Strange Love (Published By Viva Books)

Chapter Ten: Homophobic Parents

Nagising si Mei-Mei na mabigat ang pakiramdam. Tunog ng tunog ang alarm clock niya. Ala-singko na ng umaga, pero pakiwari niya ay gabi pa rin o sabihin na nating naiwan niya ang sarili niya sa nangyaring sagutan nila ni Shaine sa roof-top noong nag-confess ito sa kanya. Ayaw niyang bumangon. Tumagilid lang siya sa kama at niyakap ang mahaba niyang unan. Para sa kanya ay walang-wala ang sakit sa tenga na dulot ng ingay ng alarm clock niya sa sakit ng mga salitang pinag-sasabi niya kay Shaine. Nakukusensya siya habang bumabalik sa alaala niya ang mga masasakit na salitang binitawan niya rito. Masyado niyang ibinaba ng mga mabibigat niyang salita ang pagkatao nito. Sa totoo lang ay nasasaktan din naman siya na nakakasakit siya ng ibang tao pero wala naman siyang choice dahil ayaw niya na umasa pa sa kanya si Shaine.

Tumihaya siya sa kama at pumikit nang mariin habang yakap pa rin ng mahigpit ang mahaba niyang unan. "Ang hirap," sabi niya sa sarili niya. Ginawa lang niya iyon para layuan na siya nito dahil sa totoo lang ay natatakot na rin siya para sa sarili. Ayaw man niyang aminin pero halos ma-tunaw siya sa pag-amin ni Shaine sa nararamdaman nito sa kanya. Sa buong buhay niya ay iyon lamang ang unang pag-kakataon na may nagtapat sa kanya ng pag-ibig. "Ang saklap nga lang," usal niya niya sa sarili niya, sa babae pa.

Si Shaine lang ang nagparamdam sa kanya kung gaa-no kalaki ang value ng existence niya sa mundo. Para rito, hindi siya basta-basta napapalitan. Hindi lang isang beses na sinubukan niyang magmahal noon pero kahit kailan, hindi niya naranasan na mahalin pabalik ng mga taong nagustuhan niya. Wala pang taong nagmahal sa kanya ng buong puso. Si Shaine lang...

Bukod doon ay napakaganda ni Shaine. Kahit sino yata ay maaaring makaramdam ng pagkakagusto rito, kahit na babae pang katulad niya. Kaya natatakot siya na dahil nag-papakita ito ng pagkakagusto sa kanya ay baka makalimutan niya na straight nga pala siya. Baka maging tibo siya nang dahil dito at iyon ang ayaw niyang mangyari. Hindi niya iyun pinangarap kahit kailan.

Pinilit niyang ibinangon ang kanyang sarili. Para si-yang nagbuhat ng isang sakong semento habang tumatayo mula sa kama. Naghanda na siya papasok sa eskuwelahan. Nang matapos siya at makalabas ng bahay papunta sa esku-welahan ay matamlay pa rin siya. Mabuti na lang at walang nakahalata sa mga tao sa bahay nila sa mukha niyang pangse-mana sanata

Habang naglalakad papunta sa classroom ay na-pabuntong-hininga siya. Siguradong galit na galit na ngayon sa kanya si Shaine. Iniisip na siguro nito na napakasama ng ugali niya. Baka hindi na rin siya nito pansinin. Iyon naman talaga ang gusto niyang mangyari pero kapag naiisip niya na makakahanap na ito ng ibang babaeng kaibigan na magiging espesyal din sa puso nito ay parang gusto niyang baguhin la-hat ng isinagot niya noong nag-confess ito sa kanya.

Isa pa, naiisip din niya ang kuya niya. Sobra nitong mahal si Shaine at malaking insulto para rito kung magiging silang dalawa. Idagdag pa na homophobic ang Papa Roberto nila. Baka itakwil siya kahit pa na nagsisimula pa lang na na-kasama niya ang mga ito. Hindi niya hahayaan na mangyari iyon. Simula nang mamatay ang tunay niyang ina ay ngayon na lang siya ulit nagkaroon ng maituturing niyang pamilya kaya hindi siya papayag na masira iyon nang dahil lang kay Shaine.

Papasok na sana siya sa classroom nang makita niya agad sa bungad ng bintana si Shaine na halatang hinihintay siya. Mukhang may tinatago ito sa likod nito.

Ewan ba niya pero simula noong sabihin nito na may gusto ito sa kanya ay nailang na talaga siya rito. Lalo pa at hindi rin siya sigurado sa sariling feelings niya.

"Hi, Mei, kumusta ka na?" Halatang kinakabahan ito nang lumapit sa kanya pero nilakasan lang nito ang loob nito.

Nahihiya siyang humarap rito, pero bigla na lang itong humarang lalo sa harapan niya saka may inilabas na red roses mula sa likuran nito. "Para sa 'yo, Mei," nakangiting sabi nito.