Ela: Ruh hastası mısın sen, ne diye kafa atıyorsun çocuğa ?
Alef: Ruhu'na hasta olduğum doğru
Alef: ve o it çok fena asabımı bozdu
Ela yazıyor
Görüldü
Alef: Sana ne demiştim kaçak ?
Alef: Sen bana bir adım atsan ben sana bir nefes uzaktayım
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Merhaba..
Kitaba başlamadan önce belirteyim, Ela kendine düşkün ve güçlü bir kadın karakter. Kendini küçük gören kadın karakterler okumaya alışkınsanız ve bu yüzden Ela'ya hakaret edecekseniz kitaba başlamayın.
Ya da yorum yaparken aşırıya kaçmayın. Ben laf anlatmaktan ve yorum silmekten yoruldum.
ALEF ERKEK KARAKTERİN ADI, TEŞEKKÜRLER...
1. Bölüm | Yarbay Demir Kara'nın Kızı
"Bu ayrılığa sebep olanın kim olduğunu unutma." Annemin sesini duyduğumu sandığım anların birine hapsolmuştum. Gerçekten yanı başımda konuşuyor gibi geliyordu ve bu ses her seferinde bende hasar bırakıp öyle çekiliyordu zihnimden. "Bu hayatı seçmeye mecbur değilsin." Alaylı gülüşü çınladı. "Babana mecbur değilsin. Benimle gel, gidelim."
Seninle gelseydim anne, seninle gelmeliydim.
İçimden bir saniyeliğine geçirdiğim düşünce ruhumda ince bir sızı meydana getirdi. Hayır, ince bir sızıdan fazlası...Düşünür düşünmez pişman olmuştum.
Babamın siyaha çalan kahve gözleriyle denk düştüm salondan bahçeye açılan kapının önünde. Camın ardından izliyordu beni.
Yine ne ara geldiğini anlayamamıştım bile. Hangi ara gittiğini de anlayamadığım gibi.
Belimde bağlı kollarım çözüldü koşarak kapıyı açıp boynuna atıldım. "Babam" Buz gibi soğuk bir bardak suyu ateşler içinde kalmış yüreğime döküverdiler sanki. "Baba geldin." Ferahladığımı hissettim. Günler sonra rahat bir nefes aldım.
"Geldim birtanem" Saçlarımı öptü. Kocaman elleri yüzümü avuçladı ve ben yine kendimi beş yaşında hissettim.
"İyisin değil mi ?" Kendime geldiğim an biraz çekildim. Gözlerim aceleyle üzerini tarıyordu. "Yaran var mı ?"
Başını iki yana salladı. "Yok birtanem, aslan gibiyim."
"Doğruyu söylüyorsun değil mi ?"
Kusur işlemişim gibi bir ifadeyle kaşlarını kaldırdı. "Aslan gibi değilsin demek mi bu şimdi ?"
Her zamanki gibi olayın ciddiyetini görmezden geliyordu.
Uyum sağlayarak "Aslan babam" dedim geniş gülümsememle. "Aksini kim iddia edebilir ?"
Mutluydum, huzurluydum. Sağ salim döndüğü için inanılmaz bir sevinç baş göstermişti içimde.
