Adalete İhanet (Stray Kids&TXT&Yn)

1. Bölüm: Adaletsizlik Sistemi

İnsanlar hata yaparak büyürler, yanlışı ve doğruyu ayırt edebilirler. Hatalarından ders çıkarıp doğru yolda ilerlemeye çalışırlar. Bazıları ise hatalarını uygulamaya devam eder. Fakat o hata onun özgürlüğünü kısıtlar.

Dünyada ise olay bu yönde değildir. Olması gerektiğinden çok uzak bir adalet sistemi vardır. Sadece adı "Adalet Sistemi" dir, kendisi adaletsizliği savunur.

Dünyadaki bu "Adaletsizlik Sistemi" birçok masum kişinin özgürlüğünü elinden almasına rağmen insanlar bunun farkına varamamıştır. Onca masum kişi hapis duvarlarının arasına göz göre göre konulmuştur. Ve şimdi de bir benzeri ile karşı karşıyaydım.

"Karar!" Mahkeme salonu ayağa kalktı. Müvekkilim de bana acı acı bakıyordu. Elim kolum bağlanmıştı, yine masum bir kişi hapise girecekti. Odaklanamıyordum ve hakimden duyduğum son kelimeler ile gözlerimi kapattım.

"3 yıl hapis yatılmasına karar verilmiştir!" Yine adaletsizlik kazanmıştı. Bu mahkeme salonunda yalan söyleyebilen kazanıyordu, masum olan değil.

Herkes salondan çıkarken müvekkilimin elleri bağlandı. Hâlâ bana acı acı bakıyordu ve ben de duygularımı saklamadım.

Eun: B- Ben...

Müvekkil: Sorun değil, elinizden geleni yaptınız. Teşekkür ederim. Benim için mesleğinizi de tehlikeye attınız.

Eun: 3 yılınız...

Müvekkil: Kaderim buymuş. Bunlar olacakmış demekki. Kaderden kaçış yoktur avukat, fakat sen yine de önlemini al.

Eun: Teşekkür ederim.

Müvekkil: Hapise girmeyi fazla umursamıyorum ama ailem konusunda endişeliyim. Sizden tek bir ricam var. Elinizden geldiği kadar onlara yardım edin. Bensiz başlarının çaresine bakabilsinler.

Eun: T- Tabi... Yardım edeceğim. Gözünüz arkada kalmasın.

Müvekkil: Ç-Çok teşekkür ederim.

Göz yaşları yanağından süzülürken yanımdan ayrıldı. İşte başlamıştı, haklı olduğu için ceza yiyecekti. Ömründen 3 yıl gidecekti ama yine de bu işin peşini bırakmayacaktım. Onu hapisten çıkartabilirdim.

Hızla mahkeme salonundan ayrıldım. Üzerimdeki üniformamı çıkardım, çantamı ve gerekli dosyaları alıp çıktım. Arabama binip olay yerine doğru ilerledim.

Olay yerine yakın bir yerde arabayı bıraktım. Akşam saatleriydi, ıssız bir sokaktı. Sokağı sadece birkaç tane sokak lambası aydınlatıyordu. Etrafıma göz gezdirip o yıkık dökük binayı buldum.

Binaya doğru ilerlerken birkaç silah sesi geldi. Etrafıma bakıp ne olduğunu anlamaya çalıştığım sırada arkamdan bir el ağzımı kapatıp beni bir kenara çekti.

Minho: Bana borçlusun avukat. Canını kurtardım.

Eun: Ne?

Minho: Siz burada kalın. Bir yere gitmesin. Diğerlerini ben hallederim.

Eun: Ne oluyor?

Ellerini üzerimden çekti. Ardından galiba arkadaşları olan kişilere işaret etti ve yanımdan ayrıldı.

Eun: Burada ne oluyor dedim?!

Changbin: Uslu dursan iyi edersin.

Eun: Benden ne istiyorsunuz?!