Please correct my grammatical errors if I'm wrong. Mas ayos po yun sa'kin!
_______
DOS POV
"Crybaby..." pinunasan ni Tulipian ang basa kong pisnge.
"Of course, I am. They declared your death in front of me, while I kept telling them that you were alive." I keep myself calm while talking with her.
"I'm sorry..."
"No. I'm the one who must say sorry to you, Sunshine. I'm sorry for not being with you, for forgetting you." I lowered my head because of the disappointment that I felt.
"I love you..." Inangat n'ya ang aking ulo at hinarap ako sa kanya.
"You and our babies are the reason why I choose to come back. You are my strength and my reason to breathe and fight against all of this."
"I promise, I will punish them, and I will make them pay for all of this." umigting ang panga ko habang hawak ang pilit sa kanyang pisnge.
Fuck them!
"Matagal ba akong tulog?" I nod and give her peck of kiss.
"Yes. almost Three months, Sunshine." suminghap ito na akala mo'y para sa kanya ay oras lang ang tinagal n'ya bago magising.
"I-I thought I slept for an hour." mahina akong tumawa at niyakap s'ya.
"It's okay, the important know is you're awake. The important is you're with me, Sunshine." It's time for them to face us.
"Can I help you... can I help you to hunt them?" umiling ako na kinagkunot mg noo nya.
I smirk dahil hindi ko ma-iwasan na humanga talaga sa kanya.
"No need, Sunshine. They're under in my hand, hinihintay ka lang talaga naming magising para mag decide, though your sister already had a decision about them, she said that she wants you to decide also." she looked at me with how is that happened? look.
Napa-buntong naman ako at nag-simulang sabihin sa kanya lahat ng nangyare habang tulog s'ya.
FLASHBACK
Dahil sa kakaiyak ko ay hindi ko na namalayan naka-idlip ako habang hawak ang kamay ni Tulipian. Sobrang dami ko sa kanyang kinu-kwento at sinumbong.
Nag-kwento ako sa kanya tungkol kay Raphael, sinabi ko ano ang naramdaman ko ng unang beses na maka-sama ko ang anak namin, I even told her kung paano ko alagaan at ihatid si Raphael sa school.
Sinabi korin sa kanya ang trauma ng mga bata dahil kay Giovanni and Luna, pero sinabi ko na inalagaan ko ang dalawa kahit sobrang ubos na ubos ako ng mga panahon na 'yon. Kung paano ako unti-unting bumangon ay sianabi ko, dahil alam kong hindi n'ya magugustuhan na ,akitang mas sinisira ko ang sarili ko gayong binigyan n'ya ako ng isang Raphael at niligtas n'ya si Miracle na lubos kong inalagaan.
Pati ang mga kagaguhan na ginawa ko sinabi ko sa kanya, kung paano ko muntik ng kitilin ang sarili kong buhay, kung paano ako nalulong sa alak na halos iyon na ang gawin kong tubig.
Humingi ako ng tawad, hindi lang isang sorry ang sinabi ko, alam ko na kulang ang salitang sorry sa mga nagawa ko... sa mga pagku-kulang ko. Humingi ako ng tawad ng dahil saakin ay nawala ang anak namin, dahil sa putanginang amnesia ko nawala ang isang anghel sa buhay namin.
Inamin ko sa kanya na sinabi saakin ng Mommy n'ya kung ano a g naging dahilan kung bakit nawala ang anak namin. Pati ang sakit na naramdaman ko ay sinabi ko, kung paano ako pumunta ng simbahan ng mawala s'ya at malaman kong nawala ang anak namin, para humingi ng tawad, maging kung paano ako paulit-ulit na nag-dasal na sana buhay s'ya, na sana patawarin n'ya ako, na sana patawarin ako ng anak namin.
Halos kilala na nga ako ng pari dahil sa iisang kumpisal na aking ginagawa. Isang beses lang akong lumuhad ng mawala s'ya, pero araw-araw akong nasa simbahan para mag-kumpisal at huminging tawad sa lahat-lahat.
Wala akong choice kung hindi ang tawagan si Mommy para bantayan si Tulipian, dahil nangako ako na hindi matatapos ang araw na hindi mapapasa-kamay ko ang mga hayop na nagpa-hirap sa pamilya ko.
"Anak, anong binabalak mo?"
"I will hunt them, Mom." lumapit saakin si Mommy at niyakap ako.
"Ipangako mo saakin na iingatan mo ang sarili mo."
"I promise, Mom."
"Don't worry, Anak, tatawagan kita kapag nagising si Tulipian. Bumalik ka ng humihinga anak, may sugat ayos lang, basta humihingi. K?" tumanho ako at hinalikan sa noo si Mommy.
Nang maka-labas ako sa kwarto ni Tulipian ay dumeretsyo ako sa parking lot, pero hindi ko inaasahan ang lalaking naka-tayo at tila may hinihintay.
"Rivera..."
"What do you fucking need, Calvante." matigas na wika ko.
"Remember pumunta ka sa Hideout ko para pilitin akong sabihin kung sino si Tulipian Vegas. Know I'm here asking you, are still interested to know her?"
"Not fucking now!" sigaw ko sa kanya saka pero napa-tigil ako sa sinabi nito.
"You know my organization, I can help you to hunt them, of course I will let my fiance to punish them." humarap ako sa kanya at matalim ko s'yang tinitigan.
"Who is your fiance, Asshole."
"My fiance is the love of your life, Asshole." umigting ang panga ko sa sinabi nito pero ngumisi ito saakin.
"Are you fucking bullshiting me, Calvante!" halos pareho lang kami ng taas kaya naman hindi ako nahirapan na makipag eye to eye sa kanya ng deretsyo.
"I am, bullshiting you, Rivera?" ngumisi ako sa kanya at lumapit.
"I don't care if my girl is your fiance. Asawa nga naagaw fiance pa kaya?" tumawa ito ng malakas na pinag-taka ko.
Tarantado ba 'to?
"Putangina, chill kalang, pre. I'm just teasing you. Yeah, she's my fiance dati, we're just a friend now." parang gusto kong unahin ang isang 'to bago si Giovanni.
"Ano ba talagang pinunta mo rito, Calvante?" walang paligoy-ligoy na tanong ko sa kanya, sayang ang oras kung makikipag-biruan ako sa kanya.
"I will help you, alam ng isa sa mga tauhan ko slash asawa ng ate ni Tulipian kung nasaan si Giovanni, I will help you." ate? Ano bang pinagsa-sabi ng lalaking 'to.
"Ate?"
"Yeah, I think, why you would go home first para makita mo narin ang pinatay mo?" alinlangan n'yang suhestyon
"Fuck you!"
"Welcome."
_strwbrgirl
YOU ARE READING
Rivera Series2 : Bad Encounter
Romance|| EXPLICIT MATURE CONTENT!! || || WARNING ⚠ R 🔞 || ||UNEDITED|| 𝙳𝚘𝚜 𝚁𝚒𝚟𝚎𝚛𝚊 𝚡 𝚃𝚞𝚕𝚒𝚙𝚒𝚊𝚗 𝚅𝚎𝚐𝚊𝚜 Hindi ko alam na aabot ako sa punto ng buhay ko na luluhod ako sa harap ng babaeng mahal ko. Handa akong maging mababa makuha kolang...
