" ငါ့ကို ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ေခၚခ်င္သလိုေတြ ေခၚေနတာတုန္း ။ သုတ်ာဆိုလဲ သုတ်ာပဲေခၚ။ အခုခ်ိန္ထိ ေၾကာင္ေပါက္ေလးလို႔ေခၚေနတာ သူမ်ားၾကားရင္ ရခ်င္စရာႀကိ္ီး ။ မင္းမ႐ွက္ဘူးလား ။ အခုလဲ လာျပန္ၿပီေနာက္တစ္မ်ိဳး ဘယ္ကေနဘယ္လို ေၾကာင္ပိစိျဖစ္ရတာလဲ "
ဗရမ္းဗဒါျဖစ္လာတဲ့ရင္ခုန္သံေတြကို ဆက္မသိေအာင္ ခ်ဳပ္တည္းလိုက္ရင္း ကိုယ့္ပံုစံအတိုင္း ေလသံမာမာနဲ႔ ေမးလိုက္မိသည္။
" မ႐ွက္ပါဘူး သုတ်ာေလးက ငါ့အပိုင္ပဲဟာ ငါေခၚခ်င္သလိုေခၚမွာေပါ့ ။ဘယ္သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ေနရမွာလဲ ။ တစ္ေလာကလံုးမွာ ငါဂ႐ုစိုက္တာဆိုလို႔ ငါ့ရဲ႕ေၾကာင္ေပါက္ေလးပဲ႐ွိတယ္ ။အဲေတာ့ ငါေခၚခ်င္သလိုေခၚမွာ "
" ငါ တကယ္သိခ်င္လို႔ ေမးပါရေစ ။ ငါက မင္းဘဝအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ားအေရးပါလဲ "
ေမးလိုက္တဲ့စကားအဆံုး ဆက္က သူ႔မ်က္မွာကို ကိုယ့္မ်က္ႏွာနွင့္ တစ္တန္းထဲျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္ကိုကိုင္းၫႊတ္လိုက္သည္။
" ငါ ဘယ္သြားသြား အိတ္ကပ္ထဲထည့္ေခၚသြားမဲ့
ငါ့ရဲ႕ေၾကာင္ေပါက္ေလး "
စကားဆံုးတာနဲ႔ ကိုယ့္ေခါင္းေနာက္ဖက္ကို သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္လာကာ ႏွဖူးခ်င္းထိေစလိုက္ပါသည္ ။ တစ္ဆက္ထဲ သူ႔ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ ကိုယ့္ႏွာေခါင္းထိပ္ဖ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ပြတ္တိုက္လာတာမို႔ အခုခ်ိန္ထိကိုမတည္ၿငိမ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြက ထပ္ကာထပ္ကာ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲဆူညံလို႔ ။
ဆက္အထိအေတြ႔ကေန အျမန္႐ုန္းထြက္လိုက္မိ၏။
" အ႐ူး ငါ့ကိုေတာ့ အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္မရဘူး။ Niko
ပဲထည့္သြား "
ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ ဆက္က တဟားဟားေအာ္ရယ္လိုက္
ပါေတာ့သည္ ။ ဆရာမေရာက္လာေတာ့ စာသင္ၿပီး
ဆရာမျပန္သြားေတာ့လည္း ဆက္ နားမလည္ဘူးဆိုတဲ့စာေတြကို တစ္ခုခ်င္း႐ွင္းျပရသည္ ။ စာလုပ္လို႔ၿပီးေတာ့ နာရီၾကည့္လိုက္အခါ ည႐ွစ္နာရိီတိတိ ။
ႏွစ္ေယာက္သား စာၾကည့္စားပြဲကေနမထရေသးခင္
ဆက္က သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ဘယ္ညာကိုင္းၿပီး အေညာင္းေျဖေန၏။
YOU ARE READING
သု တျာ ( သုတ်ာ ) Uni+Zaw ( Completed)
Fanfiction" မမေ့ပါနဲ့နော်အချစ် မောင်က မင်းမရှိရင် ရပ်တည်ဖို့မလွယ်တာကိုလေ ကျေးဇူးပြုပြီး အဲဒါလေးတစ်ချက်ကို မမေ့လိုက်ပါနဲ့နော် " " မေမ့ပါနဲ႔ေနာ္အခ်စ္ ေမာင္က မင္းမ႐ွိရင္ ရပ္တည္ဖို႔မလြယ္တာကိုေလ ေက်းဇူးျပဳၿပီး အဲဒါေလးတစ္ခ်က္ကို မေမ့လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္ "
