Geçmişimin Geleceği

12.Bölüm

                                  🪐

Eve gitmek için hazır olduğumda odadan çıktım ve hastane çıkışına doğru yürümeye başladım. Koridorlar da dün ki gibi bir kalabalık yoktu.Tabi ki normal günlere göre daha kalabalıktı ama dün geceye nazaran daha az bir kalabalık vardı.

Hastaneden çıktıktan sonra kapıda Atlas'ın gelmesini beklemeye başladım.Yorgun olduğum için insanlar otursun diye yapılan banklara oturdum.Yedi dakika sonra  telefonum çaldığında arayan kişinin Atlas olduğunu gördüğümde telefonu açtım.

"Alo,Milena 2 ya da 3 dakikaya oradayım."

"Tamam bende kapının önünde bank var orada bekliyorum."

"Tamam neredeyse geldim."

Tam cevap vereceğim sırada aklıma dün akşamki küçük kız geldi.Ona bakmak istiyordum en sonki durumunu merak ediyordum.Şu an uyanık olabilirdi çünkü ilacı vermemin üstünden tahmini 10 saat  geçmişti.

Atlas telefonun ucundan "Milena?" diye seslendiğinde kendime gelmiştim.

"Atlas benim şu an bir yere gitmem gerekiyor senin için bir sıkıntı olur mu?"

"Nereye gideceksin? Bırakayım ben seni istiyorsan."

"Dün gece hastaneye gelen yaralılar arasında küçük bir kız vardı ona bakmam gerekiyor."

"Anladım,ben şu an geldim ve seni görüyorum." dediğinde kafamı kaldırdığımda Atlas'ın arabasını gördüm frene basarak arabayı park etti ve inerek benim yanıma geldi. Telefonu daha kapatmamıştık bunu fark ettiğimde güldüm ve "İstersen yüz yüze olmamıza rağmen telefon ile konuşmaya devam edelim?" dedim.Atlas'ta telefonu kapatmadığımızı fark ettiğinde güldü ve "Buyrun kapatın isterseniz telefonu."dedi.

Telefonumu yüzüne gösterdiğimde aramayı kapattım ve "Bakın yüzünüze telefon kapattım.Bence bu çok saygısızcaydı."diyip güldüm.

"Milena lütfen sen şaka yapma bir taraftan sen bir taraftan Sıraç artık beynim almıyor.Sanırım biz dördümüzden bir tek ben ve Lilya akıllı."

"Aşk olsun şu an kalbim kırıldı. Ama sana katıldığım bir kısım var Lilya gerçekten de zeki birisi ama senden şüpheliyim kusura bakma." diyip güldüm.

"Benim mi aklımdan şüphe ediyorsun?"

"Evet."

"Tamam Milena." dediğinde gerçekten alınmadığını anladım çünkü yüz ifadesi konuşmadan rahatsız olmadığını belli ediyordu.