Embracing Certainty

Chapter 1

Sa mundong puno ng walang kasiguraduhan, minsan ay hindi mo na alam ang tamang patutunguhan.

Living in this world made me realize that despite uncertainties, whether you get lost or find your way home, there's always hope for tomorrow.

In journey of life, may mga oras na maliligaw ka at panahon na mawawala ka sa landas. But one of the things that is precious about life is that when you're about to give up, biglang magkakaroon ng nag-iisang tiyak na sagot sa libo-libo mong pagdududa.

Isn't it magical? Umabot pa ako sa nakapalayong paghahanap ng kasagutan, sa kan'ya ko lang pala malalaman ang tunay na  kasiguruhan.

RAIAH's POV

phone alarm....⏰

"RAIAH!!! tumutunog na naman ang phone mo. Friday ulit ngayon ah, ano bang meron every friday? It's kinda weird ah" makasigaw talaga akala mo ang layo layo namin sa isa't isa

We're living in the same roof lang naman, wall nga lang ang pagitan namin. She's in her room kasi and I left my phone there. Meet Erin, she's my best friend.

"Ang dami mo ng say, kung pinatay mo na lang kaya 'no?" I sighed

"Why?!? I don't want to kill, I'm not a killer duh" oa mo te ko ah

Tapos na naman ang araw ng friday na nakakapagod, actually araw-araw naman gzzz. It's already 5 pm, nakakapagtaka 'no? Usually kasi people set the alarm of their phone pampagising sa umaga while me heto I tend to set my alarm to ring every friday tuwing pasapit na ang gabi. Kaya gan'yan ang reaction ng best friend ko eh, she found it weird, actually no, baka nga minsan iniisip niya na baliw ako.

"Erin akin na nga phone ko, so that hindi mo na kailangan patayin, ako na ang gagawa" sabay dilip ko sa door kung nasaan si Erin

She gave me that irritated look, kulang na lang ata isumpa ako ng babaeng 'to eh kukunin lang naman phone ko sa table beside her.

"Why would I? malaki ka na ah kaya mo ng kunin 'yan, para saan nga ang kamay Raiah?!?" high blood na naman siya, jusko

"Parang minsan masarap siyang ipang-hampas, wanna give it a try?" sabay himas ng kamay ko tila may balak na masama

Natatawa na lang ako sa reaction na binigay sa'kin ni Erin, bigla siyang tiklop. Kala mo takot na ewan eh. Pero she's safe with me, I won't every lay a hand on her, she doesn't deserve that.

"Okay sabi ko nga eh, heto na kukunin ko na nga para sa'yo, swerte mo naman eh gotchu bff!" sabay smirk sa'kin

"Madali ka naman palang kausap, keep it up bff" sabay wink naman ang gawad ko sa kan'ya

I've been using my phone while going right through the door, hoping something would be different this time.

"Hey! It's almost an hour na ano bang tinatayo-tayo mo riyan. Honestly, Raiah? in front of the door ng ganitong oras ah, dumidilim na kaya" visible sa tono niya ang pag-aalala

Parang lagi lang masungit or paisgaw lang ang way ng pakikipagusap niya pero hindi talaga.

"Syempre gabi na, ba naman 'yan oh Erin" pilosopo kong sagot sa kan'ya

Hindi ako philosopher pero pilosopo oo, hehe.

"Sorry naman, I'm just concern to you tapos ginagan'yan mo lang ako" while pouting

"Nagdrama na naman ang bff ko, come on Erin let's go inside na nga"

Mapaparami na naman ang tanong niya sa'kin kaya hinila ko na lang ang kamay niya para bumalik na kami sa loob.

Habang papasok sa loob ng bahay, I was just wondering how my life was, kung wala ang babaeng 'to. She's been there for me since day one, and it's cliche, you know, but I can't imagine my life without a glimpse of her presence. Kahit love language namin neto magbardagulan at the end of the day, alam kong siya ang una at huli kong tatakbuhan.

"Raiah alam mo may naiisip ako, guess what?" wika nito sabay subo ng ice cream niya

I'm here in the kitchen preparing foods for our dinner and look at Erin she's in the living room right now kumakain ng ice cream habang nanonood, at wow talagang dinama ng babaeng 'to magpakaprincess.

"What should I guess, first and most of all may isip ka pala?" bara ko sa kan'ya

Sa mga tao siguro na hindi sanay sa amin mapagkakamalan talaga na lagi kaming magka-away, the way kung paano kami mag-usap parang lagi na lang nagtatalo eh. But ganito lang talaga kami, palagi ba naman na magkasama kami eh nakakasawa na. Kidding aside, sobrang comfortable na talaga namin sa isa't isa and lahat ng pinagsasabi namin ay hindi naman kami apektado.

"Grabe ka na talaga sa'kin Raiah, tayo na nga lang magkakampi sa buong buhay natin eh" lungkot na naman siya oh

"Joke lang, ang lungkot naman ng buhay neto oras-oras na lang nagda-drama, sino ba nanakit dito?" sino nga ba hmm

"Ewan ko sa'yo, nakakainis ka!" play safe ang ante ko

"HAHAHAHAHAHAHA mainis ka lang, I love it, Erin" cute kasi mainis hahaha

"Pero seriously talking, go tayo ng mall tomorrow, Raiah. Na-realized ko na deserve nating mag-shopping" sabay off niya ng television

Kaya napaka-random mag-aya ng kaibigan ko, in fact mayaman talaga sila Erin.Both of her parents kasi ay working abroad, doon ang mga business nila and malaki naman na siya that's why her parents let her live her life.

" Ina-atake na naman siya ng pagiging mala anak ni Henry Sy, oh tukso layuan mo ako"

"Kahit bigyan mo pa ako ng one billion, hindi, Raiah...............Hindi na ako lalapit sa'yo!" sino nga ba kasing tatanggi sa pera, not us

Kapag kami ang magkasama, minsan mapipikon ka pero madalas namang tatawa ka. Our humor is humoring, you know.

"See HAHAHAHA! pero alam mo mas good option ang mag-shopping basta libre mo" balakajan idea mo 'yan eh, mapapalibre na pa tuloy

"Nang-aabuso ka na naman eh, okay fine ginagawa mo na naman akong sugar m-" pinutol ko ang sinabi niya

"Sugar munch cake yummy, Erinnnnn"

Parang there's some string in my heart na nagstuck para hindi siya magfunction ng ilang segundo. Joke, oa lang talaga ako. Pero yes, you got it right. It's my intention na putulin ang sasabihin niya, it feels illegal kasi  I remember something, or it is much more right to say na it reminds me of someone. Ayokong lumabas na namang ang emotions ko s it is better to cut her off.