Gecenin İzi

24 - Bölüm

Selamünaleyküm diyip bölüme giriş yapıyoruz.

İyi Okumalar Ay Işıkları 🌚

🖤🌚

Zümra'nın Ağzından

Karşımda halamı görmeyi beklemiyordum. Çünkü fazlasıyla saçmaydı, Mardin'de ne işi olabilirdi ki?

Allahım bu şaka mı? Neden beni rahat bırakmıyorlar? Bela üstüne bela ya, ben de insanım rahat bırakın beni. El insaf!

"Ne işin var senin burada?" Sorduğum soruya karşılık gülümseyip yanıma doğru yaklaştı. Elini yanağıma yaklaştırması ile geriye doğru adımladım.

"Sorduğum soruya ağzın ile cevap vereceksin." Halam şaşkınlıkla bana bakıyordu. Ne bekliyordu acaba? Canım halam diye sarılamamı mı?

"Ne biçim konuşuyorsun Zümra? Halanım kızım ben senin," dedi, sanki üç ay içinde onu unutmuşum gibi.

"Ne istiyorsun?" Sesimdeki öfke karşısında derin bir nefes verdi. Burada olması beni korkutmuyordu, beni asıl kasan şey geçmişinin beni bir türlü bırakmamasıydı.

"Bir aydır abime ulaşamıyorum. En son Mardin'e gelmiş, bu da yetmiyormuş gibi Serdar'ın öldüğünü öğrendim." Affedemediğim adamın her ismini duyduğumda göğsüm daralıyordu. Neden ben de bu kadar büyük bir iz bırakıp gittin abi?

"Ne yapayım abine ulaşamıyorsan? Beni ilgilendiren bir konu değil. Çok merak edip endişeleniyorsan polise git." Bir şey söylemesine izin vermeden ilerliyordum ki kolumdan tutup, durdurdu.

"Neden böyle davranıyorsun? Ne olmuş sana Zümra?" Gözleri ile bedenimi baştan aşağı süzerken gülmeye başladım.

"Ben bazen böyle çocuklaşıyorum. Çocukluğum bile bana zindan edildiği için artık arada çocuk gibi davranayım diyorum. Sen neden böyle davranıyorsun peki? Uzun süre dayak yiyen bir kadını oturup izleyemediğin için mi?" Annemi izlemeyi çok severdi ne de olsa.

"Sen ne biçim bir kız olmuşsun? Abin bile buraya senin için geldi. Geldi de ne oldu? Canından oldu gencecik çocuk. Sen asıl uzun zamandır birinin ölümüne sebep olmadığın için hırçınlaşmışsın. Ben annenin dayak yemesini izledim, sen de ölmesine sebep oldun. Aramızdaki fark ne? Ben şiddete sustum, sen ise iki cana sebep oldun." Beni resmen suçluyordu. Kendisi masummuş gibi beni suçluyordu.

"Burada haklıymışsın gibi üste çıkmaya çalışma! Sen ilk önce kendi boklarına bakta, ondan sonra gelip burada bana masum kadın ayaklarını oyna!" Arkamı dönüp gidecekken tekrardan durdurdu. Beni artık salın.

"Keyfimden Mardin'e kadar gelmedim. Hem o seninde baban Zümra. Neden böyle yapıyorsun? Ne yaptı abim sana?" Ne mi yaptı?

Elini tutup karın hizama getirdim. Cropun altında kalan çizikler açıp dokunmasını sağladım. Elini çekmeye çalıştı ama izin vermedim.

"Bak. O yaptı bana bunu, ben ezilen, hor görülen bir kız hiç olmadım. Beni sadece o şerefsiz abin böyle gördü. Acımasızca dövdü annemi, beni..." Kendine gel Zümra, sesinin titremesine izin verme. "Abim bile babamım korkusundan bana yaklaşamıyordu. Bu çizikleri abin yaptı, bu üzerimdeki cropun daha uzunun giymeme rağmen elindeki faça ile çizdi. Saç diplerimde ki yaraları göstereyim mi? Beş yıl geçti ama bazı yerlerde izi hala duruyor. Bunları yapan abinin tek bahanesi namustu. Namus için yapıyorum dedikten sonra beni genel evine satmaya düşündü! Bana daha ne yapacak? O, beni diri diri yakıp kül etti."