သူမက သူမ၏တပ်ဖွဲ့ကို အရှက်မကွဲစေလိုပေ။
ဤအတွက် ဘာမဆို လုပ်ကိုင်နိုင်၏။
သူမက အသက်ခပ်ပြင်းပြင်း ရှူပြီးနောက် စိတ်တည်ငြိမ်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားခဲ့ပြီး သူမ ဘေးနားရှိ ရဲမှုးကို မျက်လုံးထောင့်မှ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
"ဒီအတားအဆီးကို ဖန်တီးသူ ဘယ်မှာလဲ"
ရဲမှူး "....???...."
ကျိုက်ယန် "ဆယ်မိနစ်အတွင်း ဒီအတားအဆီးထဲ ဝင်ဖို့ ကတ်ပြားလုပ်ပေးပါ"
ရဲမှူး ချက်ချင်းပင် မျက်နှာပျက်သွားသည်။
"အချိန်က မနည်းလွန်းဘူးလား.."
ကျိုက်ယန်က ရဲမှူးကို စိုက်ကြည့်ရင်း လေးနက်သော အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ဆယ်မိနစ်ဆိုတာ ငါ့ခံနိုင်ရည်ရဲ့ ကန့်သတ်ချက်ပဲ.. အင်္ကျီအဖြူဝတ်ထားတဲ့လူသာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားရင် မင်းရဲ့ ရဲတွေလောက်ကို မပြောနဲ့.. မင်းရဲ့ဌာန တစ်ခုလုံး ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ်"
ထိုစကားများကို ပြောပြီးနောက် သူမက ထပ်မပြောတော့ပေ။
ဝမ်မင်၏ အသန်မာဆုံး ဦးနှောက်သည် ကျိုးရီပင် မသိသည့် နိုင်ငံတော် လျှို့ဝှက်ချက် ဖြစ်သည်။
ဤစစ်ဆင်ရေးတွင် အရပ်ဘက် ရဲအရာရှိများနှင့် အထူးရဲများ ပါ၀င်နေသောကြောင့် ကျိုက်ယန်က ၎င်းတို့နှင့် အလွန်အကျွံ ငြင်းခုံခြင်းမှာ အဓိပ္ပါယ်မရှိဟု ခံစားခဲ့ရသည်။
နောက်ထပ် ရှုထောင့်တစ်ခု အနေဖြင့် ဝမ်မင်က သူမကို ငြင်းဆိုလိုက်သည်က သူမ၏ မျှော်လင့်ချက်နှင့် အနည်းငယ် ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေခြင်းပင်။
သို့သော် သူမ စိတ်မပူခဲ့ပေ။
သူမတွင် အချိန် သုံးနှစ်ရှိပါသေးသည်။
ယင်းက ဝမ်မင်အပေါ် တစ်စုံတစ်ရာ သက်ရောက်မှုပေးရန် လုံလောက်သည့်အချိန်ဟု သူမ ခံစားမိခဲ့သည်။
...........................
ဝမ်မင်က စည်းတံဆိပ်ခတ် အလွှာများစွာဖြင့် ထုပ်ပိုးထားသည့် ကောင်းကင်သတ္တုဓားကို ကိုင်ဆောင်ကာ လမ်းမကြီးအတိုင်း ကျိုးရီနှင့်အတူ လမ်းလျှောက်လာသည်။
အပိုင်း(၃၄၆) ချပ်ဝတ်တန်ဆာအပြည့်ဖြင့် မှန်ကန်သောကိုယ်ဟန်
Start from the beginning
