Adalete İhanet (Stray Kids&TXT&Yn)

15. Bölüm: Mutluluğun Başlangıcı

"Ödevlerini bitir..."

"Ödevlerini bitir Chae."

"Bitirmezsen oynayamayız."

Oğlan masanın başına oturmuş, Chae'nin masanın üzerindeki defterine bakarak geçmişi hatırlıyordu. Artık kalbindeki acıya alışmıştı, bu acının gitmesini istemiyordu.

Chae hareketli bir kızdı. Yerinde oturmaz, sürekli oyun oynamak isterdi. Ders çalışmaktan nefret ederdi. Patronunun verdiği görevlerden de...

"Ebelemece oynayalım."

"Ebe, ebe, ebe..."

"Hadi yakala beni."

Her zaman Chae başlatırdı bu oyunu. Bir anda Minho'nun sırtına dokunur kaçmaya başlardı. Minho ise gülerek peşinden koşardı ve zararsız gördükleri bu oyunu oynarlardı.

Minho, Chae'yi hemen yakalardı genelde. Bazen ise Chae'ye kıyamaz adımlarını yavaşlatırdı. Yakalayınca Chae kızgın bir şekilde ona bakarak sonra kahkaha atarak Minho'nun peşinden koşardı bu oyunun onun sonunu getireceğini bilmeden.

"Chae, biraz daha hızlı koşmalısın!"

"Seni yakalayacağım!"

Minho da ilk kez bu kadar önlemsiz davranıyordu. Normalde hep dikkatli olması gerekiyordu, gözünün her zaman hedefte olması gerekiyordu. Oyun oynayamaz, eğlenemez ve sadece kardeşlerini korumalıydı. Diğer kardeşlerine karşı gelebilirken Chae'ye karşı gelemiyordu. Chae onun çocuk yanıydı sanki, ona hayır demek istemiyordu. Kendi yaşayamayacağı çocukluğunu Chae'ye yaşatmak istiyordu fakat Chae ona birlikte yaşamayı teklif etmişti ve Minho fark etmeden Chae sayesinde en güzel çocukluk anılarını oluşturuyordu.

Geçmişine bakınca ne kadar karanlık olduğunu görecekti. Fakat Chae onun çocukluğunun ışığı olmuştu. Geçmişine dönüp bakınca yüreğini ısıtacak, onu gülümsetecek anıları oluşturmuştu. Ve Chae ölse de o anılar hâlâ parlayacaktı.

"Yeni görevin hazır Minho. Silahını al ve gel."

______________________________________

Minho: Geldik Kaçak Avukat.

Uyumak üzereydim. Aslında gözlerim açık uyuyordum. Fazla yorgundum, hâlâ acı vardı fakat bu acı sayesinde Minho'yu ikna edebilirdim.

Minho: İnmeyi düşünmüyorsun galiba.

Eun: Minho.

Ciddi seslenişim üzerine durdu ve bana meraklı gözlerle baktı.

Minho: Söyle.

Eun: Beni ciddiye almadın ama tekrar söyleyeceğim. Eve gitmek istiyorum.

Minho: Geldik zaten.

Eun: Kendi evimden bahse...

Minho: Ah Avukat, beni neden dinlemiyorsun?

Minho hızla arabadan indi. Arabanın etrafında dolaşıp inmem için kapıyı açtı.

Eun: Bir kere de dediğimi ciddiye alsan. Bıktım artık tamam mı? Evime gidip işime devam etmek istiyorum. Benim hayatım bu. Ben sizin gibi değilim.

Minho durmuş konuşmamın bitmesini bekliyordu. Sustuğumu görünce gülümseyip elini uzattı. Elini tutarak arabadan indim.

Minho: Mutlu musun?