Ujëra te trazuara ( Shqip)

154

- Me vjen keq por ben gjithçka per ti shpëtuar te dy por bebin nuk munden- i thot doktori.
- Isoli si eshte - pyeti Toni dokrorin.
- Pacientja eshtë ende ne rezik, 48 orët e çara jan vendimtare - i thotë dhe largohet.
Toni u shembet tek muri qe ishe pas tije dhe Sami shkoj e perqafoi.
Isoli kalon ne dhom dhe te gjith ishin jasht pasi nuk lejoheshin te hynin brenda.
Toni u vendos para dritares dhe po e vështronte Isolin e cila ishte rrethuar nga aparatura.
-Duke se Toni e do shum- i thot Doni Samit.
-Me sa duke po , nuk e kam par Toni kaq te dhen pas nje vajze, te qaje per te. Ndonse ai thot qe i vjen keq per te por nuk eshte ashtu ai ka filluar ta doja por as vet nuk e ka kuptuar- i thot ajo.
-Ton eja te shkojm- i thot Vin.
-Un do ri ketu.
-Nuk e ke çfarë ben ketu, fola me doktorin nese ka ndryshime do na lajmëroj.
-Do ri ketu thash.
-Tonn- i thot Vini por ndaloj se Sami ja ben me shenj qe ta leri.
Ata u larguan dhe Toni ngeli aty.
Naten e par e kaloj para xhamit ndërsa natën e dytë doktori e lejoj te hynte brenda.
E kishte kapur doren e saj dhe poe vështront dhe ashtu e mori gjumi.
Ishte mesnate kur Isol hap syte dhe gjeja e pare qe pa ishte fytyra e Tonit , i cili ço flinte qetësisht por dallohej qe ishte i lodhur. Isoli buzëqesh kur e shikon ate aty por ne sekond ju kujtua bebi dhe vendosi dore ne bark.
- Nuk eshte , bebi im nuk eshte- fillon te bertas ajo dhe Toni zogjohet i trembur.
- Isol- i thot ai.
- Ku eshte bebi im , ku eshte me thuaj - filloj i bërtas ajo dhe ai po e shifte pa i then gje.
- Mu pergjigj ku eshte- vazhdonte ajo.
- Isol- i thot Toni dhe i jap doren.
- Fatkeqësisht e humbe bebin tend nuk mund te benin gje per te - i thot Toni me zerin qe i dridhej .
- Jo jo jo ti genjen bebi nuk ka vdekur, jo joooo ti genjen nuk eshte vertet- fillon te bërtas dhe te qaj ajo.
- Te lutem qetesohu, - i thot Toni dhe afrohet per ta përqafuar po ajo e shtyen e godet ishte e pa mundur ta ndalo te keshtu qe ai shtypi butoni qe lajmëronte infermjeren.
Nuk vonoi shum kur breda hyri infermjerja dhe me ndihem e Tonit arriti ti bente nje qetesus. Avash avash filluam ti bini fuqit dhe prej lodhjes dhe prej qetesuesit.
Pasi ajo fjeti Toni doli jasht ku kishin ardhura te gjithe.
- U zgjua- pyeti Sami.
- Po
- Vertet- thot ajo e gezuar dhe te tjerët u gezuan me te.
- Po- i thot Toni.
- Si eshte- e pyet Vini
- Nuk eshte mir
- Un do shkoj te flas me doktorin- thot Laura.
- Foli me ty - pyet Sami.
- Vetem pyeti per bebin.
- Ja the.
- Po mbse mos tja kisha the do beja mir pasi ajo u shkatërrua.
- Ajo ka re drejt ta di- i  thot Doni
- Po por ju nuk e pate si ajo u be
- Do e mari veten , ne do jemi me ate.- i thot Sami.
- Nuk e di me duket si e pa mundur qe ajo ta superoj kete.
- Asgje nuk eshte e pamundur ne do jemi ketu me te - i thot Sami.
-Ke ngere ke pir- e pyeti Vini.
- Jo.
- Mir pra po shkoj te mar dicka per te ngren dhe nje kafe.
Nuk vonoi shum kur Vini u kthye me nje sanduic dhe kafe.
Ne ato momente vjen Laura.
- Cfare te tha doktori- pyet Toni.
- Qe eshte mir qe reziku ka kaluar por qe duhe ti qendrojm afer ne keto momente te veshtira, a dhe dicka tjerët qe duhet te dinin ju dhe me pas tja komunikojmë dhe Isolit eshte se ajo nuk mund te ngel sërisht shtatezan- thot Lauar dhe Tonit i bije kafja nga dora.
- Nuk ka fare mundësi- pyet Sami.
-Mundesit jan shum te vogla po thuajse e pa mundur, vec nje mbrekulli mund ta bej qe te ngel shtatezan- perfundoi Laura.
- Me degjoni mir te gjith - thot Toni dhe te gjith e kishim vëmendjen te ai.
- As nje nga ju nuk do i thoj gje , ajo nuk do e mari vesh per kete qe ok- i thot ai atyre.
- Ne rregull.
- Ton do vi momenti qe ajo do e kuptoj. - i thot Sami
- E di per momentin eshte mir mos ta mari vesh.
- Ne rregull- thot ajo...