အမှိုက်ကောင်လေး၏ပျော်ရွှင်ဖွယ်ဘဝ/ အမွိုက္ေကာင္ေလး၏ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ဘဝ

အပိုင်း (၁၃၃)

"မင်း! အိုက်ယား... မင်းဝယ်မယ်ဆိုလည်း မင်းကိုအလုပ်တွေ ကူလုပ်ပေးနိုင်မယ့် သန်သန်မာမာနဲ့ ယောင်္ကျားသားကိုပဲ ဝယ်ပါတော့လား! ဒီယောက်ကိုကြည့်ဦး ခြေထောက်ကကျိုးနေသေးတယ် စိတ်ကလည်းမမှန်ဘူး သူကမင်းအတွက် ဘာအကူညီပေးနိုင်မှာလဲ! ဒုတိယရေ.. မင်းက သူများကိုသနားတာဟုတ်ပေမယ့် မင်းလူတိုင်းကို လိုက်ကယ်နေလို့မရဘူးလေ သူ့ကိုဒီလိုဖြစ်အောင် ငါတို့လုပ်ထားတာမှမဟုတ်တာ "

ပိုင်လီသည် ပိုင်အဖေ ပြောချင်တာကို နားလည်၍ ပိုင်အဖေကို နှစ်သိမ့်ပေးရန် ကြိုးစားခဲ့လေသည်။

"ကျွန်တော်သိပါတယ် ကျွန်တော်သိပါတယ် ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကိုယုံပါ သူက အရမ်းစျေးပေါပါတယ် ငွေချောင်း ဆယ့်ငါးချောင်းပဲရှိတယ် အဖေ.. ငွေချောင်းဆယ့်ငါးချောင်းက သာမာန်လူတွေအတွက် မနည်းတာသိပေမယ့် လူတစ်ယောက်ကို ဝယ်ဖို့အတွက်တော့ အရမ်းစျေးပေါလွန်းပါတယ် ပြီးတော့ သူ့ကို ဘာလို့ ဘာမှမလုပ်ခိုင်းနိုင်ရမှာလဲ သူက နည်းနည်းထော့နဲ့ထော့နဲ့ပဲ ဖြစ်နေရုံပါ  ကျွန်တော် သူနဲ့ စကားပြောကြည့်ပြီးပါပြီ သူက စိတ်မမှန်တာမျိုးမဟုတ်ပါဘူး အနည်းဆုံးတော့ သစ်သီးခြံက နောက်ဆို ပိုကြီးလာမှာဆိုတော့ သေချာပေါက် အစောင့်တချို့ကို ငှားရတော့မှာလေ ဒီတော့ သူ့ကို အစောင့်အဖြစ် ထားလို့ရသေးတာပေါ့ ကြည့်လေ အစာနည်းနည်းကျွေးရုံနဲ့ အစောင့်တစ်ယောက်ရမှာ လုပ်အားခလည်း ပေးစရာမလိုတော့ဘူး မကောင်းဘူးလား"

ဒါကိုကြားတော့ ပိုင်အဖေသည် စျေးက အမှန်တကယ်ကို​ နည်းပါး၍ အနည်းငယ်စဥ်းစားကြည့်လိုက်သော်လည်း သူက ခုထိ မျက်နှာသဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရအောင် ဆံပင်များနဲ့ဖုံးနေပြီး ခေါင်းငုံ့ထားသော လူကိုကြည့်ကာ သံသယအပြည့်ဖြင့် မေးလိုက်လေသည်။

"သူက.. တကယ်ပဲ စိတ်က ကောင်းတာကရော ဟုတ်ရဲ့လား "

ပိုင်လီက ဒီမေးခွန်းကြောင့် ရယ်ရခက်၊ ငိုရခက်ပါပင်။ တကယ်တော့ သူတို့တွေ လူကို ဘေးမှာထားပြီး ဒီလိုမျိုးတွေ ပြောနေကျတာက မယဥ်ကျေးဘူးလို့ ခံစားရပေမယ့်လည်း သူကမတတ်နိုင်ဘဲ...