HATEM

BÖLÜM 37

Selamlar herkese🥰❤️
Uzun zaman oldu bölüm paylaşmayalı farkındayım. Sabrınız için hepinize teşekkür ederim.

Hepinize iyi okumalar diliyorum ✨

Oy sınırı:2000
Yorum sınırı:500

———————————————————————————

Sesimi duymasıyla gözleri faltaşı gibi açıldı.
Heyecandan ne yapacağımı bilemez bir halde telefonu ona doğru uzattım.

"Sen bakar mısın? Baksana elim titriyor."

Aynı anda sağ elimi gösterdim.

Kaşlarını çatarak yutkundu ve uzattığım telefonu eline aldı.

"Önce bir sakinleş..."

Başımı salladım sallamasına ama pek sakinleşecek gibi değildim. Çok emek vermiştim bu sınava... aylarca çalışmıştım.

"Hadi bak lütfen..."

"Önce bilgilerini gir."

Uzattığı telefonu alıp sisteme giriş yapmaya çalıştım fakat şifrem bir türlü aklıma gelmedi.

"Ne oldu?"

"Şifremi unuttum!"

Bana yaklaşarak omzumun iki yanına ellerini koydu ve yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

"Unutmamışsındır. Sadece stresini yenmen lazım. İnci ucunda ölüm yok."

Yine başımı salladım ve derin derin nefes aldım. Yüzümü ekrana eğip ilk başarısız şifre denemesinden sonra çok şükür giriş yapabilmiştim.

Heyecanla telefonu tekrar uzattım ona.

"Pekala... bakalım nereyi kazanmışsın."

Parmaklarımı ağzıma doğru götürüp tırnaklarımla oynamaya başlamıştım bile stresten...

"Nereyi kazanmışım?"

Cevap vermeden ekranı dikkatlice incelemeye devam etti.

"Hatem? Neresi çıkmış?"

Kaşları çatılmıştı.

"Ankara çıkmamış. Üzgünüm..."

Büyük bir hüsran ve yenilmişlikle omuzlarım düştü. Gözlerim dolmaya başlarken bakışlarımı yere indirdim.

"Neresi çıkmış peki?"

Ses tonum ne kadar üzgün olduğumu belli eder cinstendi.

Hatem cevap vermeyince bakışlarımı ona doğru kaldırdım. Ve tekrar sordum.

"Neresi çıkmış? Eskişehir mi?"

Başını belli belirsiz salladığında omuz silktim.

"Bu yıl da istediğim yeri tutturamadım."

Dıştan nasıl görünüyordum bilmiyordum fakat fazlasıyla üzgündüm.