Gecenin İzi

57 - Bölüm

57. Bölüm: "Yaşanan ve Yaşanamayanlar"

Günler geçmeye devam ederken ayağıma takılan bez parçası görünümlü sert şeye baktım, hastaneden çıktığımda takmışlardı ki bu daha kolay yürümemi sağlıyordu, kaslarım gevşemişti, harekete ihtiyacı vardı ve ilk gün ne kadar Adar yardım etse de diğer günler Derin ile buna devam etmiş, kendimi daha fazla toparlamıştım.

Gerçekten yaşandığını düşündüğüm her şeyin yaşanmamış olması mıydı garip olan yoksa hâlâ buraya adapte olarak devam edebilmem miydi? Her şey çok uzak ama sanki baştan beri buradaydım zaten, hiçbir şey yaşanmamıştı.

Adar'ın banyodan çıkışı ile aynaya bakan gözlerim yavaşça ona çevrilmişti. Bana her zamanki gibi şüpheli baktığında gülümseye çalıştım, iki gün önce gelmiştim buraya, o da Adar'ın ısrarlarından ötürüydü. Bana hep ondan uzak durduğumu söylüyordu ama istemsizce oluyordu, elimde değildi, bir an Derin'in gerçek olduğuna inanmak için bile cimdik atmıştım. İlerisi var mı sence Adar?

Üzerine gömleğini geçirirken, "Bugün nasılsın?" dedi her saat başı sorduğu soruyu tekrar sorarak. "Eğer rahat değilsen başka yere gidelim, garip hissediyorsan başka bir evde kalalım, şehir değiştirelim veya?" derken arkama geçmiş aynadan gözlerimin içine bakmıştı. Gülümsedim. Gülümsedi. Farkında değildi ama o da garipti. O da hâlâ bunlar gerçek değil gibi davranıyordu.

"Ben iyiyim," dedim her zamanki gibi ağzıma yapışan sihirli cümleyi söyleyerek. "Ve bir yere gitmeye ihtiyacım da yok. Tamam mı?"

"Tamam," derken saçlarımın arasına bir öpücük bırakmış, ardından boynuma da dudaklarını bastırmıştı. Midemde hafif birbirine çarpışan hislerin yerlere yıkılmasını hissederken derin bir nefes bıraktım.

Kapının destursuz açılması ile beraber ben geriye Adar ise yerinde kapının açılmasını sindirmeye çalışıyordu. Derin'in yüzünde pişmanlık kırıntıları yerlere saçıldı. "Ama enişte gözlerin kaçırma!" dedi birden. "Unutuyorum. Yahu ben alışık değilim Zümra'nın bir karşı cins ile aynı odada kalmasına, ki alışık olmam saçma olurdu zaten ama bu yine de öyle bakmanı gerektirmez."

Adar, "Bazen Boran'a hak vermiyor değilim," dediği an Derin'in mahçup sıfatı kinleşti.

"Aynen enişte!" dedi dik burunlulukla. "Bende şu an itibari ile Zekine halama katılıyorum. Düğün olmadan temas yok."

"Halam öyle bir şey söylemedi Derin..." dedi Adar yemezler der gibi. "Ki desede fark etmez."

Derin gözlerini kusarken bana döndü ve dudak büzdü. "Bu gece beraber uyuyalım mı Zülfom?" dedi bana kedi gibi sokularak. Bunu istiyordı ama isteğini kabartan Adar'dı.

"Zümra," dedi Adar düzelterek. "Zülfo deme karıma, Derin."

"Pardon? Yani enişte tamam kocasısın ama senden önce ben vardım, hayırdır?"

Adar kafasını iki yana salladı. "Buralarda öyle ismi olan adamlar var, duyan karımı adam sansın istemem."

Derin omuz silkti. "O senin sorunun, sen istemezsin enişte, benim için sorun yok ben isterim," dedi en rahat haliyle.

Adar bana baktı, anında Derin de bana baktı. "Acıktıım," dedim konunun aksine. "Sanki iki aydır yemek yememişim gibi hissediyorum."