំណែកឯYujin វិញគេនៅស្លៀកពាក់នៅឡើយ។ បន្ទាប់មកYujin និយាយទៅកាន់អ្នកស្រីអាន
«ម៉ាក់......ហេតុអីម៉ាក់ចូលមកដោយមិនគោះទ្វារបែបនេះ?»
«ម៉ាក់គោះទ្វាររួចហើយ....តែគ្មានអ្នកណាម្នាក់ឆ្លើយតបនឹងម៉ាក់សោះ!! ទើបម៉ាក់សម្រេចចិត្តបើកទ្វារតែម្តងទៅ មិនមែនជាកំហុសម៉ាក់ទាំងស្រុងនោះទេ...មកពីពួកកូនមិនបានចាក់សោរជាមុន!!» អ្នកស្រីអាននិយាយបណ្តើរបាំងមុខរបស់គាត់បណ្តើរ ហាក់ដូចជាមិនចង់ឃើញទិដ្ឋភាពដែលរោលរាលមុននេះម្តងទៀតអញ្ចឹង។
«តើម៉ាក់មានការអីឬ? បានជាម៉ាក់មករកពួកខ្ញុំទាំងកណ្តាលយប់បែបនេះ...?» Yujin សួរទៅម្តាយរបស់គេ
«គឺ....ម៉ាក់គ្រាន់តែមកប្រាប់កូនថា ថ្ងៃស្អែកម៉ាក់និងប៉ាចេញ ទៅប្រទេសជប៉ុន2ទៅ3ថ្ងៃ តើពួកកូនចង់ផ្ញើរទិញអ្វីដែរទេ....ជាពិសេសគឺកូនWonyoung » អ្នកស្រីអាន
«មិនអីទេ...អ្នកម៉ាក់ » Wonyoung ងាកទៅមើលអ្នកស្រីអាននិយាយទាំងអៀនខ្មាស។
អ្នកស្រីអាន ឃើញស្ថានភាពពួកគេបែបនេះក៏ លែងនិយាយអ្វីទៀត ហើយប្រញាប់និយាយទៅកាន់អ្នកទាំងពីរ
«ហុឺម....ម៉ាក់ត្រលប់ទៅវិញហើយណា....អញ្ចឹង»
«ចាស...អ្នកម៉ាក់ រាត្រីសួស្តី» Wonyoung និងYujin និយាយព្រមគ្នា
YOU ARE READING
Heartless មនុស្សគ្មានបេះដូង ( Annyeongz ) End
RomanceWonyoung ស្អប់មនុស្សប្រភេទដូចជា Yujin បំផុត ព្រោះនាងតែងតែទុកOmega ដូចជារបស់លេងរបស់ខ្លួន រហូតដល់ថ្ងៃមួយនាងផ្តល់មួយកំផ្លៀងដល់Yujin ធ្វើអោយYujin គុំគួននាង និងមានរឿងរ៉ាវផ្សេងទៀតដែលធ្វើអោយ Wonyoung ត្រូវជាប់ជំពាក់ជាមួយនឹងYujin ដោយគ្មានជម្រើសក្នុងការបដិសេ...
