အမှိုက်ကောင်လေး၏ပျော်ရွှင်ဖွယ်ဘဝ/ အမွိုက္ေကာင္ေလး၏ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ဘဝ

အပိုင်း (၈၀)

မူလတွင် ပိုင်အိမ်ကလှည်းပိုင်ပြီး၊ ကျန်းအိမ်က ကျွဲပိုင်ကာ အိမ်နှစ်အိမ် ပူးပေါင်းပြီး သုံးနေကျတာသာဖြစ်သည်။ ပိုင်အိမ်ရဲ့လှည်းက အသစ်မဟုတ်ပေမယ့် ခိုင်ခံ့နေတုန်းပါပဲ။ ပိုင်လီပေးတဲ့ အကြံတိုင်းသာဆို ကျန်းအိမ်ကလည်း ငြင်းမှာမဟုတ်တာ သေချာပါတယ်။

ဒါဆို ကျန်းအိမ်က ကိုယ်ပိုင်လှည်းနဲ့ကျွဲ ရှိသွားလိမ့်မယ်။

မဟုတ်ရင် ရှေ့လျောက်မှာ ပိုင်မိသားစုက လယ်ကွက်အများကြီးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေမှာဖြစ်လို့ အကြီးကဲကို လှည်းမငှားနိုင်တော့ပါက အကြီးကဲမိသားစုနဲ့ ရွာသားတွေ အခက်တွေ့ရပါလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် ရွာအကြီးကဲမှာ လှည်းနဲ့ကျွဲ အပိုင်ရှိသွားတာက နည်းလမ်းကောင်းပါပဲ။

ဒါကြောင့် ပိုင်မိသားစုက ပိုင်လီရဲ့အကြံကို ငြင်းစရာမရှိတော့ဘဲ နောက်ထပ် သူတို့က စိုက်ပျိုးရေးပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းရာအများကြီးကိုလည်းဆွေးနွေးခဲ့ပါသေးတယ်။

အဓိကကတော့ ပိုင်လီတောထဲကယူလာတဲ့ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေက အရသာရှိပြီး သူတို့က ဒါတွေထဲက တချို့ကို စိုက်ပျိုးနိုင်မလားဆိုတာကိုလည်း တိုင်ပင်ခဲ့ကျပြီး ပိုင်လီကတော့ သူတို့မှာမြေကွက်တွေ အများကြီးရှိမှာကြောင့် အသစ်ဆန်းတွေကို စိုက်ပျိုးကြည့်သင့်တယ်ဟု အကြံပြုခဲ့သေးသည်။

ဆိပ်ကမ်းမြို့မှာ တစ်ခြားတိုင်းပြည်တွေက ဝင်တဲ့ကုန်တွေရှိပြီး သူတို့ဆီမှာမရှိသေးတဲ့ သီးနှံပင်ရဲ့မျိုးစိတ်တွေလည်း ရှိနိုင်ပါတယ်။ သိတဲ့အတိုင်း လူတွေက ဘာမှန်းမသိရင် မစိုက်ချင်တာကြောင့်သာ ဒီမှာ အသီးရွက်တွေအများကြီးမရှိတာ ဖြစ်နိုင်ပြီး ဒါကြောင့် ပိုင်လီက ဆိပ်ကမ်းမြို့ကိုရောက်ရင် မျိုးစေ့တွေအကြောင်း စုံစမ်းဖို့ တိတ်တိတ်လေး တွေးနေခဲ့ပါတော့တယ်။

နောက်တော့ စုရှီက ညစာစားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဆိုပြီး လာပြောချိန်မှ သူတို့တွေ စကားစဖြတ်လိုက်ကျပြီး အချိန်ကိုကြည့်တဲ့အခါ မှောင်ရိပ်ပင် သမ်းနေပြီးဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရကျသည်။