HATEM

BÖLÜM 23

Ben geldim🙌🏻
Bir hafta kadar oldu bölüm atmayalı farkındayım lakin yazmaya fırsatım yoktu. Açıkçası sizinle buluşmayı özledim.

Ayrıca hepinize ilginiz için de sabrınız için teşekkür ederim.

Bol bol yorum yapmayı unutmayalım.

Keyifli okumalar.💖☕️

6 ay sonra

Zaman denilen şey ne de hızlı geçiyordu. Bu süre zarfında babamın durumu gittikçe düzelmişti ama stresten ve üzüntüden uzak durması gerekiyordu. Abimle araları eskisi kadar kötü değildi çünkü abimin, babam onu affetsin diye yapmadığı şey kalmamıştı. Babamı kontrollere bizzat götürüyor, ilaçlarını alıyor ve sırf babamın ilaçları için gece gündüz uyarı aramaları yapıyordu. Düzgün de bir iş bulmuştu. Haliyle babam da ondaki bu iyi yöndeki değişimi görüyor, çabasını fark ediyordu. Nilal ile konuştuğumuza göre de evlilikleri de gayet iyi gidiyordu. 2 hafta sonra inşallah oğullarına kavuşacaklardı. Şu an bunun için ben bile heyecanlanmıştım. Tek ben de değil annemle babam da sanki ilk torunları gibi heyecanlılardı.

Onun dışında günlerim hızlı ve yorucuydu. Tüm gün sabahtan akşama kadar yüksek puan almak için ders çalışıyordum. Başarabilmek, sıkıca tutunduğum büyük bir umuttu.

Bu süre zarfında Hatem bir kere göreve gitti. Normalde her gün illaki telefon konuşması yapıyor, biraz bile olsa özlem gideriyorduk fakat o görevdeyken çok nadir haberleşebiliyorduk. Sadece mesajla... o zaman özlemden öleceğim sanmıştım ama çok şükür geçmişti o günler. Ve şimdiyse öğlen geleceğini bildiğimden içim içime sığmıyor, yerimde duramıyordum. İçim kıpır kıpırdı. Heyecan, özlem ve daha nice güzel duygular uyumama bir türlü izin vermiyordu. Sabaha kadar bir sağa bir sola dönüp durdum. Sabah kalktığımda epey yorgundum fakat bu çok da umrumda olmadı çünkü onu görecek olmak benim için tekrar deşarj olmak demekti. Şu an benim uykuya değil ona ihtiyacım vardı.

Battaniyeyi bir çırpıda atıverdim üstümden. Çıplak ayaklarımı yerle buluşturduğumda soğuk parke bedenimi ürpertti. İlkbaharda olmamıza rağmen hava hâlâ tam anlamıyla ısınmış değildi.

Üzerimdeki pamuklu pijama takımlarını çıkardım hızlıca. Galiba vazgeçemeyeceğim şeylerden biri de bu tatlı pijamalardı. Evlenince de giyerdim kesin.

Orta kalınlıkta koyu yeşil bir elbise giydim üstüme. Ardından hızlıca banyoya girip ellerimi ve yüzümü yıkadıktan sonra tekrar odama geçtim. Tarayarak güzelce ördüm. Saçlarım baya uzamıştı ve şu an belimdeydi. Bakımı zor oluyordu biraz ama alışmıştım kaç aydır.

Aşağı indiğimde kimsenin kalkmadığını görünce kahvaltı hazırlamak istedim. Annem şaşırmayacaktı çünkü artık kahvaltıları ve evin çoğu işlerini ben hallediyordum. Böyle de yardımsever bir insandım.

Yaklaşık 15 dakikanın sonunda kahvaltıyı hazır ettiğimde annemle babam da mutfağa girmişlerdi.

"Ooo bu ne güzellik kızım?"

"Her zamanki halim babacım."

Damadın için diyemedim tabiki.

Gülüp başını sallayarak her zamanki baş köşesine oturdu.

"Mehtap, Hatem'in bugün geleceğini söyledi bana dün."

Babama hitaben söylediği bilgiye karşılık babama döndüm yüzümü. Tepkisini görmek için...