Muli na naman akong naging matamlay,
Sa lahat ng bagay.
Nakakawalang gana,
At sobra ng nakakasawa.
Kaunting sumilay ang ngiti,
Sa aking mga labi,
Agad napapalitan ng lubos na lungkot
Tila ba umiikot, buhay ko sa isang bangungot.
Ibig kong itago ang sarili ko sa lahat,
At baka sakaling sa'kin ay may maghanap.
Kaso ang tulad ko nga pala'y walang halaga,
At mas gugustuhin pa nilang ako'y mawala.
Bakit ba nandirito pa ako?
Ano pa ba ang misyon ko?
Mayroon bang makasasagot?
Para naman hindi na ako nalulungkot.
𝗣𝗟𝗔𝗚𝗜𝗔𝗥𝗜𝗦𝗠 𝗜𝗦 𝗔 𝗖𝗥𝗜𝗠𝗘 🙂👌🔪
𝗢𝗣𝗘𝗡 𝗙𝗢𝗥 𝗖𝗥𝗜𝗧𝗜𝗖𝗜𝗦𝗠 ☺️👍
𝗢𝗣𝗘𝗡 𝗙𝗢𝗥 𝗗𝗘𝗗𝗜𝗖𝗔𝗧𝗜𝗢𝗡 🖤
—Galaxy Vlad 🥀✨
YOU ARE READING
KALIPUNAN NG ISANG MANUNULAT (Sad Poems)
PoetryDito ay malaya kong naihahayag ang masidhing damdamin bunsod ng kalungkutan at kawalang pag-asa ng isang taong iniwa't kinalimutan. Sa pamamagitan ng matalinghaga't makahulugang mga salita na ako mismong nagtipon at naglimbag.
