So, It's you (FreenBecky)

Chapter 21

Unedited.
__________

THIS IS ABSURD!

"I can't live and stay with you!" Mabilis kong tinalikuran ito. This woman? She's...

She's--

"Why?"

"Why not?" Marahas kong nilingon ito. "Think of it, why would I go and live with someone who doesn't even like me?" Balik-tanong ko rito. "I'd rather stay somewhere far away from-"

"No." She interrupted and grabbed my arm. "Don't go anywhere. Just stay and live with me." She pleaded, softly.

Maang at napaawang ko naman ang aking bibig.

"W-What?" I gave her a shocked look back.

Nangungunot ang noo, pinakatitigan ko itong maigi.

Tama ba ang pagkakarinig ko?

"Why do you want me to live in your house?" Tuluyan ko na ngang hinarap ito. I still can't forget how she kicked me out of her house before.

And now?

Something in my heart is hoping for a good answer.

Why?

"I..."

Bigla ay naging mailap ang mga mata nito. Ramdam ko rin ang pagkakahigpit ng pagkakahawak nito sa braso ko. Katulad ko, mababasa ang kalituhan sa mga mata nito.

Nananatiling nakapukol lamang ang tingin ko rito kasabay ng di maikakatwang kaba at pamimilis ng puso ko. May parte sa puso ko ang umaasa. Ngunit maski ako ay hindi alam kung ano iyon.

All I know is, I want to hear a good answer. Yong tipong mapapawi niyon ang paninikip na nararamdaman ko simula nung iwasan at sabihin nitong hindi niya ako gusto.

Ewan, pero inaamin kong nasaktan ako nang marinig ko ang salitang iyon mula mismo sa bibig nito.

Napatikhim ito.

Salubong ang mga tingin, may kung ano sa mga mata itong nakatunghay sa mukha ko.

"My house is not that small so... you... you can live there if that's what you're worried about. You don't even have to pay because I'll let you live there for free," she answered sheepishly.

"For fuck's sake," I snapped.

Animo'y bula na napalitan ng pagkainis ang kaba na nararamdaman ko. Parang mas gusto ko ngang sakalin ang babaeng ito.

"Yah!" Dismayado, marahas kong iwinaksi ang mga braso ko rito't itinulak ito.

May kalakip na inis na napasuklay ko ang mga daliri sa buhok at masamang pinanliitan ko ito ng mga mata.

"You know that's not what I want to hear from you." I said. Her slim shoulders lifted in an embarrassed shrug. "Since when did I worry about money?" Kaya kong bumili ng bahay kung gugustuhin ko ngayon din. At alam kong alam niya ang bagay na iyon. "You know what? Let's stop it. I'm fed up with all your lies. Kung wala ka rin namang matinong sasabihin? Aalis na ako at hinding-hindi ako titira sa bahay mo!" Asik ko rito.