Boss Baby ဟမ်းစတားလေး ဝူယိ

လူသားအသွင်သို့ ပြောင်းလဲခြင်း မပြုခြင်းသည် အမှန်တကယ်ကို အတော်လေး ချွေတာရာ ရောက်ပေသည်။ ဆန်မုန့်လုံးလေးအား ကျွေးမွေးရန် ပမာဏအနည်းငယ်သာ လိုအပ်သည်။

*ကျစ်ဟွေ့ကွမ်သည်လည်း အထူးပြုလုပ်ထားသည့် ခွက်ထဲတွင် ခေါင်းနှစ်ကာ စား‌သောက်လျက်ရှိသည်။ လေထုထဲရှိ ရေသူအသားနံ့အား အနံ့ခံရင်း နှစ်ခွက်စာမျှ စားနိုင်လောက်မည်ဟု ခံစားမိလေသည်။

ပိုဆီယာသည် မျက်လုံးများ စပ်လာသဖြင့် ရေထဲတွင် ဆေးကြောလိုက်ပြီးမှ ခေါင်းပြန်မော့လာသည်။ ကမ္ဘာသားများနှင့် အလွန်ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေကြသည့် အကောင်ကြီးကြီးနှင့် သေးသေးအား ကြည့်လိုက်ပြီး‌ ဝှက်စာဖလှယ်ဖို့ရန် မည်သို့အခွင့်အရေးရှာရမည်ကို စဉ်းစားနေလေသည်။

ထိုနှစ်ကောင်မှာ သူ့ထက် ပိုမိုတည်ငြိမ်နေပြီး သူတို့၏ အပြုအမူများမှာ အတော်လေး အထင်ကြီးဖွယ် ကောင်းနေသည်ကို တွေ့ရှိရသည်။

နျဲ့ရှောင်ကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ပိုဆီယာအား မြင်သည့်အခါ ကျန်းချိုးမှာ စိတ်ထဲတွင် အနည်းငယ် မသက်မသာ ခံစားမိသည်။ ထို့ကြောင့် ပိုဆီယာဆီသို့ လျှောက်သွားပြီး ခွက်အလွတ်အား ယူလိုက်သည်။

“ဗိုက်ပြည့်ပြီမလား.. ကြည့်နေတာ တော်လိုက်တော့.. အဲဒီလူက မင်းလို အရွယ်ကြီးနေတဲ့ ငါးတစ်ကောင်ကို မွေးစားမှာ မဟုတ်ဘူး..”

ပိုဆီယာ၏ အတွေးများ နှောင့်ယှက်ခံလိုက်ရသည်။ ခေါင်းမော့ ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် သူနမ်းခဲ့သောလူအား တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုလူ၏ သွင်ပြင်မှာ သူ့အကြိုက်နှင့် အကိုက်ပင်။ မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီးနောက် အလွန်အမင်း ဆွဲဆောင်မှုရှိရှိ လှပသည့် အပြုအမူဖြင့် လက်ချောင်းလေးများအား သွယ်ဆက်လိုက်သည်။

“အဲဒါဆိုရင် မင်း ငါ့ကို မွေးစားလိုက်ပေါ့..”

“အရူး..”

ကျန်းချိုး ပန်းကန်လုံးအားယူကာ လှည့်ထွက်သွားသည်။ သူ၏ နားသန်သီးလေးများမှာ ရဲရဲနီလို့နေသည်။

နင်ဖုန်း၊ သွမ့်ဝမ်ယွီ၊ ရှောင်ယန်နှင့် အခြားသူများသည် ခေါက်ဆွဲခွက်များအားကိုင်လျက်နှင့် ဖရဲစေ့စားနေကြလေသည်။