Geçmişimin Geleceği

38. Bölüm

                                  🪐

Milena'dan;

Hayat bazen çok acıtır. Bazen yok eder. Bazen parçalar. Bazen de en kötülerden biri olan ruhunu darmadağın eder.

Benim ruhum darmadağın olmuştu.

Acılarımı yansıtmayı sevmezdim. Bu zamana kadarda çok yansıttığım görülmezdi. Dışarıdan bana bakanlar hep şımarık büyütülmüş ve hiç derdi olmayan bir insan sanıyorlar. Ama gerçek her şeyden çok daha farklı. Ben sadece mutlu görünmeye çalışan ve acılarını gülmesinin ardında saklamaya çalışan biriyim.

Bu aralar ne yaparsam yapayım güçlü durmayı beceremiyordum. Babamın... Babamın gittiğini hatırlamak beni her geçen gün kahrediyordu. Sadece anlamadığım ve cevap veremediğim tek bir soru vardı.

Babamın ölüm haberini alamayacak kadar kötü bir insan mıyım?

Babamın cenazesine gidemeyecek ya da kovulacak kadar kötü müyüm?

Peki unutulmak? Unutulmak hiç bu kadar beni üzmemişti. Bir gün her şeyi unutup mutlu olabilecek miydim?

O gün yanımda Lilya,Atlas ve Sıraç olacak mı?

Unutmak canımı yakacak mıydı?

Atlas'ların dediğine göre çok kilo vermiştim. Babamdan önce depresyon gibi bir duygu karmaşasında olduğum için o günlerde yemek yememiştim. Ondan sonra da zaten babamı öğrendim ve neredeyse hiç yemek yemedim. Canım yemek istemiyordu. Canım sadece hiç hareket etmeden öylece düşüncelerle beraber uzanmak istiyordu.

Evde boğuluyordum ama çıkmama izin vermiyordular. Önceki gecenin tekrarlanmasından korkuyorlardı. Onları üzdüğüm için olabildiğince toparlanmaya çalışıyorum ama başaramıyordum. Giderek bu evde boğuluyordum. Bugün altıncı gündü. Hiç kimse arayıp durumumu sormadı ya da ailemden kimse arayıp babamın mezarının yerini söylemedi.

Neden söylemiyorlar ki?

Yatakta yine hareketsiz bir şekilde uzanıyordum ama içim daralıyordu. Nefes alamıyordum. Hepimiz evdeydik. Sabah Lilya yanıma geldi ama cevap verecek mecalim yoktu sadece dediklerini onaylamıştım.

Özür dilerim Lilya.

Dayanamıyorum. Evden çıkıp nefes almam gerekiyor. İçimi boşaltmam gerekiyor. İçimde birikenleri kusmam gerekiyor. Ya bağırarak ya da koşarak. Belki başka bir şeyle ama aklıma hiçbir şey gelmiyordu.