Kötülüğü Yaşatmak |ARA VERİLDİ|

KY « 10 »

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın✨

Keyifli okumalar 💕

•••

Ben hep, hayatında yaşadığı aksiliklerden ders çıkaran ve korkularının üzerine gidip bunlara çözüm arayan insanlardan olmuşumdur. Tabii ders çıkarma durumu benim için birazcık farklıydı ama o konudan şimdi söz etmeyecektim.

Korkularım vardı, benim de her insan gibi. Ama ben korkularım var, bundan korkuyorum deyip hiçbir zaman bir kenara çekilenlerden olmamıştım. Korkularıma çözüm bulmaya çalışmıştım ve korksam bile yapacaklarımdan geri durmamıştım çoğu zaman.

Çünkü korku, insanı cesur kılar ve korkusuyla yaşamayı bilen bir insan ise artık başkalarının korkusu olur.

Şu an beni en çok korkutan şey ölümdü ama önceden, yetiştirme yurdunda kaldığım dönemlerde ölümden daha çok korktuğum iki şey vardı. Onlardan bir tanesi muhtemelen her çocuğun korkusu olan yalnız kalmaktı, diğeri ise uyumak.

Evet, ben o dönemlerde uyumaktan çok korkardım. Öyle ki uyumamak için her yolu denerdim. Hatta bir keresinde, izlediğim bir çizgi filmde gördüğüm şeyle, göz kapaklarımı açık tutmak için kürdan kullanmıştım fakat işe yaramak şöyle dursun kürdanlar gözaltlarımı kanatmıştı ve sonrasında, çocuk aklımla, kör olacağımı sanıp korkudan ağlamıştım.

Aslında uyumamaya çalışmamın çok trajik bir nedeni vardı.

Yetiştirme yurduna ilk geldiğim gün hariç diğer her gece yatakhanedeki kızların tacizlerine, şiddetine uğramıştım. Tek başıma onlara karşı gelmeye çalışsam da sayıca benden üstün oldukları için her zaman galip olan taraf onlar oluyordu. Öte yandan bazı geceler müdire, beni uyurken yatağımdan yaka paça kaldırır ceza odasına götürüp, önce döver sonrasında aç susuz günlerce o odada tek başıma bırakırdı.

Bana bunlar yapılırken ben de boş durmuyordum tabii, elimden geldiğince onlara karşılığını veriyordum. Belki bana uyguladıkları şiddetin en başta bir sebebi yoktu ama yaptıklarına devam etmelerinin nedeninin, onların kötülüklerine aynı şekilde karşılık vermem olduğunu çok iyi biliyordum.

Yetiştirme yurdunda geçirdiğim üç yıllık süreçten bana geriye birçok travma ve rahatsızlık kalmıştı. Bunlardan beni en çok rahatsız edeni, uykumun çok hafif olmasıydı. Öyle ki bazı geceler, uyku arası yatakta diğer tarafıma dönmem bile uyanmama sebep olurdu.

Yetiştirme yurdunda kaldığım üç yıl boyunca, hep tetikte uyumuş olmak bana bu durumu miras bırakmıştı fakat bir taraftan da buraya geldiğimde bu rahatsızlığım çok işime yaramıştı.

Mesela uykum bu kadar hafif olmasaydı, her gece paralı askerlerin birkaç kez beni kontrol etmeye geldiklerini bilmeyecektim. Öte yandan olur da Marcia'ya suikast yapmak isteyen biri gelseydi, uykum hafif olduğu için hemen uyanabilirdim diye düşünüyordum.

Ta ki bu geceye kadar.

Yıllarca ufak bir tıkırtıya bile uyanan ben, nasıl olmuştu da odama birinin girdiğini duymak şöyle dursun, merdivenlere kadar taşındığımda bile uyanmamıştım. Tanrı aşkına bu nasıl olmuştu?

Nasıl bir derin uykuya dalmıştım ki anca yere düştüğümde uyanabilmiştim?

Yoksa Diceon gazozuma ilaç mı atmıştı? Gerçi bu evrende gazoz yoktu, belki de suyuma atmış olabilirdi!

Sahi o şerefsiz neredeydi, benim acı içinde yerde sere serpe uzandığımı görmek, onun için oldukça keyifli olurdu ama dakikalardır ortalıklarda görünmüyordu.