ကျောင်းတော်ရဲ့ မင်းသားလေးက မိန်းကလေးတဲ့ Book 2

အပိုင်း (၃၀၅) ကြီးမြတ်လှသည့်သခင်လေးချင်၏သည်းခံနိုင်စွမ်း

သို့သော် ဖူကျို့သည် အလိုအလျောက် တခြားလူများထက် ပိုသတိကြီးနေမိသည်။

သူမသည် အရာရာကို ဤကဲ့သို့ မတွေ့မမြင်နိုင်သည့်အခြေအနေ မရှိခဲ့ဖူးချေ။

အထူးသဖြင့် သူမသည် ဟက်ကာတစ်ယောက် ဖြစ်သောအခါ သူမသည် တစ်ချိန်လုံး အရာအားလုံးကို မြင်တွေ့ချင်နေသည်။

ဒါသည် သူမက တစ်နှစ်ပတ်လုံး တစ်ချိန်လုံး လွတ်မြောက်နိုင်သည့် အကြောင်းအရင်းဖြစ်သည်။

ဟိုရှီနိုမှလွဲလျှင် သူမသည် မည်သူနှင့်မှ မတွေ့ချေ။

မည်သူ့ကိုမှလဲ မယုံချေ။

သို့သော် သူမ ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီးကတည်းက သူမသည် အရင်ကနှင့် မတူတော့ချေ။

စကားလုံးနှင့် မည်သို့ဖော်ပြရမည်မသိပေ။

ယခုမူ သူမသည် ပိုချုပ်ချယ်ခံနေရသည့်နှယ်။

သို့သော် ဤအဆုံးမရှိသောအမှောင်ထုက ဖူကျို့ကို မသေချာမရေရာနှင့် လုံခြုံမှုမရှိသည့် ခံစားချက်ကို ပေးနေသေးသည်။

သူမနှာခေါင်းမှ ရှူရှိုက်မိသော စီးကရက်နံ့ပါးပါးလေးသည်... ကြီးမြတ်လှသည့်သခင်လေးထံမှ လာဟန်တူသည်။

ဒါသည် ဖူကျို့ကို သူ့တည်နေရာကို သိရှိစေမည့် တစ်ခုတည်းသောအရာဖြစ်လေသည်။

သူမ၏နှလုံးသားကိုလည်း ခံစားမိစေသည်။

ဖူကျို့သည် အီစီကလီလုပ်နေသည်ဟု ထပ်စွပ်စွဲမခံလိုသဖြင့် သူမနှင့် လက်မအနည်းငယ်အကွာရှိ ထိုလူကို မထိမိရန် ခက်ခက်ခဲခဲကြိုးလိုက်ရသည်။ ဒါသည် လွန်စွာမျှတမှုမရှိချေ။

ထို့အပြင် လက်ရှိတွင် သူမသည် ကြီးမြတ်လှသည့်သခင်လေး၏မျက်လုံးများကို မမြင်ရချေ။

သူမသည် သူမ၏သရုပ်မှန်နှင့်ပတ်သတ်ပြီး လုံခြုံမှုမရှိသည်ကို ခံစားနေရသည်။ အကြောင်းမှာ ကြီးမြတ်လှသည့်သခင်လေးသည် ထိုအချိန်အပိုင်းအခြားအတွင်း တစ်စုံတစ်ခုကို သတိပြုသွားလိမ့်မည်လား သူမ သေချာမသိချေ။

ထို့ကြောင့် သူမသည် တစ်ချက်ကလေးမှ သတိလွတ်၍မဖြစ်ချေ။

“စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလား”