HATEM

BÖLÜM 13

O da gülümseyerek garaja doğru ilerledi.
Bir ah çekerek baktım arkasından. Nasıl da heybetliydi... hayallerimi süslüyordu.

Az sonra traktörle garajdan çıktı. Kollarımı birbirine sararak sevdiceğimin traktörü sürüşünü izledim. Bizim kapının önünden geçince birbirimize bakarak aptal aşıklar gibi sırıtmaya başladık. Şu an ne kadar üşürsem üşüyeyim bana bakıp gülmesi bile içimi ısıtmaya yetiyordu.

Hatem gözden kaybolana kadar arkasından izledim gidişini. Galiba ömrüm hep böyle geçecekti. Arkasından hep gidişini izleyecektim.

Bunun moralimi bozmasına izin vermeden demin yaşadığım anın güzelliğiyle yüreğimi teselli ettim. Her şey bazen istediğimiz gibi olmuyordu. Ona kavuşmanın yanında ayrılıklar da olacaktı elbet. Ama aşk her şeye değerdi. Sonunda yine ona kavuşacaksam ayrılığa da...

İçeri girdiğimde direkt odama koşup yatağa girdim. Buz gibi olmuştum ısınmalıydım.

"Kalk kız!"

Annemin sesini duyuyordum ama uyumaya devam ettim.

"Amcanlara gideceğiz, kalk!"

Hatem evde değildi o yüzden gitmeme de gerek yoktu.

"Anne ben gelmeyeceğim." Battaniyeyi kafama kadar çektim.

"Mehtap aradı demin. Gel çay içelim sana da bir şey diyecem dedi."

"Yani? Sen git anne, ben uyuyacağım."

"Seninkiyle ilgili diyecek belki. Ne uyuyorsun camış gibi! Kalk kız!"

Tabi 'seninkiyle ilgili' deyince İnci yatmaya devam eder mi? Etmez. Direkt doğruldum yatakta.

"Ne diyecek ki sana?"

"Ne bileyim? Gel sen de işte..."

"Tamam, önce kahvaltı yapmayacak mıyız?"

"Aşağıda hazır. Bir kere de göreyim kahvaltıyı sen hazırlamışsın. Çok mu şey istiyorum senden?"

"Anne sabahtan akşama kadar işleri bana yaptırıyorsun ya zaten."

"Yapacaksın tabi."

"Tamam annecim haklısın. Bir daha ben kahvaltıyı indiririm."

"İyi aferin böyle ol."

Aşağıda kahvaltımı yaptıktan sonra giyinmek için yukarı çıktım.

Sıradan bir elbise giyerek tekrar aşağı indim.

Annem kapıda beni bekliyordu. Bu sefer bekletmemiştim çünkü elime geleni giymiş hiç özenmemiştim.

Yan eve geçtiğimizde Mehtap yenge açtı kapıyı.

"Hoş geldiniz. Hadi girin içeri."

Biz içeri geçince Suat abi de dışarı çıkmaya hazırlanıyordu. Pek bir göz kontağı kurmadım.

"Hoş geldiniz."

"Hol bulduk oğlum. Nereye böyle?"

"Tarlaya gidiyorum. Hatem'e yardım edeceğim."

"Aaa Hatem tarlada mı?"

"Evet, ta sabahtan çıktı o."

Bir anda lafa atlayıverdim.

"Suat abi ikindi olacak neredeyse. Sen neden sabahtan gitmedin yardıma?"

Annem arkadan dürtüyordu ama lafımı da geri çekmedim.