ၾကားလိုက္ရသည့္စကားေၾကာင့္ သုတ်ာမ်က္လံုးေတြျပာေဝသြားရေတာ့သည္။ေမာင္! ေမာင္က ထြက္သြားဖို႔အထိလုပ္ခဲ့တာလား။ ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္တတ္တဲ့ ေမာင့္အေၾကာင္းသိထားေပမည့္ ဒီေလာက္အထိေတာ့ မလိုအပ္ဘူးေလ။
အန္တီျမတ္ကေရာ ဘာလို႔မ်ား ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ေမာင့္ကိုစိတ္ခ်လက္ခ်လႊတ္ထားရတာလဲ။ ေမာင္ကေရာ ဘာလို႔မ်ား
အဆံုးစြန္ထိမိုက္မဲရတာလဲ ။ ေမာင္သာတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ အခ်စ္က ဘယ္လိုက်န္ခဲ့ရမွာလဲေမာင္ရယ္ ။
အေတြးေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ေနမိၿပီး တစ္ဖက္အိမ္ကို ေျပးထြက္ဖို႔ေျခလွမ္းျပင္လိုက္တာနဲ႔ ဦးမိုက္ကယ္က ကိုယ့္လက္ကိုလွမ္းဆြဲထားေလသည္။
" ဟိုဘက္အိမ္ကကိစၥက မင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ။ ကိုယ္ေတြကမဂၤလာယူေနတဲ့အခ်ိန္ ။ အခုပဲ သတိုးသမီးဘက္သြားရေတာ့မွာ။ သြားမေနနဲ႔ အကုသိုလ္ေတြကူးမယ္။ ေစာေစာစီးစီးက်က္သေရမ႐ွိတာေတြ ၿဂိဳလ္ေကာင္ကၿဂိဳလ္ထေနတာေနမွာေပါ့ "
" ဟုတ္တယ္ နင္အဲအိမ္ကိုသြားဖို႔ေတြးမေနနဲ႔ ။ လာခဲ့
ေဟမာန္ႏွင္းတို႔အိမ္သြားမယ္ "
ကိုယ့္ကို အတင္းခ်ဳပ္ေခၚဖို႔ျပင္ေနတဲ့ လူႀကီးေတြလက္ကေနအားကုန္း႐ုန္းထြက္လိုက္ရင္း မြန္းက်ပ္ေနတဲ့စိတ္ကို ထြက္ေပါက္ရလိုရျငား အားကုန္ေအာ္လိုက္မိပါေတာ့သည္ ။
" အား !!!!! အား !!!!! "
တစ္သက္လံုး ကိုယ္ကိုစိတ္ႀကိဳက္ဖိႏွိမ္ထားတဲ့မိသားစု ။
အခုလည္း ေမာင့္ကိုၿဂိဳလ္ေကာင္တဲ့ ။ သူတို႔လက္ထဲကေန႐ုန္းထြက္ဖို႔အားအင္ေတြက ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိဘဲ ခ်က္ခ်င္းသန္မာလာသလိုခံစားလိုက္ရသည္ ။
လူႀကီးေတြလက္ထဲကေန အားကုန္႐ုန္းထြက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္
ေဒးဗစ္က ကိုယ့္ကိုဝင္ခ်ဳပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာမို႔ မ်က္ႏွာဆီ
လက္သီးတစ္လံုးပို႔လႊတ္လိုက္ေတာ့သည္ ။
မထင္မွတ္ထားတဲ့ တိုက္ခိုက္မႈမို႔ ေဒးဗစ္ေနာက္ျပန္လဲက်သြားတဲ့အခ်ိန္ သုတ်ာမ်က္လံုးက အခန္းထဲေဝ့ၾကည့္လိုက္ပါသည္ ။ စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ပန္းသီးနဲ႔ အခြံႏႊာဖို႔ဓားတစ္ေခ်ာင္းကအဆင္သင့္ ။ ဖ်က္ခနဲေျပးသြားလိုက္ရင္း ဓားကိုေကာက္ ကိုင္လိုက္ကာ ရင္ဘက္ေနရာေလာက္ကေန လက္ေျပာင္းျပန္ကိုင္ထားလိုက္၏ ။ၿပီးတာနဲ႔ အေ႐ွ႕ကလူေတြကိုရြယ္ထားလိုက္ရင္း က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္ကေန အကုန္လံုးကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ေဝ့ထိုးလိုက္သည္။
YOU ARE READING
သု တျာ ( သုတ်ာ ) Uni+Zaw ( Completed)
Fanfiction" မမေ့ပါနဲ့နော်အချစ် မောင်က မင်းမရှိရင် ရပ်တည်ဖို့မလွယ်တာကိုလေ ကျေးဇူးပြုပြီး အဲဒါလေးတစ်ချက်ကို မမေ့လိုက်ပါနဲ့နော် " " မေမ့ပါနဲ႔ေနာ္အခ်စ္ ေမာင္က မင္းမ႐ွိရင္ ရပ္တည္ဖို႔မလြယ္တာကိုေလ ေက်းဇူးျပဳၿပီး အဲဒါေလးတစ္ခ်က္ကို မေမ့လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္ "
