Rivera Series2 : Bad Encounter

38

Please correct my grammatical errors if I'm wrong. Mas ayos po yun sa'kin!

_____

Laman ng balita ang pag-punta ng aming ama rito sa Pilipinas, Takot ang aking naramdaman ng makita ko kung gaano nakaka-takot ang awra ng hari.

"I can't face them pa pala, I'm natatakot, Sister." kasalukuyan kaming tumuloy sa hotel dito sa Manila.

Nag-desisyon si ate na once na maging ayos ang puso n'ya ay babalik kami sa mga Rivera para humingi ng tulong at pumayag ako, pero lahat ng plano naming ay nasira ng ilabas sa balita ang pag-punta ng hari sa Pilipinas.

"Once Father knows about Hellion, He will kill my husband." ramdam ko ang kanyang pag-aalala kay kuya Hellion.

Hindi lang basta hari ang aming ama, alam kong hawak n'ya ang organization ng Rivera at ni Chantria. Alam ko lahat dahil sinabi saakin ng aking ama lahat, alam korin kung sino si Sunflower at paniguradong malalaman narin naman nila 'yon.

"Be with Kuya Hellion, Sister. He can protect you, hindi kagaya ko na sarili kolang ang kaya ko." umpisa palang alam kong hindi ko naman na talaga kayang protektahan lahat ng naka-paligid saakin, kaya mas pinili ko rin na hayaan nalang na malaman nila na patay na ako.

Aaminin ko na hindi ko kayang lumaban habang nasa akin si Raphael at malapit saakin ang mga taong mahal ko, dahil alam kong kapahamakan ang dala ko sa kanila.

"But I know that you can protect me, Sister."

"But you're more than safe with Kuya Hellion than me." napa-hilamos ako ng aking mukha dahil masyadong matigas si Ate.

"Fine. But promise me that you will get me to him and you will be safe." tumango ako bilang sagot sa kanya.

Tinawagan ko si Kuya Hellion para sunduin si Ate at wala pang dalawang oras ay sunod-sunod na doorbell ang aming narinig, nag-dalawang isip pa ako na buksan iyon dahil baka kung sino pero naka-hinga ako ng maluwag ng mukha ni Kuya Hellion ang bumungad saakin.

"Please protect my sister, I can't bear to lose her again." tumango at ngumiti saakin si Kuya Hellion.

Alam ko na si Kuya Hellion ang taong pwedeng kong pagka-tiwalaan para kay Ate sa mga oras na ito, ayokong mawala saamin ulit ang ate ko kaya Kahit alam kong labag sa kanya ang desisyon ay gagawin parin n'ya.

Naiwan akong mag-isa sa hotel, kinuha ko ang jacket at mask upang silipin ang aking anak, matagal na muli ng makita ko s'ya, miss na miss kona ang anak ko at ang pamilya ko.

DOS POV

Isang malakas na suntok ang ibinigay saakin ng ama ni Tulipian ng malaman nito ang nangyare sa anak.

"Don't you fucking dare to stop me, Mikha."

"Are you ordering me, Rustov Kryzhanovskaia?" napa-hinto ito dahil sa malamig na tanong ng asawa.

"No, I just want to kill him."

"In front of your grandchildren? Talk to me outside and hear me first before you going to make a decision." pinunasan ko ang duguan kong labi at ilong. Kulang pa ang suntok na ito sa aking kapa-bayaan na nagawa kay Tulipian.

Kung sana ay hindi ako nagging gago at hinayaan ko ang sarili ko na buksan ang puso at isipan ko kay Tulipian, baka kompleto at masaya na ang pamilya nbamin ngayon.

"Daddy!"sigaw ng dalawa kong anak, mabilis kong inalalayan si Miracle ng tumakbo ito.

Masaya ako na Kahit papaano ay naka-recover na sila pareho. Si Miracle ay nakaranas ng PSTD dahil sa ginawa nila Giovanni habang si Raphael naming ay nagging mailap sa lahat dahil hindi nito matanggap ang pagka-wala ni Tulipian.

"Can we go park po, I want to be with my twin po." tumango ako kinalong si Miracle at inakay si Raphael.

Nag-paalam muna ako sa kanila na ilalabas ko ang dalawa kong anak, tutol man sila ay ako parin ang na-sunod.

Ilang buwan narin ang lumipas simula ng malaman ko ang tungkol sa aking anak na si Gabriella Angela, napaka-gandang pangalan mula sa tatlong magka-kapatid na anghel. Ipinalipat ko ang libingan ng aking anak sa park na aking nabili, kagaya ng gutso ni Raphael. Gusto ng binata ko na nasa park ang kanyang kakambal dahil bukod sa malapit ito sa mansion ay mararamdaman ng kanyang kakambal na masaya s'ya. This park is private, tanging mga anak lang ng Rivera ang makaka-punta dito. Malapit sa nature ang park na ito dahil puro bulaklak na hilig ni Tulipian at kung ano-ano pang halaman ang naka-tanim.

"I know you're with your Mom, Angel. Hindi na ako mag-aalala sayo dahil alam kong binabantayan ka ng Mommy mo, at alam kong binabantayan n'yo naman kami ng mommy mo. Hanggang ngayon ay hindi mag-sasawa si Daddy na humingi ng sorry. Sorry dahil hindi mo naranasan na lumaki sa mundo naming, sorry dahil wala si Daddy para alagaan ka. Pangako na Kahit nag-kulang ako sa inyo ng Mommy mo, aalagaan ko ang kakambal mo at si Miracle." hinamplos ko ang lapid ng aking anak habang may butil ng luha na tumulo mula sa aking mga mata.

Napa-tingin ako sa puno ngunit hindi ko maiwasang mapa-kunot ang noo ng may makita akong isang bulto na naka-tayo habang naka-sulyap sa aking mga anak. Hindi takot ang aking naramdan kung hindi ang mabilis na tibok ng aking puso na minsan kolang maradaman sa buong buhay ko. Si Tulipian lang ang may kayang magpa-tibok ng mabilis sa aking puso.

Mabilis akong tumayo sa aking pagkaka-upo upang lapitan ito ngunit matinis na boses ni Mircle ang naka-agaw muli ng aking atensyon, hindi ko parin inalis ang tingin sa bultong iyon... hanggang sa lumingon ito at mag-tagpo ang aming mga mata. Mabilis na nanlaki ang kanyang mata at tumakbo.

Mabilsi kong sinundan ito at laking tuwa ko ng mahawakan ko ang braso nito.

"Who are you?" ang boses ko ay nanatiling malamig habang hinihintay ang kanyang sagot.

Alam ko s'ya 'to. Hindi titibok ang puso ko kung hindi si Tulipian ag hawak ko, wla sino mang kayang pabilisin ang tibok ng aking puso... si Tulipian lang, Si Tulipian lang ang may kakayahang guluhin ang Sistema ko.

"I'm asking you, Miss. Who are you?"

Tila nanigas ako ng humarap ito saakin, ang mga mata niya, alam kong si Tulipian na agad s'ya.

Akmang hahawakan ko ang kanyang mukha ng magulat ako sa dalawang putok mula sa baril.

"Shit!"

_strwbrgirl