5နှစ်ကြာသော်
"သီရိ..."
သီရိသည်အသက်၃၅နှစ်ရှိပြီမို့ပို၍ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်လာကာပို၍ပင်လှပလာလေသည်။ နားနေခန်းထဲတွင်သူမအဝတ်လဲပြီးပြန်ထွက်လာကာသူမထိုင်နေကျစားပွဲခုံရှိရာသို့သွားလေသည်။ သူမသည်အနီးကပ်ကြည့်လျှင်ပိုမိုလှပြီး သူမအားအနီးကပ်တွေ့လျှင်မချစ်မိသူခပ်ရှားရှားပင်။
"တီချယ်..လာလည်တာလား"
ကလျာတစ်ယောက်ပင်စင်ယူလေပီ။ သူမသည်သီရိအားလာကြည့်ရုံပင်။
"ဟုပါ့ရှင်...အမ.. sorry ..ခင်သဇင်ထိုက်ကော"
"သူကခု ဆရာမစလုပ်တော့မယ်လို့ပြောတယ်တီချယ် ဘယ်ကျောင်းလဲတော့မသိဘူး"
"ဟုတ်လား..ကောင်းပါတယ်.."
"တီချယ်နေကောင်းတယ်မလား"
"နေကောင်းပါတယ်သမီး"
ထိုစဉ်ဆရာမတစ်ဉီးဝင်လာကာ
"တီချယ်သီရိ...ဆရာမကြီးကခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့..အစည်းဝေးတဲ့အကုန်လုံး"
"အော်..ဟုတ်ကဲ့"
"တီချယ်ခနနော်..."
"အေး..အေးဆေးလုပ်ဆရာမစောင့်နေမယ်"
"ဟုတ်"
~~~
"ဒီနေ့ဆရာမတွေကိုအစည်းဝေးခေါ်လိုက်ရတဲ့အကြောင်းရင်းကတော့ ကျောင်းကိုဆရာမအသစ်ရောက်ပါတယ်"
ထိုစဉ်ရုံးခန်းထဲသို့
အဖြူအစိမ်းဝတ်ထားပြီးဆံထုံးထုံးထားကာနှင်းဆီနီတစ်ပွင့်ပန်ထားသည့်ဆရာမတစ်ဉီး။ သူမသည်အသက်၂၀မျှသာရှိသေးသည်မို့လှသွေးကြွယ်နေသည့်အရွယ်ပင်။
"ဆရာမနမည်ကခင်သဇင်ထိုက် ဆရာမကမူလတန်းပြဖြစ်ပြီးတော့အသစ်စဝင်တဲ့ဆရာမ အဲ့တော့ဆရာမတို့ကနည်းနည်းဝိုင်းဂရုစိုက်ပေးပါ ဆရာမက၁တန်းကိုသင်ပါလိမ့်မယ်
အစည်းဝေးပီးပါပီရှင့်"
~~~
ရုံးခန်းပြင်ထွက်လာသော်
သီရိ၏လက်အားတစ်စုံတစ်ဦးကလှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။
"ခင်..အာ.. sorry ..တီချယ်ခင်"
"တီချယ်သီရိကစိမ်းကားသွားပြီပေါ့"
