Boss Baby ဟမ်းစတားလေး ဝူယိ

“ချိ..” ဒါနဲ့လေ ဒယ်ဒီသိလား.. ပေါင်ပေါင်း မထင်မှတ်ဘဲ သိလိုက်တာပေါ့နော်.. ကျစ်ဟွေ့ကွမ်ကလည်း ဇွန်ဘီအမြုတေတွေကို စုပ်ယူစရာ မလိုဘူးရယ်..

ထိုစကားများအား ကြားသည့်အခါ နျဲ့ရှောင် ချက်ချင်းပင် အာရုံစိုက်လာမိပြီး မျက်လုံးများဖွင့်လိုက်သည်။ ခေါင်းအုံးပေါ်တွင် လှဲနေသည့် ဆန်မုန့်လုံးလေးအားကြည့်ကာ လေးလေးနက်နက် မေးလေသည်။

“ပေါင်ပေါင်း ဘယ်လိုသိတာလဲ..”

နျဲ့ရှောင်၏ အလေးအနက်ထားသည့် အကြည့်များအား မြင်သည့်အခါ ဟမ်းစတားလေးသည် လူအသွင်သို့ ပြောင်းလဲပြီးနောက် နံဘေးတွင်လှဲကာ စောင်ပုံထဲ ဝင်သွားလေသည်။ သူ၏ ပါးစပ်သေးသေးလေးအား ဖွင့်ကာ အမှန်အတိုင်း ဆိုလေသည်။

“လူတိုင်းရဲ့ ဇွန်ဘီအမြုတေတွေက ပေါင်ပေါင်းရဲ့ နေရာလွတ်လေးထဲမှာလေ.. လာလာလာ~”

“ဒါပေမဲ့ ကျစ်ဟွေ့ကွမ် ကပဲ ဘယ်တော့မှ လာမတောင်းဘူးလေ..”

ထိုစကားအား ကြားသည့်အခါ နျဲ့ရှောင် အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ ဟမ်းစတားလေးနှင့် ကျစ်ဟွေ့ကွမ်မှာ မကြာခဏဆိုသလို အတူတူ ရှိနေတတ်ကြသဖြင့် နေ့စဉ်နေ့တိုင်း အမြုတေများအား စုပ်ယူနေတတ်သည်ဟု ထင်နေခဲ့ကြခြင်းပင်။

နျဲ့ရှောင်သည် ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် နားထင်အား လက်ဖြင့်ပွတ်လိုက်သည်။ ကောင်ငယ်လေး၏ နဖူးအား လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွတောက်လိုက်ပြီးနောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် ဆိုလေသည်။

“ဒီလောက် ကိစ္စကြီးကို ဘာလို့များ ဒယ်ဒီ့ကို စောစောမပြောရတာလဲကွာ..”

ရှောင်ဝူယိသည် အပြစ်ရှိစိတ်ဖြင့် ခေါင်းကလေးငုံ့ကာ သူ၏ လက်ချောင်းလေးများအား ဆိတ်နေရင်း ပါးစပ်မှ တတွတ်တွတ် ပြောလေသည်။

“ပေါင်ပေါင်းမှ အရင်က သတိမထားမိတာကိုလို့.. ပြီးတော့ ကျစ်ဟွေ့ကွမ်ကလည်း ပေါင်ပေါင်းကို ထိခိုက်အောင် လုပ်မှာမှ မဟုတ်တာ.. သူက ပေါင်ပေါင်းလိုမျိုး အမြုတေ မစုပ်ယူနိုင်ရုံလေးကို.. အဲဒါက မကောင်းတာ မဟုတ်ဘူးလေ..”