Rivera Series2 : Bad Encounter

19

Please correct my grammatical errors if I'm wrong. Mas ayos po yun sa'kin!

______

"Yes, Ija, kilala kita. Your father is one of my  friend in Russia." nasa loob kami ng library para makapag-usap.

Hindi ko inaasahan na kilala ako ng tatay ni Dos, akala ko ay sila Jacob at Lucio lang ang nakakakilala saakin dito.

Paano nag-karon ng ugnayan ang mga Rivera sa palasyo? Siguro dahil masyado akong tinatago ng pamilya ko kaya hindi ko kilala ang mga taong bumibisita sa palasyo, pero paano ako nakilala ng tatay ni Dos?

"Oh, s'ya pala ang sinasabi mong Prinsesa na narito sa Pilipinas." Tinitigan ako ng nanay ni Dos na tila ba ay sinusuri ako.  

"P-Paano n'yo po ako nakilala?" imposible naman kasi na ipakilala ako sa kanila ng parents ko, pwera nalang kung malapit at mapag-kakatiwalaan sila ng palasyo.

"I'm your father's sniper. I know about you and your family. Jacob is one of my hidden spy, pero dahil sinabi ko sayo hindi na s'ya hidden." tumawa pa ito, "You know what, Ija, marami akong alam tungkol sayo, even your past, alam ko." binigyan ako nito ng maliit na ngisi.

Kinakabahan ako dahil sa sinabi nito, kung alam n'ya lahat tungkol saakin ibig-sabihin alam n'ya rin ang tungkol sa anak ko?

" By the way, I'm Numerica Rivera and this is my husband Fifteen Rivera. You can call me tita and you can call him—"

"Call her Mama and call me Papa, Ija. I know that you're soon to be Mrs. Rivera." hindi ko maiwasang mamula dahil sa sinabi ni Papa? Shess, Dos itabi mo npinapakilala kona ang sarili ko.

Maharot ka Tulipian!

"Ahm... I'm Tulipian Vegas po but my real name is Mischa Polina Kryzhanovskaia, they call me Polina or Mischa pero nasanay po akong Tulipian since I live here in the Philippines po." naka-ngiti kong pakilala.

"Bakit pala biglaan ang pag-punta mo rito sa mansion namin, Ija?" pinitik pa ni Mama Numerica ang kamay ni Papa Fifteen na panay ang laro sa hita n'ya.

Mama at Papa sa isip pero Tita at Tito muna para medyo pakipot ang ferson.

"Tita, nasabi po kasi ni Jacob na kayo ang makakatulong saakin para masagot ang ilang mga tanong ko."

"Tungkol saan ba?"

"Tungkol po sa Ate ko at kay Yaya Siony po." hindi ko alam pero sumikip ang dibdib ko habang binabanggit ko ang bawat salita.

Tumingin ako sa kanilang dalawa habang si Tito Fifteen naman ay sumeryoso ang mukha at si Tita Numerica ay may pagta-takang naka-tingin saakin.

" Ay, Ija, I think Jacob is wrong. Wala naman kaming ala—" tumikhin si Tito kaya napa-hinto si Tita. "Ayos kalang, Tanda?" tumango si Tito ang hinawakan ang kamay ni Tita.

"I know happened to them, Ija." napa-tingin ako kay Tito na seryoso ang awra.

"P-Pwede n'yo po bang i-kwento saakin? Wala po akong alam hanggang ngayon tungkol sa pagka-wala ng Ate ko, si Nanay Soiny po akala ko ay kagagawan ng magulang ko p-pero hindi raw po sila." mahinang wika ko at pinilit na ituwid ang boses ko.

"Ang tungkol ba sa Mommy mo, hindi moba itatanong?" nangunot ang noo ko sa tanong ni Tito Fifteen.

"Po? Nasa palasyo po ang Mother ko." sagot ko pero uniling ito kaya naman kinabahan ako sa hindi ko malamang kadahilanan.

"Shit. Hindi kapa ba umuuwi sa Russia? How about contact from your father, wala kaba?" umiling.

Matagal na akong walang balita sa palasyo, sabi naman ni Jacob maayos ang magulang ko. Kay Javob ako madalas mag tanong dahil pabalik-balik ito sa Russia para raw sa business na kanyang pinapatayo.

" Akala ko nasabi ni Jacob sayo. You're mother is missing, Ija." walang salitang lumabas sa aking bibig.

"Your mom is missing since last year. Hinahanap namin s'ya nila Chantria, but we cant find her. Iniisip ng ib ana pa—"

"Sorry, Tito. I think joke lang naman ang sinasabi n'yo, right?" pinipigilan kong huwag umiyak.

I'm so soft when it comes to my mother. Hindi ko kayang patapusin si Tito dahil hindi ko kayang marinig sa kanya ang salita na 'yon.

"I hope na joke lang, Ija." umiling ako sa kanya at tumulo na ang aking luha.

"About your ate, si Dos ang suspect kung bakit namatay ang ate mo."

"Fifteen!" sigaw ni Tita habang ako namma ay napa-tanga.

"p-po?"

"My son killed your sister, Ija. Your Yaya killed by someone na isa sa organization na pinasok ni Dos."

"What the hell are you talking about, Fifteen! Listen, Ija—"

"I'm saying the truth. Pumunta s'ya rito para malaman  ang sagot sa tanong n'ya, kaya sinagot kolang, Numerica." sinampal ni Tita si Tito.

"Liar! Hindi magagawa ni Dos ang sinasabi mo."

"Sana nga hindi. Nagawa na n'ya and base sa inveatigation, positive na si Dos ang killer." sunod-sunod ang luha na tumulo sa aking mga mata.

Hindi... Hindi magagawa ni Dos amg sinabi ni Tito. Tumakbo ako palabas ng bahay nila habang sunod-sunod ang patak ng luha sa aking mga mata.

Uuwi ako sa Russia. Mali... Mali lahat ng sinabi nila. Nasa palasyo ang Reyna, sindikato ang punatay kay Ate. Inosente si Dos... Inosente ang lalaking minhal ko, ang lalaking ama ng anak ko.

"Tulipian..." basa ng luha ang mata ko pero naaanknagan ko si Jacob.

Isang malutong na sampal ang binigay ko sa kanya. Panay ang patak ng luha ko dahil sa sakit. Alma n'ya ang lahat pero pinag-mukha n'ya akong tanga sa loob ng mahabang panahon.

"kailan pa, Jacob! Nag-tiwala ako sayo, akala ko maayos ang lahat." sinuntok ko s'ya sa dibdib pero niyakap ako nito.

Umiyak ako ng umiyak habang umiiling. Pinipilit kong huwag tumulo ang luha ko dahil oarang naniwala narin ako sa kanila, pero hindi nag-paawat dahil kasabay ng pag-luha ko ay ang pag-buhos ng ulan.

" I'm sorry. Ayokong mag-alala ka kaya ako ang tumulong sa kanila. Isa ako sa Organization nila Chantria. Hindi aksidente ang pagkakakilala natin, matagal na akong nasa tabi mo oara bantayan ka. Patawarin mo ako kung pinaniwala kita sa isang kasinungalingan." humihikbi ako sa kanyang dibdib dahil sa sobrang iyak at sikip ng dibdib ko.

" Bakit... Bakit n'yo a-ako n-nilolo." mahinanh wika ko at patuloy na umiiyak.

"Patawarin mo ako. Sa sobrang pagma-mahal ko sayo mas pinili kong itago lahat ng katotohanan. Sorry fo loving you and lying to you." bulong n'ya saakin.

" S-si Dos, hindi totoo na si D-Dos, Diba?" kahit kaunting pag-asa ay kumakapit ako na sana ay inosente ang mahal ko.

Walamg sala amg mahal ko sa pagka-matay ng Ate ko. Hindi kakayanin ng puso ko ang sakit kung sakaling s'ya.

"I'm sorry."

_strwbrgirl