အမှိုက်ကောင်လေး၏ပျော်ရွှင်ဖွယ်ဘဝ/ အမွိုက္ေကာင္ေလး၏ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ဘဝ

မုဆိုးကြီးနှင့်တောဝက်ကြီးနှစ်ကောင်-3

တဲအိမ်လေးသည် အလွန်သေးငယ်ပြီး အပူပေးအုတ်ကုတင်တစ်လုံးနှင့် စားပွဲတစ်လုံးဆန့်ရုံသာရှိသည်။ ပိုင်လီမှာ ဤဘဝ၌မွဲတေမှုကို သက်ပြင်းချရင်း မနက်ဖြန်တော့ သားကောင်ကြီးကြီးရှာမှဖြစ်မည်ဟု တွေးကာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့၏။ ရှောင်ဟန်နှင့် အသေးလေးများမှာမူ ပိုင်လီအိပ်ပျော်သွားတာသေချာမှသာ အုတ်ကုတင်ပေါ်သို့တတ်ရဲလေသည်။

ရှောင်ဖူနှင့်ရှောင်ဟူသည် ရှောင်ဟန်အားဖက်ထားကျရင်း တိုးတိုးလေးမေးနေကျ၏။

"ဖေဖေ အဖေကတကယ်ပြောင်းလဲသွားပြီလားဟင်"

"အဖေက ဒီလိုပဲသားတို့ကိုစားစရာတွေပေးနေရင်ကောင်းမှာပဲနော် အဖေကဒီနေ့ကြောက်စရာမကောင်းဘူး"
ရှောင်ဟန်သည် အသေးလေးများ၏ မျှော်လင့်ချက်များအား မဖျက်စီးချင်ပါသော်လည်း လိမ်လည်းမလိမ်ချင်လေရာ "ဖေဖေလည်း မသိဘူး"ဟူ၍သာ ပြန်ပြောနိုင်ခဲ့သည်။

အသေးလေးများသည် ဒီနေ့ သူတို့အဖေ၏ပြောင်းလဲမှုများကို ဆက်၍ပြောချင်သေးသော်လည်း ရစ်ငှက်သားနှင့်မျှစ်များကိုရောချက်ထားသောဟင်းသည် အလွန်အရသာရှိပြီး ဆန်ပြုတ်မဟုတ်ပဲ ထမင်းနှင့်စားကျရသည်မို့ ဗိုက်လေးများတင်းကာ သိပ်မကြာခင်အိပ်ပျော်သွားခဲ့ကျ၏။ အိပ်မပျော်နိုင်သော တစ်ဦးတည်းသောလူမှာ ရှောင်ဟန်ပင်။

သူသည် ဒီနေ့ ရစ်ငှက်တစ်ကောင်လုံးပါသော စွပ်ပြုတ်အားသောက်ခဲ့ရပြီး အစကသူကစားဖို့မဝံ့မရဲဖြစ်နေသော်လည်း ပိုင်လီ၏စူးရဲသောစောင့်ကြည့်မှုအောက်တွင် အကုန်စားခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်က ပိုင်လီ စွပ်ပြုတ်ထဲတစ်ခုခုထည့်ထားသည်ဟု သံသယဝင်ခဲ့မိသေးသော်လည်း နောက်ဆက်တွဲဘာမှဖြစ်မလာသည့်အခါတွင် ပို၍စိတတ်ရှုပ်သွားခဲ့ရသည်။

ပိုင်လီက တကယ်ကြီး သူ့ကိုရစ်ငှက်တစ်ကောင်လုံးပေးချင်တာလား။ သူကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်ပြီးတော့လေ။

ရှောင်ဟန်သည် တွေးရင်း အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။ ရစ်ငှက်တစ်ကောင်လုံးက မိသားစုကြီးတစ်စုလောက်မျှစားလို့ရပေမယ့် ပိုင်လီက သူ့တစ်ယောက်တည်းကိုပေးခဲ့ပြီး ဒါကသူ့အား စိတ်ပူစေသလို စိတ်လှုပ်ရှားစေ၏။