Ujëra te trazuara ( Shqip)

136

Gëzim dhe lumturia shihej tek te gjithë. Te parat qe e uruan Sami dhe Doni ishin miqtë e tyre dhe me pas te gjith te ftuarit e tjerë.
-Sam me ke ber mashkullin me te lumtur, jeta me ty eshte me e bukur se un e kisha ëndërruar. Ti ma ndryshove jet dhe cdo dit ma zbukuron ate.- keto ishin fjalet qe Doni i dedikoj asaj.
Mes atyre fytyrave te lumtur dhe sy te gezuar ishin dy sy qe po e shihnin Sami ne inat dhe urrejtje. Eda nuk po e fshinte Dot inatin qe po ndjent dhe per mos tu kuptuar nga te tjerët u fesheh ne nje cep.
Po degjohej zhurma e një helikopter dhe te gjith kthyen koke lart per te par cfare po ndodhte dhe nje helikopter po afroje aty dhe pas pak castesh u ul ne pisten qe ndodhej çak me larg vendit qe po bej festat. Te gjith po shifnin kush do ishte personi qe erdhi ne ate helikopter.
-Baaaa- bertet Sami kur pa qe ishte Feniksi ai qe zbriti nga helikopter.
Feniksi afrohet me hapa te shpejt te Sami dhe e perqafon dhe e puth fort. Nga malli qe kishte per te por edhe nga lajmi qe do bej gjysh i nje nipi.
Pasi u nda nga Sami takoj Donin e perqafoi fort dhe ate.
-Un jam njeriu me i lumtur ne bote se dobehem gjysh, do behem me nip, nuk kam fjal te them se sa i lumtur ndihem.- thot Feniksi i emocionuar dhe i hedh doren ne qaf Sami.
-Po vjen nje trashëgimtare- vazhdoj ai.
-Princesha ime - i thot Sami dhe e puth ne ball.
-Jo ajo eshte mbreteresha ime- thot duke qeshur Doni.
-Mund te jet mbreteresha jot, gruaja jote , femra jote dhe bena e djalit tend por ajo eshte e vogla ime , princesha ime, ka qen dhe do te jet gjithmonë.- i thot Feniksi Donit
Feniksi kthehet nga Sami dhe e shikon embel.
-Mami do jet krenare per ty zemra ime- dhe syt e Feniksi u mbushen me lot dhe te Samit gjithashtu.
Pas atyre momenteve te mbushura me emocione te gjithë filluan duke shijuar festen.
Doni dhe Feniksi ishin bashk.
-He si ndihesh yani qe do bejesh baba- e pyet Feniksi
-Skam fjal ta përshkruaj vetem di te them qe nuk kam qen asnjëherë kaq i lumtur ne jeten time - dhe Feniksi buzëqesh.
-Ne nje far forme te detyrohem ty per lumturin qe ndjej sot. Ishe ti qe solle Sami ne jeten time. Ma besove mua jeten e saj dhe cdo gje e saje me beri te bi ne dashuri me te. Nuk do isha ky qe jam sot pa Sami por do isha i njejti njeri i vetmuar dhe i mbyllur ne boten tim sic kisha gje per vite me ralle.
-Gjera e kundërta tërhiqen dhe ju ishit shum te kundërt. Un e njof vajzen tim por edhe ty te njifja. E mban mend ballon qe organizove.
-E si jo
-Kur ju pate përplasjen e par aty un vura te nje gje qe ju se vute re ,ca grmica qe dukje si urrejte apo antipati por aty ishte fillim i asa qe ju keni sot. Thon qe dashuritë e medha nisin nga urrejtja.
-Ke te drejt - i thot Doni
- Kam menduar qe e urreja e kisha inat por ne realit me pëlqente.
Te dy buzëqeshin dhe japin nje përqafim tipik meshkujsh.
Avash avash festa ishte drejt fundit dhe te gjith te ftuarit po largoheshin.
Pasi te gjitj ishin larguar te gjith shkuna ne dhomat e tyre te qetesoheshin.
Sami dhe Doni kishin hyrë ne vaske dhe po shijonin relaksin qe uje i ngrohtë i dhuronte. Ndërkohë Doni perkedhelte barkun e Sami.
-Do fillojm te mendoj per emrin - i thot Doni
-E di - i thot Sami gati duke e mar gjumi dhe Dono e vuri re.
-Eja - i thot dhe e ndihmon te ngrihet nga vaska me pas mer robdishanin dhe ja vesh, vesh dhe te tijen dhe dalin nga tualeti.
Doni e ndihmon te veshi robat e gjumit dhe me pas e shtrin ne krevat, sa do largoj Sami e kap nga dora.
-Mos ik- thot ajo
-Jo zmr nuk do iki vec sa te vishem- i thot ai dhe Sami ja leshon doren.
Nuk vonoi shum kur Doni ju bashkua Samit, i vendosi doren mbi bark dhe ashtu i mori gjumi.
E gjithë shtepija ishte qetesi pasi te gjith ishin duke u qetesuar por ishe pikërisht nje dhom duke vinte nje zen qe shfrynte nga inati...