ထိုကြောင့် ထို ကျွန်းစားပွဲကြီးပေါ် လှဲချလိုက်ရသည်။
ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက လှဲချလိုက်တော့ အောက်က စပ်ပတ်လေးက ပိုပြူးလာသည့်နှယ်။
ဦးဖေကတော့ လျှာလေးနဲ့ သူမစပ်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ စောက်စေ့လေးကို ငုံခဲလိုက်နဲ့ ဗျာများနေရှာ၏။
ဦးဖေ၏ နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက်နှင့် မေးစေ့တစ်လျှောက် ရိတ်သင်ထားသော နှုတ်ခမ်းမွှေးတို့၏ ကြမ်းရှရှအထိအတွေ့ရယ်၊ လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီး၏ ဆော့ကစားပေးမှုကြောင့် ရတီကော့လန်နေလေပြီ။
စားပွဲပေါ်မှာ ကော့လန်တက်နေသော ရတီပင်။
သူမမှာ ဘာမှဆုပ်ကိုင်စရာမရှိ။
ဦးဖေလည်း နီရဲတွက်နေသည့် စပ်ပတ်လေးကို လိုးထည့်ချင်စိတ် တစ်ဟုန်ထိုးမြင့်တက်လာလေပြီ။
မှုတ်ပေး၊ လျက်ပေး၊ စုပ်ပေးနေသည့်ကို ခတ္တနားလိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်အနေအထားနှင့်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
စားပွဲပေါ်ရှိ ပက်လက်လှန်ပေါင်ကားပေးထားသောရတီစပ်ပတ်နှင့် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သော ဦးဖေ၏ လီးချောင်း ကအံကိုက်ထားသလိုနှယ်။
လိုးထည့်လိုက်ရုံမှအပ တခြားမရှိတော့ပေ။
ဦးဖေ သူ့လီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်း(၂)ချက်၊ (၃)ချက်လောက်ထုလိုက်သည်။
မည်းမှောင်နီရဲပြောင်းတင်းနေသော ညီတော်မောင်က အစားစားရတော့မည်ကို သိရှိနေသလိုမျိုး။
ပြီးနောက် လီးကို စပ်ပတ်ထဲ ဇိုးခနဲ့ ဇတ်ခနဲ့ လိုးထည့်ချလိုက်တော့သည်။
"ရှီး......ဟ.......အ.......အ....အာ....ဟာ.....အ.......အ....ဟာ......အာ.....အ"
"ဗြတ်......ဖတ်......ဖလတ်....ဖလတ်....ဗျစ်.....ဗျစ်.............ဖတ်....ဖတ်......ဖတ်..ဗြတ်"
"အင့်......ဟင့်......အ....အင့်....အင့်.....အင့်..........အင့်...အင့်"
ဦးဖေ လီးချောင်းကို စပ်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ နှုတ်ဖျားမှအော်မြည်းတမ်းတလာသည့် ရတီအသံက သနားစရာကောင်းရှာသည်။
ရတီ့စပ်ပတ်ကလည်း ဝင်လာနေကြဧည့်သည့်ကို ကောင်းမွန်စွာကြိုဆိုရှာ၏။
ဦးဖေက တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လိုး။
ရတီက တအင့်အင့်နဲ့ အော်။
စည်းဝါးနရီ ကိုက်ညီလွန်းလှသည်။
ဦးဖေက လှဲလျောင်းနေသော ရတီကို အပေါ်သို့ပြန်လည်ပွေ့တင်လိုက်သည်။
ရတီ ဦးဖေ၏ ပြင်းထန်လှိုက်ဖိုဖွယ်ကောင်းသော လိုးချက်တွေကို ထိုင်လျက်သားခံယူနိုင်ဖို့ အင်အားသိပ်မရှိတော့။
ထိုကြောင့် ပြန်မလဲကျသွားကြောင့် ဦးဖေလည်ပင်းပေါ် သူမလက်နှစ်ဖက်ချိတ်သိုင်းထားရ၏။
ဦးဖေ၏ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေက သူမမျက်နှာကို ရိုက်ခတ်လျက်။
လိုးနေးရင်းနှင့်လည်း သူမလည်တိုင်တွေ၊ သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို စိတ်မထင်ရင် မထင်သလို စုပ်ခဲပြန်သေးသည်။
"အင့်........ဟ.......အ.....ဟင့်......ဟင့်........ချစ်..တယ်...ချစ်တယ်...ဦးဖေရာ"
"ဟင်း.......ဟား.....ဟား.....အ.........အာ.......ဟင်း......ကိုယ်လည်း...ချစ်...ချစ်တယ်"
"ဖတ်....ဖလတ်.....ဖလတ်...........ဗြတ်....ဗျစ်.....ဗျစ်.....ဗြတ်....ဖတ်.......ဖတ်"
ဦးဖေ၏ ဝှေးစေ့စလုံးလည်း ရတီစပ်ပတ်အဝထိ စည်းချက်နှင့်အတူ လာဆောင့်မိနေသည်။
ဦးဖေက ရတီပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထိန်းကာ ပွေ့ယူမချီလိုက်ပြန်သည်။
ရတီက မတ်တပ်လျက်နေသော ဦးဖေကိုယ်ပေါ် အပေါ်က တက်ခွစီးမိနေသော အနေအထားနှင့်။
ဦးဖေအားနဲ့ဆို ရတီတစ်ကိုယ်လုံးက အသာလေး မလိုက်ရုံ။
ရတီကို ထိုကဲ့သို့ မလျက်အနေအထားနဲ့ ပွေ့ချီထားကာ ဦးဖေတို့ အိပ်ခန်းဆီ ဝင်လာသည်။
ထမင်းစားခန်းနှင့် အိပ်ခန်းက သိပ်မဝေးလှ။
သို့ပေမဲ့လည်း ထိုမဝေးလှသော အကွာအဝေးမှာပင် မတ်တပ်ရပ်ကြီး လိုးလျက်။
ဦးဖေက လမ်းလျှောက်လျက် အနေအထားနှင့်ပင် လီးကို စပ်ပတ်နှင့် ဝင်လိုက်၊ ထွက်လိုက်လိုးပေးနေသည်။
ရတီကတော့ ပြုတ်ကျမည်ကို စိုးသဖြင့် ဦးဖေကိုယ်လုံးကြီးကို အသေဖက်ထားရှာသည်။
လမ်းလည်းလျှောက်၊ လိုးလည်းလိုး။
တစ်ချက်ခုတ်၊ နှစ်ချက်ပြတ်ပေါ့။
အပိုင်း(၇၁)
Start from the beginning
