ကျောင်းတော်ရဲ့ မင်းသားလေးက မိန်းကလေးတဲ့ Book 2

အပိုင်း (၃၄၁) အတိတ်က သဲလွန်စပြန်ပေါ်လာတယ်

နူးညံ့နေတာပဲလား။

အဲဒါတင် မဟုတ်ဘူး၊ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ပိုသာတဲ့ခံစားချက်တွေ ရှိနေတယ်။

သူ့ဆီက ဒီလို လေးနက်တဲ့အကြည့်ကို ထိုက်ထိုက်တန်တန် ရသွားတဲ့သူက ဘယ်လိုလူများလဲ။

ချင်မော့လည်း စခရင်ကို ကြည့်လိုက်၏။

ဟိုရှီနို ဒီနှစ်နှစ်အတွင်းမှာ ပေါ်လာတဲ့ အွန်လိုင်းဂိမ်းကစားသမား၊ တိုကျိုမှာ ယှဥ်လို့မရနိုင်လောက်အောင်ကို နာမည်ကြီးတယ်။

သူ အရမ်းနာမည်ကြီးလာရတဲ့ အကြောင်းအရင်းက ပြိုင်ပွဲဝင်ရလာဒ်ကောင်းရှိရုံတင်မကဘူး သူ့ချောမောတဲ့ရုပ်ရည်က ရုပ်ရှင်မင်းသားတစ်ယောက်ထက်တောင် သာသေးတယ်။

“ မင်း သူ့ကို သိတယ်လား”

ဒါသည် ချင်မော့၏ ပထမမေးခွန်းဖြစ်၏။

ဖူကျို့သည် လှည့်လာပြီး သူမ၏ငွေရောင်ဆံပင်သည် ဘေးတွင် ကျနေ၏။

“ ဟင့်အင်း သူက ချောတယ်လို့ တွေးမိသွားလို့”

“ဟုတ်လား”

ချင်မော့သည် ထိုအကြောင်းအရာကို ဆက်မပြောတော့ပေ။

ဖူကျို့က အော်ရယ်လိုက်၏။

“ တကယ်တော့ ငါလေး သူ့ကို သိတယ်၊ဒါပေမဲ့ သူက ငါလေးကို မသိပါဘူး၊ အရင် သူ့ဂိမ်းတွေကို ကြည့်ခဲ့တယ်လေ၊ အရမ်းမိုက်တယ်”

ချင်မော့သည် ကောင်လေးကို အနည်းငယ်ထပ်ကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှမမဖြစ်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်။

“သိပြီ”

ကြီးမြတ်လှသည့်သခင်လေးသည် အပြင်ပန်း၌ လက်ခံလိုက်သော်လည်း အမှန်တွင်တော့ သူမကို မယုံချေ။

ဖူကျို့သည် သူမ အလွန်သိသာသွားသည်ကို သိလိုက်၏။

ဟိုရှီနိုက စခရင်ပေါ်တွင် ရုတ်တရက်ပေါ်လာသောကြောင့် ရပ်လိုက်မိလေသည်။

သို့သော် သူမသည် ဘာတစ်ခုမှ လုပ်ရန်အစီအစဥ်မရှိပေ။

နင်လည်း ဘဝကို ဆက်လျှောက်ရမှာပဲလေ။

ဟိုရှီနိုလည်း အခုလောက်ဆိုရင် တော်တော်ပျော်စရာကောင်းတဲ့ဘဝတစ်ခု ရနေလောက်မှာပါ။