21

223 32 5
                                    

[ disclaimer: everything in this fiction is all about the author's imagination and not related to artist's legal status, so please read at your own risk.]


အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာတော့ အဖေနဲ့အမေက အဝေးကိုရောက်နေတဲ့ တစ်ချိန်လုံး အပြစ်မရှိ အပြစ်ရှာငေါက်နေတာက သူတို့မဟုတ်တဲ့အတိုင်း။

တကယ်ပဲ ပြန်လာလိုက်တာက အဖြေဖြစ်သွားသလား။

ကျန်းဟောက် ဖူကျန့်ကို ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ညမှာပဲ စကားခေါ်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းအရာကြောင့် အဖေနဲ့အမေ ခေါင်းကိုက်ကောင်း ကိုက်လိမ့်မည်။

အလုပ်နားချင်ရင် နားလိုက်ဖို့ ပြောချလိုက်တော့ သိပ်သဘောမကျချင်ကြပေမဲ့ အသက်အရွယ်ရနေကြပြီဖြစ်ပြီး နားချင်ရင် နားဖို့ သင့်နေတဲ့အရွယ်တွေ ရောက်နေပြီမို့ မကြောက်မလန့် ပြောလိုက်တာပင်။

လူကြီးရောဂါတွေစဝင်လာတဲ့ အရွယ်ပဲဖြစ်နေကြပြီကို။

ကျန်းဟောက် တစ်ယောက်တည်း အိမ်ထောင်ဦးစီးလုပ်ရတာ လွယ်ကူမှာမဟုတ်ပေမဲ့ ဖူကျန့်ကို ပြန်လာတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကိုက အဖေနဲ့ အမေကို နားစေချင်တာမို့။

တယောထိုးတာကို ရပ်မယ်လို့လည်း ပြောလိုက်သေး၏။အင်း..ရန်မဖြစ်ပဲတော့ မပြီးဘူးလေ။

အဖေကတော့ လွှတ်ထားလိုက်ပြီပေမဲ့ အမေက တယောမထိုးတော့ဘူးလို့ ပြောတဲ့အခါ ဆူတာကို နားလည်ပါသည်။

အစကနေ ပြန်စဖို့ မဆိုစလောက်တော့ အချိန်လွန်နေပြီပဲ။

ထိုကိစ္စနဲ့လည်း တော်တော်လေး အငြင်းပွါးပြီးနောက်မှာ တယောဆက်ထိုးဖို့ပဲ ဖြစ်သွားတာမို့ ပေကျင်းကနေပြန်တဲ့အခါ တယောအသစ်ဝယ်ရမည်။

ဖူကျန့်တက္ကသိုလ်မှာ အလုပ်လျှောက်ကြည့်ဖို့ စဉ်းစားထားပြီး အနားယူလက်စနဲ့ ချက်ချင်းတော့ အကောင်အထည်ဖော်ဖြစ်ဦးမှာမဟုတ်။

ဖူကျန့်မှာပဲ အလုပ်ပြန်လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးနောက်မှ ပေကျင်းကို ခရီးအနေနဲ့ ခဏထွက်လာတာ ဖြစ်၏။

ယခု ပေကျင်းမှာ ဆယ့်ငါးရက်မြောက်။
ခရီးခေါင်းစဉ်နဲ့ တစ်ယောက်တည်း ထွက်လာရတာ ထူးဆန်းတယ်တော့ ထင်မိသည်။ အရင်ကတည်းက အရာပေမဲ့ ပြန်ရောက်လာမှ ပိုပြီးသိသာတာကတော့ တရုတ်မှာ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် နှစ်ယောက်အပြင်မရှိတာပင်။

shady☆ [julyz] ✔️Where stories live. Discover now