ရွန့်အိမ်ကို ရောက်တော့လည်း ညီအစ်ကို နှစ်ယောက် အခန်းထဲ ဝင်သွားကာ သူ့ကို ပလစ်ခဲ့ပြန်သည်လေ~

ဟယ်ရီလည်း ရွန့်ကို အကုန်ပြောပြလိုက်သည််~

"ကိုကို ငယ်လေးကို ဘယ်လိုကူညီရမလဲ"

"Daddy ကို ခေါ်မသွားချင်ဘူး"

"ငယ်လေး မင်းရူးနေတာလား"

"ကိုကို့မှာ အိပ်ဆေးအမှုန့်ရှိတယ်မလား"

"ငယ်လေး!"

"ကိုကို ဒီတစ်ခုတော့ ကူညီပေးပါ~"

ရွန်တစ်ယောက်လည်း ပြောမနိုင်တော့တာနဲ့ ဆေးကိုသာ ထုတ်ပေးလိုက်တော့တယ်~

"Daddy ကော်ဖီသောက်အုံး"

"ကိုယ် တော်ပြီ"

"သောက်ပါ ဘေဘီကိုယ်တိုင် ဖျော်လာတာကို~"

သူ့ကလေး စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမှာစိုးလို့ ကော်ဖီကို တစ်ကျိုက်တည်း သောက်လိုက်သည်~(ကော်ဖီအေးနော်)

ပြီးတော့ ဘေဘီနဲ့ ရွန်တို့နဲ့ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ် ပြောနေရင်းမှ မျက်ခွံက အရမ်းလေးလာသည်~ခနကြာတော့ အမှောင်ကမ္ဘာတည်းကို ရောက်သွားတော့တယ်~

"ကိုကို Daddy ကို ဒီSofa မှာပဲ ထားခဲ့မယ်"

"ငယ်လေး ကိုကို လိုက်ခဲ့မယ်"

"မလိုက်ပါနဲ့ ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း သွားချင်တယ်~"

"ငယ်လေး ဒါပေမယ့်..."

"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး Daddy ကိုသာ သေချာ ကြည့်ထားလိုက် ကျွန်တော်သွားပြီ"

ဆိုကာ စားပွဲပေါ်က ကားသော့ကို ယူကာ ထွက်လာခဲ့တယ်~

"ကျွန်တော် အကုန်သိချင်တယ် ဖေဖေ"

"အင်းမ်း စပြောရရင် ဖေဖေ အိမ်တော်တစ်ခုမှာ အလုပ်ဝင်ခဲ့တယ် Driver အလုပ်ပေါ့~အဲ့ဒီ အိမ်တော်က ကြိကြိတက်ချမ်းသာပြီး သူတို့ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကလည်း နေရာ အနှံ့အပြားမှာ ရှိတယ်~

ဖေဖေလည်း အစကတော့ အဆင်ပြေခဲ့ပါတယ် သခင်ကြီးရဲ့ ကားဆရာအဖြစ် အကြိုအပို့ လုပ်ပေးရတယ် သူတို့ဆီမှာ သားလေး တစ်ယောက်ရှိတယ်~တစ်နေ့တော့ အဲ့ဒီ့ကလေးလေးကို ကျောင်းကြိုပေးရတာ|အဲ့နေ့က သခင်ကြီးကလည်း အိမ်မှာ မရှိခဲ့ဘူး

~DON'T BLAME ME~Where stories live. Discover now