Alef | Texting

33. Bölüm

Sabah uyanır uyanmaz aşırı saygısız yorumlar gördüm. Ela'dan nefret edenler bir çılgınlık yapıp kitabı bırakın nasıl fikir ?

33. Bölüm | Sevdiğim Şeylerden Öyle Kolay Vazgeçmem

"Röportaj için iki günümüz var. Hala teslim etmedin Ela."

Etmemiştim çünkü ortada bir röportaj yoktu. "Edeceğim hocam hazır sayılır" dedim rahat görünmeye çabalayarak.

Yanından ayrıldığım gibi sınıfa çıktım sinirli adımlarla. Gereksiz ateşli antrenmanımızdan sonra köşe bucak kaçmıştım ondan. Çünkü sürekli aklıma o halimiz geliyordu. Beni çok fazla etkiliyordu. Bu kadarı korkutucuydu.

Ne yapmam gerektiğine dair bir fikrim de yoktu.

Başka antrenman istemiyordum şu an kaldıramazdım. Artık Rüveyda ile oturduğum sıraya geçtiğimde sıkıntıyla başımı kollarıma yasladım ve gözlerimi kapatmayı denedim.

Anlaşma yapan aklıma hakaretler edesim vardı.

Bu yüzden yüz yüze söylemektense mesaj atmak kolayıma geldi

Ela: Röportajı hemen yapmamız gerek

Alef: Daha iki antrenman sözün var

Ela: İki güne teslim edeceğim Alef

Alef: Olmaz

Ela: Lütfen

Ela: Bak başka bir şey iste yapayım

Ela: Ama önce röportaj

Alef: İyi

Alef: Başka bir şey isteyeceğim

Ela: Nedir

Alef: Söyleyesim yok

Ela: Dalga mı geçiyorsun

Alef: Hayır

Alef: Kabul ediyor musun sen onu söyle

Alef: Ben sana şu röportaj zımbırtısını vereceğim. Sende karşılığında istediğim bir şeyi yapacaksın

Ela: İçeriğini bilmediğim bir şeyi kabul eder miyim sanıyorsun

Alef: Edeceksin

Ela: Nasıl olacakmış o

Alef: Başka çaren var mı ?

Ela: Alef ya

Ela: Çok kötüsün

Alef: Beni ilgilendirmiyor hiç şu an biliyor musun

Alef: Neyse kabul edince haber verirsin

Ela: Ama

Alef: Görüşürüz

Çevrimdışı olduğu gibi gözlerim büyüdü. Resmen ya dediğim olacak ya da dediğim olacak diyordu.

Şaka gibiydi ya.

Sorularımın birkaç kez üstünden geçtim. Nihayet istediğim bir liste hazır olduğunda defteri çantaya attım. Alef'e onu okulun dışında beklediğime dair bir mesaj attığımda mesajıma geri dönmedi ama birkaç dakika içinde yanıma geldi.

"Nerede yapacağız?"

"Bilmem.."

"Stüdyo" dedi ama kararsızlığımı fark ettiğinde sinirli bir gülüşle çenesini sıvazladı. "Senin evine gidelim." dedi. "Ondan da korkmuyorsan tabi."