Date published: 8 Jan 2024
Word count: 3522⚜️⚜️⚜️
"ஆக்சுவலி நாளைக்கு தான் உனக்கு காமிக்கணும்னு நினைச்சேன். கண்ணை மூடு".
அறை வாயிலில் நிறுத்தி வைத்து அவள் செய்தது போல கண்ணை கட்டி விட்டான். பீரோவை திறப்பதும் மூடுவதும் என ஏதேதோ சத்தம் கேட்டது. மீண்டும் வந்து அவளை பின்னிருந்து தள்ளி நடத்தி கொண்டு போனான்.
"இப்ப பாரு" என கண் கட்டை அவிழ்க்க, அவள் கண் முன்னே கண்ட காட்சி அவளை பேசா மடந்தையாக்கியது.
ஓவியங்கள்!
அறை முழுவதும் ஓவியங்கள்! அவளை ஓவியமாக தீட்டியிருந்தான். மிக தத்ரூபமாக. நம்ப முடியாமல் சிலையாக நின்றிருந்தாள்.ஆர்வமாய் தன் ஓவியத்தை தொட்டு பார்ப்பதும், அதிசயித்து அவனை திரும்பி பார்ப்பதுமாய் இருந்தாள். ஒவ்வொரு ஓவியமும் அத்தனை நேர்த்தி.
பள்ளி சீருடையில், பதின் பருவத்து பாவாடை சட்டையில், பரதநாட்டிய வகுப்பில், அர்ஜுன் சுகந்தி நிச்சய தேதி குறித்த அன்று அணிந்திருந்த பாவாடை தாவணியில், கல்லூரி நடன போட்டியன்று உடுத்தியிருந்த சேலையில்.
"இது... இது எப்ப சிவா?" காட்டன் சுடிதாரில் நடனம் ஆடுவதற்கு ஏற்றாற்போல் துப்பட்டாவை கட்டியிருந்தாள், காதோரம் வியர்வை வழிவதை கூட துல்லியமாக வரைந்திருந்தான்.
"நான் ஊர்லேருந்து வந்தப்புறம் நீயும் நானும் முதல் முறை மீட் பண்ணது. சுகந்தி வீட்டுல நீங்க ரெண்டு பேரும் டான்ஸ் ஆடினிங்களே".
أنت تقرأ
கை நீட்டி அழைக்கிறேன்..
عاطفية21 வயது அன்னபூரணிக்கு ஐந்து வருடங்கள் முன்பு தலையில் ஏற்பட்ட காயத்தின் விளைவாக ஷார்ட் டெர்ம் மெமரி லாஸ். இக்கட்டான காலகட்டத்தை தன் பெற்றோர் மற்றும் உயிர் தோழியின் துணையோடும் போராடி கடந்து விட்டாள் இருப்பினும் எதையோ இழந்த பரிதவிப்பு. ஆண்களை கண்டு வில...