Rivera Series2 : Bad Encounter

15

Please correct my grammatical errors if I'm wrong. Mas ayos po yun sa'kin!

________

"B-babalik kana sa Manila?" tumango lang ito saakin habang busy mag-ayos ng kanyang mga gamit.

"Pwede mo naman iwan yung ibang gamit mo, if you want lang naman." nahihiyang aniya ko.

Hindi ko alam kung bakit biglaan ata ang alis n'ya. Wala saaking nasabi si Dos na dahilan.

"I... I don't know if kailan ako babalik dito. I have to finish a lot of things in Manila. Malayo ang lugar na ito oara sa mga dapat kong gawin." hindi ako naka-imik sa sinabi n'ya.

Tama s'ya, hindi naman pwedeng sa lugar na ito umikot ang buhay n'ya. Nasa Manila ang buhay n'ya kaya hindi s'ya pwedeng basta nalang mag-stay rito.

"N—ngayon naba ang flight mo?" nag-babaka sakali akong sasagot s'ya na mamaya pa, baka may chance pa na mag-bago ang isip n'ya.

I already told you naman kasi na wala ng permanent, Tulipian. Bakit ba kasi nag-a-assume ka na naman.

"Yeah. Susunduin ako ng piloto ko using my private chopper para madali akong maka-balik sa Manila." tango lang ang sinagot ko sa kanya saka ako lumabas ng kwarto at hinayaan s'yang ayusin ang mga gamit n'ya.

NAKA-TINGIN ako sa pinto kung saan lumabas si Tulipian. Hindi ko maiwasang maka-ramdam ng sakit ng makita ang malungkot na mukha nito.

Wala akong mission na pupuntahan sa Manila. May gusto akong alamin dahil oakiramdam ko ay may kulang, may parte sa utak ko na pakiramdam ko ang naka-sara at walang maalala.

Kailangan korin puntahan ang anak ko sa ospital. I know that she already miss me, almost a month akong wala sa Manila at si Fifth at Third lang ang naggbabantay sa anak ko.

Kinuha ko ang paboritong terno sleepwear ni Tulipian at nilagay iyon sa maleta ko. Napa-baling ako sa pinto ng bumukas ito at pumasok si Raphael.

"Aalis po ikaw?" umupo ako sa kama saka ako tumango.

"Kailangan mag work ni Tito."

"Pero mayaman po ikaw sbai ni Mama ko, work nalamg po lagi? Ayaw n'yo po ba na makipag-play saakin?" namamasa ang mata nito at parang kahit na anong oras ay iiyak ito.

Binuhat ko si Raphael at nilagay nito sa aking kandungan. Pinunasan ko ang mata nitong may nag babadyang luha.

"Tito need to work para sa future. My company needs me and Tito have to attend a lot of meeting."

"Pero mayaman kana po, no need to work ng sobra."

"Yes mayaman si Tito but my company need me. Babalik naman si Tito kapag maayos ng mga dapat kong ayusin."

"You can work at home naman po, like my Mama." bumuntong hininga ako at saka naman tumunog ang phone ko.

"It's me Vixen, andito na ako sa rooftop ng mall ni Sais."

"Wait me. May aayusin lang ako."

"Sure."

Pinatay ko ang tawag at bumaling muli kay Raphael.

"Mad kapo ba kasi sa sinabi ko kagabi? I'm sorry po, hindi napo ako uulit. Huwag napo ikaw umalis, lukungkot ang Mama ko. I'm sorry po." tuluyan ng bumagsak ang luha nito at humayak saakin ng mahigpit.

"Babalik naman si Tito. You're Mama Neptune won't be mad, basta hindi makulit si Raphael hindi magagalit ang Mama mo. Babalik ako dito ang mag play tayong dalawa." umiling ito at mas lalong humigpit ang yakap saakin.

"My... My Mama will be sad. She's crying, nakita kopo. Umiiyak mama ko kasi aalis ka. I don't want her to cry, sad ako kapag umiiyak si Mama. Masakit dito" tinuro pa n'ya ang dibdib kung nasaan ang kanyang puso.

"Kapag bumalik ako dito may kasama ako, isasama ko ang anak ko."

NATULOS ako sa aking kinatatayuan dahil sa aking narinig. Sasabog ang pusa ko dahil sa aking nalaman.

May anak si Dos? Malalim at sunod-su kd na hinga ang aking pinakwalaan saka ako pumasok sa loob ng kwarto.

Nakita kong pareho silang natigilan sa aking pag-pasok. Malaki ang hakbang na lunapit ako kay Dos at kinuha ang aking anak na umiiyak.

"Pwede kanag umalis." malamig na aniya ko.

"Tuli—"

"Sinusubukan kong iayos ang lahat pero mukhang malabo. Nakakapagod sa totoo lang. Ang hirap mag-habol sayo, sinusubukan kong habulin ka pero nakakapagod. Saka kana lang bumalik kapag alam mona lahat. Remember this once is enough, two is too much. Kapag bumalik ka at alam mona ang lahat sana ma-realize mo kung anong mga maling ginawa mo. " umiiyak kong aniya sa kanya saka ko s'ya tinalikuran habang bitbit si Raphael.

Umiiyak ang anak ko pero pinatahan kolang s'ya hanggang sa maka-tulog ito sa pag-iyak.

Lumabas ako ng kwarto ng anak ko at hindi ko inaasan na makikita ko si Dos sa labas, mukhang kanina pa ako nito hinihintay na lumabas.

"Sunshine, let's talk. Naguhuluhan na ako, marami akong tanong pero tangina hindi ko makuha ang sagot." napa-sabunot pa ito sa kanyang buhok dahil sa frustration.

Pumasok ako s aloob ng kabilang kwarto. Soundproof ito kaya kahit anong sigawan ay ligtas sa kahit na sino.

"Ikaw ang nasa kwento ko, Dos. Ikaw ang lalaking nakilala ko sa Bar. Ikaw naka-buntis saakin at ikaw ang tumalikod saamin ng mga anak mo. Tangina mo! Sinusubukan kong ipaalala sa makitid mong utak kung sino ako, pero tangina nabulok na ata ang brain mong dospordos ka. Sabi no Jacob that you are suffering from amnesia and he said na 'yon ang reason kaya hindi mo ako maalala noon. Ang dami kong ginawa para lang mapansin ako pero hindi ako maka tyempo dahil nakay Luna ka." I tried not to cry to say what I want go say clearly to him.

"Umalis kana muna, bumalik kana lang siguro kapag naalala mona ang lahat tungkol saatin. Handa akong ipaliwanag lahat at handa akong harapin kung ano mang desisyon ang gusto mo. Hayaan mona rin muna siguro kasi kahit ako nahihirapan ihh. Lalayo muna ako para kahit paano ay makapag-isip isip din ako kagaya mo, saka mona ako guluhin kapag bumalik na ang memorya mo. Ang hirap naman kasing pilitin kung hindi naman mapilit. Alalahanin mo ako saka ka bumalik saakin at ipapaalam ko sayo lahat ng dapat mong malaman. Napapagod ako sa mga nalaman ko. Isipin ang tagal kitang kilala pero hindi ko alam na may anak ka pala. Pangako kapag bumalik ka ikukwento ko syao lahat. Lahat-lahat, Dos." bumuntong hininga lang ako saka nag lakad palabas pero hinawakan nito ang aking kamay at niyakap ako mula sa likuran

" Babalik ako, babalikan kita kapag naayos kona lahat. Pangako aayusin ko ang sarili ko kapag nag-pakita ako sayo." naramdaman ko ang basang tumulo sa aking balikat.

Umiiyak ang isang Dos Rivera.

_strwbrgirl