BÖLÜM 8

68.4K 2.9K 543
                                    


Herkese selamlar🙌🏻
Sizi çok bekletmek istemediğimden yeni bölümü yayınlamak istedim.

Lütfen oy verip bol bol yorum yapmayı unutmayın.
Yorumlarınızı keyifle okuyorum.

Herkese keyifli okumalar☕️💋


Bir an yanlış duyuyorum sandım. O kadar mutluydum o kadar mutluydum ki...
Tarifsizdi hissettiklerim.

"Ben... doğru mu duydum az önce. Bize bir şans verecek misin?"

"Bize değil, kendime bir şans vereceğim çünkü artık sevilmek istiyorum, sevmek istiyorum."

Gözyaşlarımı silerek kocaman gülümsedim.

"Ne mutlu bize...Zamanla ruhun iyileşecek... göreceksin. Birlikte çok mutlu olacağız inanıyorum ben."

"Buna ben de inanmak istiyorum."

"İnciii!!! Nerdesin kız! Sofrayı hazırlayacağız ortada yoksun!!"

Annemin sesiyle gözlerinden ayırdım gözlerimi.

"Gitmen gerekiyor."

Hafif tebessümle söylediği cümleyle ne de güzel görünmüştü gözüme.

"Hıhı... gitmeliyim. Yoksa annem bacaklarımı kırar, yani kırar derken kızar o anlamda. Gerçekten kırmaz. O kadar gaddar değil kendisi."

Heyecandan yine saçmalayıp duruyordum.

Gülümsemesi genişledi.

"Hadi git kızmasın sana."

"Tamammm... şey yapar mıyız? Gece balkonda buluşur muyuz?"

"Olur buluşuruz."

"Tamam o zaman görüşürüz." Sanki uzak bir yere gidiyormuş gibi heyecanla el salladım ona. O da bir baş selamı verip ayağa kalktı.

Hızla içeriye girdim. Kelebek olup uçasım vardı. Bugün böyle bir cesaret gösterdiğim için alnımdan öpebilseydim eğer öperdim.
Ne zor bir şeydi itiraf etmek. Ama başarmıştım ve en önemlisi de reddedilmemiştim.

"Anne?!"

"Mutfağa gel!"

Hızla mutfağa girdiğimde annem yemekleri yeni yeni hazırlamaya başlamıştı.

"Nerdesin sen?!"

"Çardakta oturuyordum."

"Ne oldu yüzünde güller açıyor? Sabah pek bir moralin bozuktu."

"Ağlayım mı annecim? Mutluyum işte daha ne?"

"Mutlu ol tabi kızım ben istemez miyim?"

Ocağa tencereyi koyduktan sonra kocaman sarıldım anneme. Hemen karşılık verdi bana. Bence evlatlarından en çok beni seviyordu. Öyle inanmak istiyordum.

Sarılmayı sonlandırdığımızda hemen mutluluğumu annemle paylaşmak istedim.

"Anne onunla konuştum. Her şeyi söyledim bir bir."

"Şaşırmıştı.

"Eee?"

"Bizi kabul etti anne. Bize bir şans verdi."

Ellerimi birbirine kenetleyip tepkisini bekledim.

"Kabul etti yani."

"Evet."

HATEMWhere stories live. Discover now