Talk Back and You're Dead!

Chapter Fifteen

Chapter Fifteen

"Ano'ng oras na?" tanong ko. Tapos na kaming kumain at naglalakad paikot sa mga rides.

"Four pm," sagot nya pagkatapos tingnan ang kanyang wristwatch.

"Four na kaagad?! Pero hindi pa natin nasasakyan lahat ng rides!"

"Well then, ano'ng gusto mong unahin?"

"Uhh. Hunted House!!"

"Horror Train lang ang meron dito wifey at pambata lang 'yon."

"Pero bata pa ako!" (＞人＜;)

"Compared to them?" tinuro nya yung mga mukhang elementary na mga bata.

"Pero...pero!" sumimangot ako.

"Hahaha!" he laughed. "You're cute when you do that."

"Hindi pa ako nakakasakay sa Horror Train," nakangusong sabi ko.

Totoo 'yon dahil hindi ko naranasan maging bata o magsaya bilang isang bata dati. Ikinuha ako ng Nanny ng parents ko at isang tutor na magtuturo kung paano maging isang Lady. Ni hindi man lang ako nakakapunta sa mga theme parks kaya naman ito ang pinili ko. Pumunta naman ako dito dati kasama ang Crazy Trios pero matagal na 'yon.

Narinig kong bumuntong hininga si TOP sa tabi ko. Hinawakan nya ang isang kamay ko at pumunta kami sa Horror Train. Yay!

"Shit, this is embarassing," he muttered.

I giggled. Sumakay na kami sa train. Nasa pinakadulo kami. Nakangiti lang ako habang hinihintay na umandar ang train. Si TOP naman naramdaman kong nakatingin lang sa'kin.

"What?" tanong ko.

"Are you happy?"

I nodded.

"Are you happy with me?"

"Of course!" I grinned.

"Do you like me?"

"Oo naman!" tumango ako habang nakangiti.

"Then..." he paused. "Do you love me?"

Tinignan ko sya. Seryoso ang mukha nya. Biglang nawala ang ngiti sa mukha ko. Bakit bigla nyang itinanong yun? Napaka-random naman! Sa sobrang gulat ko hindi ko sya masagot. 'I love you', gusto kong sabihin pero ayaw bumukas ng bibig ko. Parang may nakaharang sa lalamunan ko at wala akong boses. Unti-unti namatay yung liwanag sa mga mata nya. At pakiramdam ko may kumurot sa puso ko.

"Nevermind," sabi nya, tumingin sya sa ibang direksyon. At umandar na ang train pagkatapos.

Ang awkward ng atmosphere sa pagitan namin ni TOP. Hindi sya nagsasalita at iniiwasan nya na tumingin sa direksyon ko. Ang bipolar ng date na 'to!

Natapos ang ride nang hindi ko man lang napapansin. Lumilipad ang isip ko buong oras na nakasakay kami don. Nang tumigil ang mini train tumingin ako kay TOP. Hala! Asan yun? Wala na sya sa tabi ko! ！(◎_◎;)

Bumaba ako at hinanap sya sa paligid. Ang daming tao kaya hindi ko alam kung asan sya. Ano'ng gagawin ko?! Iniwan nya ba ako?! Galit ba sya sa'kin?! Umuwi na kaya sya?!

Parking lot. Kung uuwi na sya ibig sabihin dapat nasa parking lot sya ngayon. Dali dali akong tumakbo papunta sa parking lot. Ilang minuto ng pagtakbo nakarating din ako. Hinanap ko ang itim na kotse ni TOP. Tinignan ko kung saan yung spot na dapat ay nakatigil ang kotse. Pagkatingin ko wala na ron ang kotse nya. Iniwan nya ako. Iniwan nya talaga ako.

Umiyak ako. Hindi ko alam kung bakit. Dahil ba iniwan nya ako o dahil nasaktan ko sya o dahil hindi ko alam kung babalik pa sya para sa'kin? Babalik pa kaya sya? Ano kayang iniisip nya? Bakit nya ako iniwan.