သုတျာ!! သုတျာ !! မင်းဘယ်မှာလဲ "
ကားပေါ်ကနေဆင်းတာနဲ့ အိမ်ထဲကို မေးသံနဲ့အတူတူပြေးဝင်လာတဲ့ မောင့်ရဲ့အသံကို ကြားလိုက်ရတာကြောင့်
ကိုယ့်ဘေးမှာအဆင်သင့်ယူထားတဲ့ ဖန်ခွက်ငယ်ကိုကြမ်းပေါ်
ပစ်ချလိုက်သည် ။ သိပ်မကျယ်လှတဲ့ ခွက်ခနဲမြည်သံနဲ့အတူတူ ကြမ်းပေါ်မှာ အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲသွားတဲ့
ဖန်ခွက်လေး ။
ဖန်ခွက်ကိုခွဲပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်မျက်နှာအနေအထားကို နာကျင်နေတဲ့ပုံဖြစ်အောင်ပြင်ဆင်လိုက်ရင်း ထမင်းစားပွဲဘေးက
ထိုင်ခုံလေးမှာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းတင်ပြီး ထိုင်နေလိုက်သည် ။ အချိန်ကိုက်ဆိုသလိုပဲ မောင်က အခန်းထဲပြေးဝင်လာတဲ့အချိန် ကိုယ်ကခုံပေါ်မှာထိုင်ရက်သား ။ မင်းတော်တယ် သုတျာ ။
" သုတျာ!! ခြေထောက်က ဘာဖြစ်တာလဲ ကိုယ့်ကိုပြောစမ်း "
ဆက်က သုတျာအနားရောက်ပြီးမှ အခန်းထဲဝေ့ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် ပြန့်ကျဲနေတဲ့ဖန်ခွက်စတွေက နေရာအနှံ့ ။ သုတျာအနားကိုကပ်သွားလိုက်ရင်း သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်စလုံးကိုဆွဲယူပြီးကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကနီရဲလို့ ။
သုတျာကတော့ အခုထိ ကိုယ်မေးတာကိုမဖြေသေး ။
" ဘာဖြစ်တာလဲ ပြောစမ်းလို့ မေးနေတာကိုကွာ။ မထုံတထေးသိပ်လုပ်တာပဲ "
" နာတယ်မောင်! လက်လွှတ်လိုက် "
သုတျာခြေထောက်ကတော့ တကယ်နာနေတာပါ ။
ပွတ်ပွတ်ဆူနေတဲ့ရေနွေးပူတွေ ကိုယ့်ခြေခုံပေါ်ကို
ကိုယ့်ဘာသာလောင်းချခဲ့တာလေ ။ မနာခံနိုင်ရိုးလား ။
ဒီတိုင်းနေရင်တောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းထိလို့မရတဲ့
ကိုယ်အသားအရည်အပေါ်ကို ရေနွေးပူပူလောင်းချခဲ့တာပဲဟာ မနာကျင်ပဲနေမလားမောင်ရယ် ။ မှတ်ထားမောင် နောက်ဆို အချစ်ကိုတစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ဖို့ ဘယ်တော့မှစိတ်မကူးလေနဲ့ ။ နောင်တကို လှလှပပလေးရသွားစေရမယ် ။ ဒါကအစပဲရှိသေးတာ ။
" ဘာဖြစ်တာလဲလို့ မောင်မေးနေတယ်လေ ဖြေဦး "
သူ့ကိုယ့်သူသတိမထားမိခင်ပဲ မောင်လို့သုံးလိုက်တဲ့ ကိုယ့်ချစ်သူလေး ။
YOU ARE READING
သု တျာ ( သုတ်ာ ) Uni+Zaw ( Completed)
Fanfiction" မမေ့ပါနဲ့နော်အချစ် မောင်က မင်းမရှိရင် ရပ်တည်ဖို့မလွယ်တာကိုလေ ကျေးဇူးပြုပြီး အဲဒါလေးတစ်ချက်ကို မမေ့လိုက်ပါနဲ့နော် " " မေမ့ပါနဲ႔ေနာ္အခ်စ္ ေမာင္က မင္းမ႐ွိရင္ ရပ္တည္ဖို႔မလြယ္တာကိုေလ ေက်းဇူးျပဳၿပီး အဲဒါေလးတစ္ခ်က္ကို မေမ့လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္ "
