Last Chance

Fly

TORI'S POV

Months passed, I rented an apartment para mas malapit ako sa trabaho. A decent size apartment is okay na. Binenta ko yung ibang gamit doon sa bahay and pinarentahan ko na muna para may passive income. Kahit hindi ako nagsabi kay Nanay Melda, tinitigan tignan nya yung bahay at binabalitaan ako. Pag may time ako, namamasyal kami ni Nanay sa mall.

Anyway, nilipat na nila sa name ko yung title ng lupa at bahay because I deserve it daw and wala na naman daw silang dapat panghawakan sa bahay since they're separated na, and almost final journey na ng annulment nila. Yes, they did not inform me. Kasi matanda na daw ako and wala na daw akong pakialam. Hello? Anak nila ako, kahit man lang sana nagpaalam sila sa akin. Sa totoo lang, payag naman ako kasi what's the sense of being married kung hindi ka na masaya? And isa pa, their new partners are helping financially para mabilis ang process ng annulment nila. Yung pinaparamdam nila sakin daig pa yung sinaksak ka harap-harapan. Yung after all ng pinagsamahan naming family which I cherish so much, wala lang sa kanila? Oh yes, kasi nga wala daw akong pakialam...

I accepted the fact na hiwalay na sila matagal na. But the way they making me feel, how can I move on?

--

Months passed, as usual, I'm always flying domestically. Nag eenjoy ako sa sceneries ng Pilipinas. There are times na may ilang hours kaming waiting until the next flight so I see to it na masulit ko, kahit yung makabili and eat their local delicacy; also I'm collecting ref magnets sa mga places na nagpupuntahan ko for the 1st time. I love my work as in!

Me and Marius cut communication mula nung nagka girlfriend sya. Before, madalas kami magkita. Because of the very torpe he is, nagpapatulong pa sa akin from kung paano i-approach ang girl until sa gifts na pwede ibigay and where to date. Hindi naman selosa ang girlfriend nya, pinakilala nga nya ako sa girl. But of course, respect to the partner na lang diba? Yes there are times na nagkikita kami ni girl, medyo naging close na rin kasi kami but wala for now, busy sa work and love life. Gusto nga nya isama si Marius pero sabi ko huwag na, minsan huminga naman sya kasi magka trabaho sila at girl bonding naman kami.

Be, sa sobrang clingy nyo sa isa't-isa, nagiging magkamukha na kayo. Kaya kahit ngayon lang wag muna kayo magsama!

Akalain nyo yun, after almost a year na niligawan ni Marius si girl, napasagot nya and going strong!

--

Ngayon lang ako nakapunta sa bar na kung saan drag performer si Victor.

Nakakatampo ka girl, tagal na kitang iniinvite pero ngayon ka lang pumunta kaloka ka!

Sorry na, busy lang sa mga bagay-bagay.

Including boyfriend?

No. Wala akong boyfriend, for now. Nag eenjoy ako sa buhay trabaho and being single.

This is my first time to watch a drag show, at first na shock talaga ako but nag enjoy ako katagalan. Ang gaganda ng mga suot nila, feeling ko yung iba ang bibigat! Tinuro sakin ni Dave si Victor, shucks, di ko nakilala! His persona is very different, ang ganda nya sa mala butterfly wing, short skirt, at ang legs! Tinalo pa ako, ang kinis! Very different from the Victor that I first met. After the performance nga, bigla silang nag kiss sa harap ko!

HOY! Di nyo naman ako na inform!

Shock ka girl or inggit ka? Mag jowa ka na kasi! Tuyo na ang kabibe need na ipasipsip yan!

Dinudumihan nyo utak ko tantanan nyo ako!

You know what, I never imagine na magiging friends ko silang dalawa. After nung closure namin, we actually exchange numbers and lagi nila akong kinukulit na manood, or minsan inuman daw. Pero di magkasundo mga schedule namin, as in ngayon lang talaga. May chance na sinisilip ko ang bahay, nakakasalubong ko sila sa convenience stote at nako, kung alugin ako ng dalawa sa tuwa sobrang nakakahilo - ang haharot! Imagine dalawang borta tapos biglang titili? Nakakaloka tignan! Kamustahan lang kami tapos I need to go back na sa apartment.

--

Back to my parents, kahit may work na ako, they still giving me an allowance at hindi ko na lang ginagalaw except kung need ng repairs ng bahay at apartment. Sabi ko sa kanila na itigil na nila magbigay sa akin but they insist. Twice or thrice every 2 months, nagkikita kami alternatively ni mama or dad. Kakain sa labas, and how sweet they are na magdala ng fresh orange juice for me. They even said na sana ma-introduce na nila mga partners nila but still I'm not ready.

I might consider myself lucky kasi I'm financially okay and though broken family kami, they're trying to give time na sakin, kahit text or calls lang okay na. Gradually, I'm moving on. Maybe because nahihinog na ang isip ko and maybe dahil busy ako sa trabaho.

Currently, binabalitaan ako ni Nanay Melda about sa renter and sa situation ng bahay, so far so good. Minsan, nag aabot din ako sa kanya, pambili ng gamit or maintenance nya.

Anak, gusto ko yung ginagawa ko dahil nakakapag lakad-lakad ako, sinasabay ko lang ang pagsilip sa bahay nyo at lagi kang busy. Hindi ko naman kailangan ng pera...

Si Cheese, umuwi nung isang buwan, tinatanong nya sa akin kung may balita ako sa iyo pero sinasabi ko na lang na wala at lumipat ka na nga ng bahay.

About them, I'm glad they're okay naman, but the excitement is not there anymore. Sa kaka control ko ng emotions before, nasanay ako na parang wala na lang. Pero hindi naman close ang doors ko for meeting them again. I would love to see them again of course, it's just not the same anymore.